Anastasius I (imperator)

E Vicipaedia
-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Wikidata Anastasius I (imperator)
Res apud Vicidata repertae:
Anastasius I (imperator): imago
Anastasius I (imperator): imago
Nativitas: 430; Dyrrhachium
Obitus: 9 Iulii 518; Constantinopolis mediaevalis
Patria: Imperium Romanum Orientale

Familia

Coniunx: Ariadna
Familia: House of Leo

Memoria

Sepultura: Church of the Holy Apostles

Flavius Anastasius I (natus circa annum 430 Dyrrhachii (hodie Albanice Dürres, Italiane Durazzo in Albania) - obiit die 9 Iulii aut 10 Iulii 518 Byzantii).

Anastasius I fuit ab anno 491 usque ad annum 518 Imperator Romanus Orientalis. Quamquam non munus grave tenuit, 11 Aprilis 491 imperator factus est. Quae Ariadne, vidua Zenonis, effecit et non multo post Anastasio nupsit, ut domus principis permaneret. Anastasius eruditus fuit et ambas linguarum, quae in imperio Romano orientali loquebantur, linguam Latinam et linguam Graecam, dicere potuit.

Familia[recensere | fontem recensere]

E gente Illyrica ortus est. Pater eius Pompeius fuit, mater Anastasia Constantina. Frater Flavius Paulus, consul anni 496, erat, cuius filius Flavius Probus anno 502 consulatum gessit. Soror Caesaria Flavio Secundino, consuli anni 511 nupsit, eorum filii Flavius Hypatius (consul anno 500) et Flavius Pompeius (consul 501) erant.

De politica externa[recensere | fontem recensere]

De controversia cum Ostrogothis[recensere | fontem recensere]

Ab anno 497, Anastasius consules quos Theodoricus, rex Ostrogothorum, fecerat, suscepit.

Ab anno 504, Theodoricus regiones Romanas orientales (urbem Sirmium, quae ab anno 467 in numero urbium Romanarum orientium fuit) habere voluit. Deinde nonnullae parvae controversiae secutae sunt (inter annos 505 et 510).

Anno 510, consensus imbellis factus est.

In Balcania, Bulgares latrocinias usque ad Thraciam ausi sunt, quamobrem Anastasius moenia longa aedificari iussit.

Etiam contra Persas Anastasius bellum gessit ab anno 502. Anno 503 exercitum magnum (circa 50 000 militum) contra regem Persarum, Kavadh I, misit. Anno 506/507, post viginti annos, pax facta est.

De politica interior[recensere | fontem recensere]

Anastasius auctoritatem gentis Isaurium minuit. Etiam munus comitis patrimonii finxit et Chrysargyrontem?, quod est tributum mercaturae, sustulit. Morte Anastasio anno 518, Iustinus I successor Anastasii creatus est.

Nexus interni


Antecessores:
Flavius Olybrius Iunior (sine collega)
Consul
492
cum
Flavio Rufo (in occidente)
Successores:
Flavius (Faustus?) Albinus et Flavius Eusebius II
Antecessores:
Flavius Paulus in oriente (sine collega); in occidente: post consulatum Fl. Viatoris
Consul
497
sine collega
(in oriente) in occidente: iterum post consulatum Fl. Viatoris
Successores:
Flavius Paulinus (in occidente) et Ioannes Scytha (in oriente)
Antecessores:
Flavius Ennodius Messala et Flavius Areobindus Dagalaifus Areobindus
Consul
507
cum
Venantio Iuniore
Successores:
Basilius Venantius Iunior et Flavius Celer


Imperatores Constantinopolitani

379–395 Theodosius I • 395–408 Arcadius • 408–450 Theodosius II • 450–457 Marcianus • 457–474 Leo I • 474 Leo II • 474–491 Zeno • 475-476 Flavius Basiliscus • 491–518 Anastasius I • 518–527 Iustinus I  • 527–565 Iustinianus I • 565–578 Iustinus II • 578–582 Flavius Tiberius Constantinus • 582–602 Mauricius • 602–610 Phocas • 610–641 Heraclius • 641 Constantinus III • 641 Heraclius II Heraclonas • 641–668 Constans II • 668–685 Constantinus IV • 685–695 Iustinianus II • 695–698 Leontius • 698–705 Tiberius III • 705–711 Iustinianus II • 711–713 Philippicus • 713–715 Anastasius II • 715–717 Theodosius III • 717–741 Leo III Isaurianus • 741–775 Constantinus V • 775–780 Leo IV • 780–797 Constantinus VI • 797–802 Irene • 802–811 Nicephorus I • 811 Stauracius • 811–813 Michael I Rhangabus • 813–820 Leo V Armenius • 820–829 Michael II • 829–842 Theophilus • 842–867 Michael III • 866–886 Basilius I Macedonius • 886–912 Leo VI Sapiens • 912–913 Alexander • 913–959 Constantinus VII Porphyrogenitus • 919–944 Romanus I Lacapenus • 959–963 Romanus II • 963–969 Nicephorus II Phocas • 969–976 Ioannes I Tzimisces • 976–1025 Basilius II Bulgaroctonus • 1025-28 Constantinus VIII • 1028-34 Romanus III Argyrus • 1034-41 Michael IV Paphlagon • 1041-42 Michael V • 1042 Zoë • 1042 Theodora • 1042-55 Constantinus IX Monomachus • 1055-56 Theodora • 1056–57 Michael VI Stratioticus • 1057–59 Isaacius I Comnenus • 1059–67 Constantinus X Ducas • 1067–78 Michael VII Ducas • 1068–71 Romanus IV Diogenes • 1078–81 Nicephorus III Botaniates • 1081–1118 Alexius I Comnenus • 1118–43 Ioannes II Comnenus • 1143–80 Manuel I Comnenus • 1180–83 Alexius II Comnenus • 1182–85 Andronicus I Comnenus • 1185–95 Isaacius II Angelus • 1195–1203 Alexius III Angelus • 1203–04 • Alexius IV Angelus • 1204 Alexius V Ducas • 1204–1222 Theodorus I Lascares • 1222–1254 Ioannes III Ducas Batatzes • 1254–1258 Theodorus II Ducas Lascares • 1258–1261 Ioannes IV Ducas Lascares • 1261–1282 Michael VIII Palaeologus • 1282–1328 Andronicus II Palaeologus • 1328–1341 Andronicus III Palaeologus • 1341–1347 Ioannes V Palaeologus • 1347–1354 Ioannes VI Cantacuzenus • 1355–1376 Ioannes V Palaeologus • 1376–1379 Andronicus IV Palaeologus • 1379–1391 Ioannes V Palaeologus • 1390 Ioannes VII Palaeologus • 1391–1425 Manuel II Palaeologus • 1425–1448 Ioannes VIII Palaeologus • 1448–1453 Constantinus XI Palaeologus