Werner Zeyer

Werner Zeyer (natus 25 Maii 1929 in oppido Oberthal, mortuus 26 Martii 2000 Saravipontis) fuit vir publicus Germaniae et sodalis Christianae Democraticae Unionis Germaniae (CDU).

Munus

Zeyer post scholam anno 1949 finitam Saravipontis iurisprudentiae studebat. Anno 1953 primam probationem, anno 1956 secundam adeptus est. Tum iudex in terra Saravia laborabat.

Cursus honorum

Annis 1961 - 1972 praeses pagi Sancti Wendellini fuit. Zeyer sodalis CDU anno 1972 in Dietam Foederalem Germaniae electus est. Anno 1978 praeses suae factionis in Saravia electus est. Anno 1979, post mortem praesidis ministrorum Saraviae Francisci-Iosephi Röder (CDU), 5 Iulii eius successor creatus est^[1]. Una cum FDP terram rexit. Quamquam electione anni 1980 SPD Anscharii Lafontaine factio maxima facta est, tamen FDP adiuvante praeses ministrorum mansit. Sed electionem anni 1985 CDU perdidit atque Lafontaine 9 Aprilis eius successor electus est. Itaque Zeyer omnia officia reliquit.

Post magistratus

Post recessum Zeyer cum filio iurisconsultus laboravit.

Nexus externi

Curriculum vitae in indice Saraviae (Lingua Theodisca)

Notae

↑ Si rem accurate aspicimus, successor fuit Werneri Klumpp (FDP), qui post mortem Zeyer 26 Iunii ad 5 Iulii praeses ministrorum vicarius erat.

Praesides Ministrorum Saraviae

	Insigne Saraviae
Ioannes Hoffmann (CVP) 1947 \|Hinricus Welsch (nullius factionis) 1955 \|Hubertus Ney (CDU) 1956 \|Egon Reinert (CDU) 1957 \|Franciscus-Iosephus Röder (CDU) 1959 \|Werner Klumpp (FDP) 1979 \|Werner Zeyer (CDU) 1979 \|Anscharius Lafontaine (SPD) 1985 \|Reinhardus Klimmt (SPD) 1998 \|Petrus Müller (CDU) 1999 \|Anna Margareta Kramp-Karrenbauer (CDU) 2011 \|Tobias Hans (CDU) 2018

Praesides Consilii Foederalis Germaniae

	Insigne Germaniae
Carolus Arnold \| Ioannes Ehard (I) \| Henricus Gulielmus Kopf \| Reinholdus Maier \| Georgius Augustus Zinn (I) \| Petrus Altmeier (I) \| Kai-Uwe de Hassel \| Curtius Sieveking \| Gulielmus Brandt \| Gulielmus Kaisen \| Franciscus-Iosephus Röder (I) \| Franciscus Meyers \| Ioannes Ehard (II) \| Curtius Georgius Kiesinger \| Georgius Diederichs \| Georgius Augustus Zinn (II) \| Petrus Altmeier (II) \| Helimutus Lemke \| Nicolaus Schütz \| Herbertus Weichmann \| Franciscus-Iosephus Röder (II) \| Ioannes Koschnick (I) \| Henricus Kühn \| Alphonsus Goppel \| Ioannes Filbinger \| Alfredus Kubel \| Albertus Osswald \| Bernhardus Vogel (I) \| Gerhardus Stoltenberg \| Theodericus Stobbe \| Ioannes-Ulricus Klose \| Werner Zeyer \| Ioannes Koschnick (II) \| Ioannes Rau (I) \| Franciscus Iosephus Strauß \| Lotharius Späth \| Ernestus Albrecht \| Holger Börner \| Gualterius Wallmann \| Bernhardus Vogel (II) \| Björn Engholm \| Gualtherius Momper \| Henning Voscherau \| Alfredus Gomolka \| Bernhardus Seite \| Anscharius Lafontaine \| Nicolaus Wedemeier \| Ioannes Rau (II) \| Edmundus Stoiber \| Ervinus Teufel \| Gerardus Schröder \| Ioannes Eichel \| Rolandus Koch \| Curtius Biedenkopf \| Curtius Beck \| Nicolaus Wowereit \| Gualphangus Böhmer \| Theodericus Althaus \| Matthias Platzeck \| Petrus Haraldus Carstensen] \| Haraldus Ringstorff \| Ole de Beust \| Petrus Müller \| Ioannes Böhrnsen \| Hannelora Kraft \| Horatius Seehofer \| Winfridus Kretschmann \| Stephanus Weil \| Volkerus Bouffier \| Stanislaus Tillich \| Maria-Ludovica Dreyer (2016) \| Michael Müller (2017) \| Daniel Günther (2018) \| Dietmarius Woidke (2019)

[1] Si rem accurate aspicimus, successor fuit Werneri Klumpp (FDP), qui post mortem Zeyer 26 Iunii ad 5 Iulii praeses ministrorum vicarius erat.

[1]