Quantum redactiones paginae "Ioannes XXIII" differant
No edit summary |
No edit summary |
||
Linea 2: | Linea 2: | ||
{{Papa | |
{{Papa | |
||
Imago = |
Imago =[[Fasciculus:Pope_John_XXIII_-_1959.jpg|Pope_John_XXIII_-_1959.jpg]] |
||
Nomen papae = Ioannes XXIII | |
Nomen papae = Ioannes XXIII | |
||
Nomen = Angelus Iosephus Roncalli | |
Nomen = Angelus Iosephus Roncalli | |
Emendatio ex 19:10, 10 Maii 2014
Amati pueri, audio voces vestras. Mea una vox sed mundi vocem ostendit. Hic universus adest orbis. Hoc vespere Luna ipsa mihi videtur, sursum mirate, festinare ut hoc spectaculum admiretur. . . . Domum redire, inveniri pueros vestros. Date blanditias filiis vestris et dicite: hoc est Papae solatium. Inventas lacrimas detergite; dicite verbum bonum: Papa est nobiscum praecipue in acerbitatibus et inter tristitiae horas.[1]– Iohannes XXIII imparatus e domus suae fenestra alloquitur peregrinos ante Basilicam Vaticanam congregatos pridie Concilii Vaticani Secundi, die 11 Octobris 1962
Obitus: 3 Iunii 1963; Palatium Apostolicum
Patria: Italia
Nomen nativum: Angelo Giuseppe Roncalli
Insignia heraldica
Ioannes XXIII (natus Angelus Iosephus Roncalli), post canonizationem dictus Sanctus Ioannes PP. XXIII (1881–1963), fuit ducentensimus sexagensimus primus Papa Ecclesiae Catholicae Romanae et dominus Civitatis Vaticanae a die 28 Octobris 1958 usque ad mortem. Papa Concilii et Papa Bonus vulgo appellatur, quamquam sua comitas non sine severitate erat, neque gravitas sine facilitate. Sua apostolica sententia fuit "Oboedientia et pax."'[2]
Vita
Angelus Iosephus Roncalli humili loco agricolarum familia natus est in vico Sub Monte (Italiane Sotto il Monte, nunc ad honorem eius Sub Monte Ioannes XXIII vocato) die 25 Novembris anno 1881, Ioannis Roncalli et Mariannae uxoris filius. Roncalli Bergomi in seminario minore et postea Romae in Pontificio Seminario Romano Maiore (illo tempore seminario sancti Apollinaris) studuit.
Sacerdos
Sacerdote die 10 Augusti 1904 Romae ordinato, Roncalli secretarius domini Iacobi Radini-Tedeschi Bergomi episcopi factus est, cum quo multas provincias visitare solebat. Roncalli apud seminarium Bergomi historiam ecclesiae apologeticam ac theologiam docuit, et opera historica de Caesare Baronio et de sancto Carolo Borromeo scripsit.
Post mortem episcopi, anno 1915, Roncalli miles in primo orbis terrarum bello meruit. Ab anno 1918, legione Italiana sacerdos militum laboravit. Bellum confecto, sacerdos iuvenum studiosorumque ad annum 1921 operam dedit. Eodem anno a Benedicto Papa XV Romam translatus est, et ad gradum praelati honorarius Suae Sanctitatis et praeses Consilii Nationalis Italiae operis de Propaganda Fide promotus est.
Episcopus et nuntius apostolicus
Anno 1925 die 19 Martii, episcopus titularis ordinatus est, et tunc Pius Papa XI eum in Bulgariam visitorem apostolicum misit. Anno 1934, delegatus apostolicus in Turcia et Graecia creatus est. Anno 1944, labor magnae difficultatis ei data est: nuntius apostolicus in Francia post secundum orbis terrarum bellum. Bello iam gerente, multi episcopi Francici cum Germanis conlaboraverunt. Populus autem et administratio Franciae demissionem eorum de ecclesia petiverunt. Roncalli nuntius apostolicus disputationem eam finire potuit.
Cardinalis et patriarcha
Die 12 Ianuarii anno 1953, a Pio Papa XII cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae et Patriarcha Venetiarum nominatus est.
Pontificatus
Post arduum conclave (ipse Ioannes XXIII postea dixit se et cardinalem Gregorium Petrum Agagianian de electione inter se diu contenderant), Roncalli tamen senex, quare die 28 Octobris anno 1958 cardinales, qui brevitate eius pontificatus confidebant, eum in summum pontificem elegerunt. Roncalli nomen sui Ioannem XXIII imposuit.
Quamquam pontificatus suus brevis fuerit, Ioannes XXIII brevi tempore multa explevit inter alia Concilium Vaticanum Secundum invocavit. Pacis causa valde laboravit. Sua ultima encyclica, Pacem in terris, hereditas sua videtur et dicere solebat: "Errorem non errantem damnare debemus."
Ioannes XXIII numerum maximum cardinalium, quem cum bulla Postquam verus die 3 Septembris 1586 papa Sixtus V constituerat, id est septuaginta, superavit: iam mense Decembri 1958, Ioannes novos cardinales creavit et numerus eorum ad septuaginta quinque crevit.
Prima Nativitate Domini pontificatus eius Ioannes XXIII parvulos aegros et captivos visitavit.
Iam mense Ianuario 1959, papa Oecumenicum Concilium, quod Vaticanum Secundum (1962–1965) appellatur, convocavit.
Die 4 Octobris 1962, primus papa post Pium IX, Ioannes XXIII e Roma egressus est et sanctuarios Laureti et Asisii visitavit.
Die 11 Octobris 1962 , Secundum Concilium Vaticanum aperiens, dixit ecclesiam sese cum civilitate hodierna reconciliare debere:
- "Saepe quidem accidit, quemadmodum in cotidiano obeundo apostolico ministerio comperimus, ut non sine aurium Nostrarum offensione quorundam voces ad Nos perferantur, qui, licet religionis studio incensi, non satis tamen aequa aestimatione prudentique iudicio res perpendunt. Hi enim, in praesentibus humanae societatis condicionibus, nonnisi ruinas calamitatesque cernere valent; dictitant nostra tempora, si cum elapsis saeculis comparentur, prorsus in peius abiisse; atque adeo ita se habent, quasi ex historia, quae vitae magistra est, nihil habeant quod discant, ac veluti si, superiorum Conciliorum tempore, quoad christianam doctrinam, quoad mores, quoad iustam Ecclesiae libertatem, omnia prospere ac recte processerint.
- At Nobis plane dissentiendum esse videtur ab his rerum adversarum vaticinatoribus, qui deteriora semper praenuntiant, quasi rerum exitium instet.
- In praesenti humanorum eventuum cursu, quo hominum societas novum rerum ordinem ingredi videtur, potius arcana Divinae Providentiae consilia agnoscenda sunt, quae per tempora succedentia, hominum opera, ac plerumque praeter eorum exspectationem, suum exitum consequuntur, atque omnia, adversos etiam humanos casus, in Ecclesiae bonum sapienter disponunt."
Similiter dixit in sua littera encyclica de pace: Pacem in terris, quae iam a multis mensibus grave morbo laborante scripsit. Nam paulo post encyclicae promulgationem cancere stomachi in Civitate Vaticana die 3 Iunii 1963 obiit.
Encyclicae epistulae
Ioannes XXIII octo encyclicas epistulas protulit:
- Ad Petri Cathedram (die 29 Iunii 1959), de propositis pontificatus
- Aeterna Dei sapientia (die 11 Novembris 1961), ad memoriam Papae Leonis
- Grata Recordatio (die 26 Septembris 1959), de rosario
- Mater et Magistra (die 15 Maii 1961), de sociale ecclesiae doctrina
- Pacem in terris (die 11 Aprilis 1963)
- Paenitentiam agere (die 1 Iulii 1962)
- Princeps Pastorum (die 28 Novembris 1959), de missionibus
- Sacerdotii Nostri Primordia (die 1 Augusti 1959), de sancto presbytero Ioanne Maria Vianney
Vide etiam constitutionem apostolicam "Veterum Sapientiae," de usu linguae Latinae.
Opera
Suum praeclarum opus fuit Il Giornale dell'anima, diarium animae Latine scriptum, liber in quo ex anno 1895 usque ad mortem ipse meditationes suas scripsit.[3] Alia opera:
- Angelo Giuseppe Roncalli, Il cardinale Cesare Baronio. Nel terzo centenario della sua morte, Modiciae anno 1908 (III ed., Edizioni di Storia e letteratura, Romae, anno 1961)
- Angelo Giuseppe Roncalli, Mons. Giacomo Maria Radini-Tedeschi, vescovo di Bergamo, Edizioni di Storia e Letteratura, Romae, 1963
- A.G. Roncalli/Giovanni XXIII, Il giornale dell'anima e altri scritti di pieta, a cura di Loris Francesco Capovilla, Ed. San Paolo, Cinisello Balsamo (MI) 2003.
Beatificatio
Die 3 Septembris anno 2000, Ioannes Paulus II Papam Ioannem XXIII beatum nominavit. Die 5 Iulii 2013, Franciscus Papa canonizationis decretum signavit. Ex die 27 Aprilis 2014, una cum successore Ioanne Paulo II ut sanctus nunc veneratur.
Notae
- ↑ Cari figlioli, sento le vostre voci. La mia è una voce sola, ma riassume la voce del mondo intero. Qui tutto il mondo è rappresentato. Si direbbe che persino la luna si è affrettata stasera, osservatela in alto, a guardare a questo spettacolo. . . . Tornando a casa, troverete i bambini. Date una carezza ai vostri bambini e dite: questa è la carezza del Papa. Troverete qualche lacrima da asciugare, dite una parola buona: il Papa è con noi, specialmente nelle ore della tristezza e dell'amarezza.
- ↑ Ad imitandum Caesaris Baronio sententiam, "Pax et oboedientia."
- ↑ Confer Diarium Animae.
Bibliographia
Libri
- Giovanni XXIII nel ricordo del segretario Loris Francesco Capovilla, intervista di Marco Roncalli, Ed. San Paolo, Cinisello Balsamo (MI) anno 1994.
- L.F. Capovilla, Papa Giovanni segno dei tempi, Ed. Paoline, Romae anno 1967.
- L. Bizzarri, Giovanni XXIII. Il Papa Buono, Edizioni RAI - ERI, Romae anno 2000.
- N. Fabbretti, La storia di Papa Giovanni, Ed. Mursia, Mediolani 1967.
- E. Galavotti, Processo a Papa Giovanni. La causa di canonizzazione di Angelo Giuseppe Roncalli (1965-2000), Ed. Mulino, Bononiae anno 2005.
- M. Roncalli, Giovanni XXIII. Angelo Giuseppe Roncalli. Una vita nella Storia, Mediolani anno 2006.
- M. Benigni & G. Zanchi, Giovanni XXIII. Biografia ufficiale a cura della diocesi di Bergamo, Ed. San Paolo, Mediolani anno 2000.
Pelliculae
- 2002 - Papa Giovanni. Ioannes XXIII
- 2003 - Il Papa Buono (The Good Pope) - Papa Bonus
Nexus externi
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ioannem XXIII spectant. |
- De Ioanne XXIII in pagina officialis Sanctae Sedis (Latine)
- Michael Hanst, "JOHANNES XXIII., Papst" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 3 (Herzberg, 1992. ISBN 3-88309-035-2) , columnae 237–248 (Theodisce)
- Epistulae encyclicae Ioanni PP. XXIII
- Opera Omnia in diversis sermonibus
- Pelliculae Italiane in Filmotheca Vaticana (fine pagina - pelliculae 5 et 6)
- Benedictus XVI Ioannem XXIII laudavit
- Pelliculae apud you tube (Italiane)
- Ioannes XXIII: papa bonus, pars 1 ex 2
- Ioannes XXIII: papa bonus, pars 2 ex 2]
- Papa Ioannes XXIII: pontificatuum et concilium, pars 1
- Papa Ioannes XXIII: pontificatuum et mors, pars part 2