Aesculapius
Aesculapius (-i, m.) (Graece Ἀσκληπιός) filius Apollinis, semideus qui artem salutarem curavit. Chiro eum medicinam docuit[1]. Machaonem et Podalirium genuit, qui medici Achaeorum in bello Troiano fuerunt. Quia mortuos ad vitam reddebat ab irato Iove fulmine ictus perisse dicebatur[2]
De progenie[recensere | fontem recensere]
Nonnullas filias habuit Aesculapius ab uxore Coronide, e quibus notissimae sunt Salus (ὑγίεια) et Panacea[3] (Πανάκεια), aliae sunt Iaso (= Sanatrix) et Aceso (= Medetrix). Meditrina una filiarum nonnumquam habetur, quae creata est ex Meditrinalibus, quae omnes vinum novum bibentes celebrabant. Nomen huius festi Romani a medendo extractum esse dicitur.
De cultu[recensere | fontem recensere]
Notissimus cultus Aesculapii Epidauri situs est. Alia praeclara Aesculapia fuerunt Pergami, Ephesi, in Cyrenaica et in Creta, necnon Athenis[4]. Aegri homines incubatione plerumque sanabanturː intra aulam templi dormiebant et sive per somnia sive aliter ab ipso deo curari dicebantur.
Aelius Aristides scripsit libros sex de somniis quibus Aesculapium vidit.
Notae[recensere | fontem recensere]
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Aristophanes, Plutus 620-747.
- Hyginus, Fabulae 49
- Pausanias libro secundo Descriptionis Graeciae 26.3 - 27.3
- Pindarus, Pythica III.
Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]
- Pierre Sineux, "Une nuit à l’Asklépieion dans le Ploutos d’Aristophane : un récit dans le théâtre pour l’étude du rite de l’incubation" in Avez-vous vu les Erinyes?, Éditions de l’École des hautes études en sciences sociales, Daedalus, 2006ː 193-210
Nexus interni
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
- Imagines Aesculapii in Musaeo Iconographico Warburgiano