Aeneas

Aeneas Troia fugit. Pinxit Fredericus Baroccius anno 1598; pictura Romae in porticu Borghesiana conservatur.

Aeneas (-ae, m.) Troianus, Graece Αἰνείας, in mythologia Romana est Veneris et Anchisae filius, cuius uxor, Creüsa, filia Priami Hecubaeque et soror Hectoris, ei Ascanium peperit. Troia capta Aeneas fugae se mandavit, ut Iovis et Apollinis iussu in sedes novas duceret illos, qui ex populo Troiano superessent. Profugus vi tempestatis Karthagine delatus est, ubi Dido regina in amorem eius incidit. Aeneas monitu Iovis a Mercurio delato Didonem Karthaginemque reliquit, ut urbem novam posteritati e sanguine Troiano fato destinatam conderet. Didone Aenean et eius stirpem exsecrata, se interfecit.

Aeneas late mare peregrinatus Latium advenit, ubi Turno rege Rutulorum multis proeliis devicto Laviniam, filiam Latini regis, in matrimonium duxit. E Troianis et Latinis coniunctis gens Romana oriri creditur.

Aenean fuisse virum summae pietatis Vergilius nos credere vult, nam e Troia incensa patrem Anchisen umeris extulit et Penates in Latium intulit; quare et Ennius et Vergilius poetae carmina heroica inlustrissima composuerunt.

Fontes antiqui

• Homerus, Ilias
• Strabo, Geographica XIII.1.53 qui fabulam Italianam cum Homericis verbis consentaneam non esse demonstrabat
• Vergilius, Aeneis

Nexus interni

• Acca Larentia
• Aeneis
• Annales