Forma administrationis

E Vicipaedia
Unam legis e paginis de
disserentibus

Forma administrationis est terminus qui spectat ad institutiones civiles a quibus administratio cuiusvis civitatis ordinatur ut suas potentates super communitatem civilem contendat.[1] Vocabula idem significantia comprehendunt typus regiminis et formula gubernationis. Haec definitio est vera etsi administratio non potest suam potestatem contendere, quia administratio defecta iam est genus administrationis. Ecclesiae, societates, sodalitates, et aliae res non civiles habent formas administrationis, sed hic commentarius solum formam civitatum disserit.

Undeviginti mundi civitates in suis nominibus publicis non plane eorum administrationis formas nominant (publicum Iamaicae nomen, exempli gratia, est simpliciter Jamaica), sed plurimae habent nomen publicum quod suam administrationis formam denotat, vel saltem administrationis formam ad quem enituntur:

Nomen aliquando secernit unam civitatem ab alia; exempli gratia, nomen Macedonia Septentrionalis indicat disiunctionem inter hanc civitatem et vicinam Macedoniam, provinciam Graecam.

Tanzania tandem profitetur se cohaerere rempublicam coniunctam.

Formae administrationis. Click on map for descriptions below.
Formae administrationis. Click on map for descriptions below.

Nexus interni

Nota[recensere | fontem recensere]

Fontes[recensere | fontem recensere]

  • Carolus Boix. 2003. Democracy and Redistribution. Novi Eboraci: Cambridge University Press.
  • Bunce, Valerie. 2003. "Rethinking Recent Democratization: Lessons from the Postcommunist Experience." World Politics 55(2):167–192.
  • Iosephus M. Colomer. 2003. Political Institutions. Oxoniae: Oxford University Press.
  • Dahl, Robertus. 1971. Polyarchy. Yale University Press.
  • Heritage, Andrew, ed. 2000. World Desk Reference.
  • Kopstein, Jeffrey, et Mark Lichbach, eds. 2005. Comparative Politics: Interests, Identities, and Institutions in a Changing Global Order. Cambridge University Press.
  • Lijphart, Arend. 1977. Democracy in Plural Societies: A Comparative Exploration. Novi Portui: Yale University Press.
  • Linz, Ioannes. 2000. Totalitarian and Authoritarian Regimes. Boulder: Lynne Rienner.
  • Linz, Ioannes, et Alfredus Stepan. 1996. Problems of Democratic Transition and Consolidation: Southernn Europe, South America, and Post-Communist Europe. Baltimore: Johns Hopkins Press.
  • Lichbach, Mark, et Alan Zukerman, eds. 1997. Comparative Politics: Rationality, Culture, and Structure. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Luebbert, Gregory M. 1987. "Social Foundations of Political Order in Interwar Europe." World Politics 39:4.
  • Moore, Barrington, Jr. 1966. Social Origins of Dictatorship and Democracy: Lord and Peasant in the Making of the Modern World. Cambridge: Beacon Press, ch. 7-9.
  • O’Donnell, Guillermus. 1970. Modernization and Bureaucratic-Authoritarianism. Berkeley: University of California.
  • O’Donnell, Guillermus, Philippus C. Schmitter, et Laurentius Whitehead, eds. Anno? Transitions from Authoritarian Rule: comparative Perspectives. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
  • Przeworski, Adam. 1992. Democracy and the Market: Political and Economic Reforms in Eastern Europe and Latin America. New York: Cambridge University Press.
  • Przeworski, Adam, Michael Alvarez, Iosephus Cheibub, et Fernandus Limongi. 2000. Democracy and Development: Political Institutions and Well Being in the World, 1950-1990. New York: Cambridge University Press.
  • Shugart, Mathaeus, et Ioannes M. Carey. 1992. Presidents and Assemblies: Constitutional Design and Electoral Dynamics. New York, Cambridge University Press.
  • Taagepera, Rein, et Matthaeus Shugart. 1989. Seats and Votes: The Effects and Determinants of Electoral Systems. Yale University Press.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]