Mundus Russicus

E Vicipaedia
Fundatio Mundi Russici mense Augusto 2015 in festo in Ucraina orientali celebrato praesentatur a poeta Alexandro Mirzayan.

Opus fundatum Mundi Russici (Russice Фонд Русский мир / Fond Russkij mir) est organizatio Russica ad culturam et linguam Russicas in toto orbe terrarum vulgandas dicata.

Quando et quare condita sit[recensere | fontem recensere]

Vladimirus Putin Russorum praeses rem die 21 Iunii 2007 istum apparatum culturalem-politicum instituit atque constituit.[1] In initio res ad tempus usque ad annum 2015 maneret, cuius continuatio postea una cum novis pecuniarum disponendarum fontibus (rubelorum millionibus DCCL) proposita est.[2] Fundationem hodie alunt et ministerium de rebus externis Russicum et ministerium de educatione et scientiis. Tamem pars pecuniaria haud neglegenda a privatis offertur. Opus fundatum moderatur politologus Venceslaus Nikonov. Praesidio intersunt multi Russi illustres velut metropolita Hilarion Alfeev et Musei Solitarii rector Michail Piotrovski.[3]

Actiones[recensere | fontem recensere]

Fundatio haec rete centrorum Russicorum (praesertim) in Europa Asiaque netum colit. Stationes singulae scilicet in urbibus maioribus inveniuntur, ubi aditus ad litteras Russicas, periodica, libros definitivos, discos sonantes, pelliculas institutorias datur. Insuper varia spectacula (e.g. septimanae themati speciali dedicatae, congressus, seminaria, expositiones) habentur.

Quibus in locis laboretur[recensere | fontem recensere]

Fundamentum philosophicum[recensere | fontem recensere]

Ideologice proposita culturalia de Mundo Russico volunt, ne momentum magnum Russicum in terris Unionis Sovieticae pristinae interrumpatur. Identitas Slavorum orientalium omnium tempore Russiae Kioviensis plus minusve mystice quaeritur - et a nonnullis invenitur.[6] Cui contradixit philosophus Belorussicus Inguarus Babkou anno 2022, reducens ideas de Mundo Russico ad privilegium terrarum finitimarum invadandarum.[7]

Sine dubio in his cunctis currentes non occidentales, non liberales, neoimperiales uniuntur.[8] Ecclesia Orthodoxa Russica quoque partes magnas agit, quo secessio ab Europa Occidentali depravata (quae dicitur) porro firmetur. Russia quasi sine timore in via propria procedat. Nonnumquam terminus simpliciter adhibetur, ut admiratio politicae tyrannicae Vladimiri Putin (putinismi) designetur.

Anno 2006 Putin ipse artifices exhortatus est, ut sub vexillo Mundi Russici navigarent. Ideologiam panrussicam locupletaverunt etiam philosophi Vladimirus Solovjov, Nicolaus Berdjajev, Ioannes Iljin et Nicolaus Danilevski.[9] Nimirum terminus de Mundo Russico quater in constitutione Rei publicae popularis Donetskensis inveniri potest.

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. "Decretum praesidentis de opere fundato erigendo."
  2. Das Ministerium für Bildung und Wissenschaft braucht Geld für die Russische Welt. Apud Kommersant, 24.6.2015.
  3. secundum statum anni 2018.
  4. "Webpräsenz des RussoMobil."
  5. Putin-Stiftung: Grüne kritisieren Russlandzentren der Unis Innsbruck und Salzburg, Der Standard, 11.5.2017.
  6. Ulrich Schmid, Russki Mir. Apud dekoder.org.
  7. Von Fischen und Menschen. Apud: decoder.org, 17.3.2022.
  8. "Russkij Mir": Literarische Genealogie eines folgenreichen Konzepts. Russland-Analysen/289, 30.1.2015.
  9. Irina Scherbakowa et Karl Schlögel, Der Russland-Reflex: Einsichten in eine Beziehungskrise.' (Edition Körber, 2015), ISBN 978-3-89684-492-7.