Jump to content

Iaponia

Haec pagina est honorata.
E Vicipaedia
-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Wikidata Iaponia
Res apud Vicidata repertae:
Iaponia: insigne
Iaponia: insigne
Iaponia: vexillum
Iaponia: vexillum
Terra continens: Asia
Territoria finitima: Russia, Corea Meridiana, Res publica Sinarum, Res publica popularis Sinarum, Civitates Foederatae Americae, Unio Sovietica, Philippinae
Locus: 35°0′0″N 136°0′0″E
Caput: Tokium

Gestio

Monarchia constitutionalis
Princeps: Naruhito
Praefectus: Shigeru Ishiba
Consilium: National Diet
Iudicium: Supreme Court of Japan

Populus

Numerus: 125 440 000
Sermo publicus: lingua Iaponica
Zona horaria: Japan Standard Time, Asia/Tokyo, UTC+09:00
Moneta: Yen

Commemoratio

Paean: Kimi ga yo

Sigla

ISO JP, JPN, 392; IOC JPN
Dominium interretiale: .jp
Praefixum telephonicum: +81
Siglum autoraedarum: J

Tabula aut despectus

Iaponia: situs
Iaponia: situs

Iaponia[1] (litteris Iaponicis 日本, Latinis Nihon vel Nippon, publice 日本国 vel Nippon-koku 'Civitas Iaponiae') est civitas sui iuris in Asia orientalis sita. In Oceano Pacifico occidentali iacet, inter Mare Iaponicum ad occidentem et Mare Sinense Orientale ad meridiem. Archipelagus Iaponicus ex circiter 6852 insulis constat, quarum quattuor maximae—Honsua, Esonia, Ximum, et Sicocus—97 centesimas areae terrestris Iaponicae occupant et vulgo insulae domesticae appellantur. Superficiem 377 975 chiliometrorum quadratorum obtinet.

Sinicae notae nominis 'solis originem' significant, unde saepe 'Terra Solis Orientis' appellatur. In Circulo Igneo Pacifici sita, Iaponia terrae motibus et fluctibus marinis crebro vexatur. Tres regionis partes montibus et silvis obteguntur, itaque agricultura et magna pars incolarum in planitiebus litoralibus orientalibus in unum conferuntur.

Iaponia in quadraginta septem praefecturas et octo regiones dividitur. Esonia in septentrione extremo, praefectura autem Okinawaënsis in meridie sita est. Anno 2024, Iaponia circa 125 miliones incolarum numerat, eamque undecimam inter civitates orbis populosissimas collocat. Tokium, urbs maxima et caput, una cum regione metropolitana plus quam 38 miliones incolarum habet, quod eam amplissimam regionem urbanam mundi facit.

Archaeologicae investigationes indicant Iaponiam iam aevo Palaeolithico Superiore, circa 30 000 a.C.n., habitatam fuisse. Prima mentio scripta in annalibus Sinicis saeculi primi reperitur. Inter saecula IV et VI, regna Iaponica sub imperatore coaluerunt, primum Narae, deinde Heian-kyo sedem habente. A saeculo XII usque ad annum 1868, vera potestas penes shōgunes militares et dominos feudales (daimyō) fuit, nobilitate bellatrice (samurai) auxiliante.

Iaponia, una ex maximis mundi potestatibus, est socia ASEAN Plus, Nationum Unitarum, OECD, G7, G8, et G20. Tertiam maximam oeconomiam orbis terrarum secundum PDG habet. Quamquam ius belli decernendi renuntiavit, res militares cum octavo maximo dispensatione oeconomica servat. Natio valde evoluta est, altissimis vivendi gradu et indice progressus humani gaudens. Cives eius altissima exspectatione vitae fruuntur. Iaponia propter suam cinematographiam, musicam, anime, ludos televisificos, coquinam, technologiam progressivam, et contributiones scientiae clara est.

Iaponia, exonymum Latinum, in lingua Iaponica omnino non est. Nomina Iaponica huius nationis Nippon (にっぽん) et Nihon (にほん) sunt, et ambo notatione Kanji 日本 scribuntur. Nippon locutio compta est, sollemnibus et emissioni chartae argentariae propria. Nomen autem Nihon in sermone quotidiano usurpant.

Et Nippon et Nihon 'solis originem' (日 'solem' 本 'radicem' aut 'originem') ad litteram significant, crebro igitur 'natio solis orientis' redduntur. Haec denominatio orta est ex epistolari colloquio imperiali cum Sinicā Domū Sui, quae orientalem Iaponiae situm respectu Sinarum remittit.

Nomen Latinum Iaponiae ad Occidentem per commercium pervenit. Nam vocabulum antiquum Sinicum, quod in Iaponia subest, sicuti adscriptum est a Marco Paulo, Zipangu erat. Hodierna dialecto Sciamhaevensi, Sinica dialecto Wu, pronuntiatio Kanji 日本 Zeppen est. Vocabulum antiquum Iaponiae est Malaice Jepang (orthographia hodierna Jepun), vocabulum mutuatum a Sinica. Mercatores Lusitani in Malacca saeculo XVI hoc vocabulum invenisse primique ad Europam tulisse putantur.

Conferatur pagina principalis: Historia Iaponiae.

Praehistoria et historia antiqua

[recensere | fontem recensere]
Imperator Jimmu (Iaponice 神武天皇), primus imperator Iaponiae cum origine tracto ab anno 660.[2][3][4]– hodiernā in Iaponiā eius accessio Dies Conditio Nationalis (Iaponice 建国記念の日) die 11 Februarii denotatur.

Palaeolithica cultura circa 30 000 a.C.n. primam notam Iaponici archipelagi habitationem constituit. Quam secuta est circa 14 000 a.C.n. (ineunte periodo Iōmonicā, Iaponice 縄文時代) e Mesolithico in Neolithicum semisedentaria venatoria et collectoria cultura depicta domis fossis et rudimentariā agriculturā.[5], inclusis prioribus hodiernorum populorum Ainuani (Ainuane et Iaponice アィヌ) et Yamatoensis (Iaponice 大和民族).[6][7] Ornata argillosa vasa hac e periodo apud antiquissima operis fictilis exempla in toto orbe terrarum sunt. Circa 300 a.C.n., populus Yayoiensis Iaponicas insulas intrare coepit, se commiscentes cum populo Iōmonico.[8] (Iaponice 縄文人). Periodus Yayoiensis (Iaponice 弥生時代), incipiens circa 500 a.C.n., usūs sicuti umidae oryzae agriculturam[9], novum operis fictilis genus[10] et metallurgiam, e Sinis et Coreā inductam,[11] introducere vidit.

Vocabulum Iaponia primum in historia in Serico libro Hàn shū scriptum esse videtur.[12] Secundum librum Documenta trium regnorum, potentissimum regnum in archipelago per saeculum III Yamataikoku (Iaponice 邪馬台国) nuncupatur. Buddhismus in Iaponiam e Paecci (Coreane 백제/百)濟), Coreā, introductus et a Principe Shōtoku promotus est, sed consequens Iaponici Buddhismi evolutio principaliter a Sinis affecta est.[13] Contemptā primigeniā obstantiā, Buddhismus a dominativo ordine promotus et diseminatam acceptionem periodo Asukaensi[14] (592–710, Iaponice 飛鳥時代) incipientem consecutus est.[15]

Fama est Iaponiam principium cepisse a Jimmu imperatore (Iaponice 神武天皇) Amaterasu (Iaponice 天照) dea solis (nam solem Iaponi pro dea habebant) edito, qui gente sua in regionem Yamato inducta genus Iaponicum procreavit. Exin novus populus, etsi longum per tempus a populo Serico vicino, ad quem duces prisci Iaponiae legatos de amicitia ac societate petenda miserant, litteras, religionem, philosophiam inducere solebant, tamen non totas artes suas neglegebat.

Periodus Naraensis[16] (710–784, Iaponice 奈良時代) signata est ortu centralizatae Iaponicae civitatis in Palatio Imperiali Heiiōkyōnis (Narae in praesenti) centratae. Periodus Naraensis nascentium litterarum apparitione non minus quam arte et architecturā evolutā cum Buddhisticā inspiratione depicta est.[17] Variolae epidemia inter annos 735 et 737 quam plurimum unam tertiam Iaponiensium partem occidisse creditur.[18] Anno 784, Imperator Kanmu caput e Narā in Nagaoka-kyōnem (Iaponice 長岡京), deinde in Heian-kyōnem (Iaponice 平安京, in praesenti Kyotum) anno 794, movit. Quod Periodi Heianensis[19] (Iaponice ) ortum, inter annos 794 et 1185, denotavit, per quam distinctive indigena cultura Iaponica orta est, depicta suā arte, poësi et prosā. A Murasaki Shikibu liber Genji monogatari et hymni nationalis Iaponici "Kimigayo" verba scripta sunt haec per tempora.[20]

Buddhismus per aeram Heianensem expandi coepit praesertim per duas praecipuas sectas, Tendaicam (Iaponice 天台宗) a Saichōne et Singonicam a Kūkai. Buddhismus Terrae Purae (Jōdo-shū et Jōdo Shinshū) valde popularis saeculi XI ultimo dimidio factus est.

Feudalis aera

[recensere | fontem recensere]
Moko Shurai Ekotoba. Pictura praeclarissima bellum cum oppugnatoribus Mongolicis depingit.

Iaponica era feudalis emersū et dominatione regentis ordinis bellatorum, samuraeorum, depicta est. Anno 1185, victā gente Tairā (Iaponice 平氏) in Bello Genpei (Iaponice 源平合戦), cantā in carmine epico Heike Monogatari (Iaponice 平家物語), samuraeus Minamoto no Yoritomo shōgun ab imperatore Go-Tobā designatus est et Minamoto no Yoritomo gubernationis basin Kamakurae[21] statuit. Quo mortuo, gens Hōjō (Iaponice 北条氏) pervenit ad gubernium sicuti procuratores shogunum. Schola Zen Buddhismi e Sinis per periodum Kamakuraensem[21] (Iaponice 鎌倉時代), inter annos 1185 et 1333, introducta est et facta est popularis apud ordinem samuraeorum.[22] Shogunatus Kamakuraensis[21] (Iaponice 鎌倉幕府) Mongolicas invasiones inter annos 1274 et 1281 repulit sed denique ex officio amotus est ab Imperatore Go-Daigone. Imperator Go-Daigo ab Ashikagā Takauji anno 1336 victus est

Ashikaga Takauji shogunatum in Muromachi (Iaponice 室町), Kyoti, statuit. Hoc fuit periodi Muromachiensis (1336–1573) initium. Shogunatus Ashikagae tempore Ashikagae Yoshimitsu gloriatus est, cum cultura Buddhismo Zen fundata (ars Miyabi, Iaponice 雅) floruit. Quae in Culturam Higashiyamaensem[23] (Iaponice 東山文化) evoluta est, florentem usque ad saeculum XVI. Nihilominus, prosper Shogunatus Ashikagae in feudalibus dominis bellicis seu daimyonibus (Iaponice:大名) dominari omisit et exarsit bellum civile, Bellum Ōninense (Iaponice 応仁の乱), anno 1467, ex quo orta est unum saeculum durans Aetas civitatum bellantium (Iaponice 戦国時代).[24]

Per saeculum XVI, Portugallici mercatores et Iesuitae missionarii Iaponiam primum attigerunt, quod directam commercialem et culturalem commutationem inter Iaponiam et Occidentem incepit. Quod Odae Nobunaga ut Europaeas technologiam et sclopeta impetraret permisit, quibus usus est ut caperentur multi alii daimyones. Eius imperii consolidatio quod periodus Azuchiensis-Monoyamaensis[25] (1573–1603) nucupatum est? coepit. Interfecto Odā Nobunaga anno 1582 ab Akechi Mitsuhide, eius successor Toyotomi Hideyoshi, nationem anno 1590 coniunxit et in Coream bis annis 1592 et 1597 invadere infeliciter conatus est.

Tokugawa Ieyasu ut filii Hideyoshiani procurator meruit et usus est suo munere ut politicum militaremque adminiculum adipisceretur. Exarso bello, Ieyasu aemulam gentem in proelio in campo Sekigaharā[26] anno 1600 vicit. Tokugawa Ieyasu shogun ab Imperatore Go-Yōzei anno 1603 designatus est et Shogunatum Tokugawae Edone (hodierni Tokii) statuit.[27] Hic shogunatus consilia pertulit; inclusis buke shohatto, codice morum ad dominandum daimyonibus,[28] et anno 1639 segregationistico sakoku (scilicet "clausa natio") programmate quod duo et dimidio saecula tenuis politicae unitatis periodum Edoensem[29] (1603–1868) nuncupata diffudit.[30] Scientiarum Occidentalium studium, rangaku (Iaponice 蘭学) nuncupatum, per contactum Nederlandicā cum inclavaturā Dezimae Nagasaci perrexit. Periodus Edoensis etiam kokugaku (scilicet "nationalia studia", Iaponice 国学), Iaponiae studium ab Iaponicis, genuit. [31]

Aetas recens

[recensere | fontem recensere]
Imperator Meiji (1868–1912), in cuius nomine imperiale regimen restauratum est, finito Tokugawae shogunato.

Pridie Kalendas Aprilis anni 1854, Matthaeus Calbraith Perry classis praefectus et Naves Nigrae (Iaponice 黒船) Civitatum Foederatarum Iaponiam se externo mundo aperire coegerunt, Conventione Kanagavensi facta. Consequentia similia foedera Occidentalibus cum nationibus per periodum Bakumatsu oeconomicam politicamque crises apportavit. Shogunis abdicatio ut Bellum Boshin (Iaponice 戊辰戦争) exarderet et civitas centralizata nominatim penes Imperatorem unificata (Restauratio Meiji) statueretur induxit. [32]

Cum per activum Occidentalizationis processum? per Restaurationem Meiji anno 1868 se mersisset, Iaponia Occidentalia politica, iudicialia, militariaque instituta adoptavit? et Occidentalia culturalia pondera traditionali culturā hodiernae industrializationi commixta sunt. Consistorium (Iaponice 内閣) Concilium Privatum (Iaponice 枢密院) ordinavit, Constitutionem Meiji (Iaponice 明治憲法) induxit et Diaetam Nationalem (Iaponice 国会) composuit. Restauratio Meiji Imperium Iaponicum in industrializatam mundanam civitatem potentiorem vertit quae persecuta est militarem conflictum ut expansderetur eius sphaera affectionis. Quamquam Francia et Britanniarum Regnum attentionis monstraverunt, Europaeae potentiores civitates Iaponiam valde neglexerunt et magis incubuerunt in maiores Sinarum illecebras. Francia etiam impedita erat suis ruinis in Mexico et suis cladibus a Germanis.[33] Post victorias in Primo Bello Sino-Iaponensi (1894–1895) et in Bello Russo-Iaponico (1904–1905), Iaponia dominium in Taivaniam, Coream et meridionale Sachalinae dimidium adepta est.[34] Imperialisticum praeter successum, Iaponia quoque plurimam pecuniam in suum proprium oeconomicum incrementum collocavit, quod adduxit ad periodum oeconomicae prosperitatis hac in natione durantem usque ad Depressionem magnam.[35] Iaponiensis numerus incolarum e 35 millionibus anno 1873 in 70 milliones anno 1935 crevit.[36]

Imperium Iaponicum anno 1939, (tabula Anglice adnotata).

Per primum bellum mundanum, Iaponia se Civitatibus foederatis primi belli mundani iunxit et a Germanis subactas terras cepit et progressa est versus Sinas. Ineunte saeculo XX periodus democratiae Taishoensis[37] (1912–1926, Iaponice 大正時代) visus est, sed annis 1920 visa est fragilis democratia politicae transmutationi versus statismum, latas leges politicum contra dissensum et seriem conandorum subitanearum conversionum succumbere. Hic processus festinavit per annos 1930, implicando numero novorum gregum Nationalisticorum Radicalium qui participabant hostilitatem contra liberalem democratiam et dedicationem expansioni per Asiam. Iaponienses expansionismus et militarizatio iuxta cum totalitarismo et ultranationalismo nationem diffinxerunt. Anno 1931, Iaponia in Mandshuriam invasit et eam cepit et, factā internationali huius occupationis reprobatione, anno 1933 Confoederationem Nationum reliquit. Anno 1936, Iaponia Pactum Antikomintern cum Germaniā obsignavit et, anno 1940, Foedus Trium Imperiorum eam unam e Potestatibus Axis fecit.

Iaponenses officiales Foederatis die 2 Septembris anni 1945, in Sinu Tokiensi se dedentes, finito Secundo bello mundano.

Imperium Iaponicum in alias Sinarum partes anno 1937 invasit, quod Secundum Bellum Sino-Iaponense (1937–1945) praecipitavit. Exercitus Imperialis Iaponensis (Iaponice 大日本帝國陸軍) cito caput Nanchinum cepit et exercuit Caedem Nanchinensem.[38] Anno 1940, cum Imperium Iaponicum in Indosinam Francicam invasisset, Civitates Foederatae Iaponiae petroleosi commercii prohibitionem imposuerunt. [39] Diebus 7 et 8 Decembris anni 1941, Iaponenses vires improvisos impetūs in Portum Margaritarum viresque Britannicas in Malayā Britannicā, Singapurae et Hongcongi fecerunt; et bellum decrevit Civitatibus Foederatis et Imperio Britannico, quod implicavit Civitates Foederatas et Britanniarum Regnum in Secundum bellum mundanum in Pacifico. Cum Civitates foederatae Secundi belli mundani paulatim in Pacifico per insequentes quattuor annos vicissent, quod finitum est cum Sovieticā invasione in Mandshuriā et cum Hirosimā et Nagasaco adortis bombis atomicis anno 1945, Iaponia consentivit de deditione inconditionali die 15 Augusti.[40] Bellum Iaponiae, eius coloniis, Sinis aliisque civitatibus pugnantibus decem millionibus vitarum amissarum stetit et reliquit multas Iaponiensium industriae infrastructuraeque dirutas. Civitates foederatae Secundi belli mundani (a Civitatibus Foederatis ductae) milliones ethnicorum Iaponensium e coloniis militaribusque campis totam per Asiam repatriaverunt, valde eliminando Imperio Iaponico et restituendā independentiā captorum territoriorum.[41] Civitates foederatae etiam Tribunal militare internationale Orientis extremi die 3 Maii anni 1946 ad prosequendos aliquos seniores generales scelerum bellicorum accusatos convocaverunt.

Anno 1947, Iaponia novam constitutionem emphasim in liberalibus democraticis usibus ponentem adoptavit. Foederata Iaponiae occupatio finivit, Foedere Franciscopolitano facto anno 1952.[42] et Iaponia admissa est socia Nationum Unitarum anno 1956. Iaponia postea rapidum incrementum consecuta est quoad facta est secunda maxima oeconomia in toto orbe mundano, quamquam anno 2010 superata est a Re publicā populari Sinarum. Quod totum finem cepit medios annos 1990, cum Iaponia magnā recessione affecta est. Ineunte saeculum XXI, positivum incrementum gradualem oeconomicam recuperationem signavit.[43] Die 11 Martii anni 2011, Iaponia uno e maximis terrae motibus in suā historiā perscriptā affecta est; quod Cladem Nuclearem Fukushimae Daiichi, unam apud maximas clades in energiae nuclearis historiā, concitavit.[44]

Charta Iaponiae (Francice et Iaponice adnotata).
Archipelagus Iaponicum e satellite visum.

Iaponiae est summa 6 852 insularum praeter Pacifica litora. Est circiter 3 000 chiliometra aut 1 900 milia passuum longa e Mari Ochotensi usque ad Mare Philippinense in Oceano Pacifico. [45] Natio, inclusis omnibus insulis quas moderatur, inter latitudines 24° et 46° a septentrione et longitudines 122º et 146º ab oriente iacet. Praecipuae insulae, e septentrione versus meridiem, Esonia[46] (Iaponice 北海道), Honsua seu Honsium seu Honshu (Iaponice:本州), Insula Shikokuensis[47] seu Sicocus[48] seu Sicocum seu Shikoku (Iaponice: 四国) et Ximum [49][50] seu Ximoa[51] (Iaponice 九州) sunt. Quarum amplissima Honsua, minima autem Shikoku, quae a ceteris insulis mari interiori, quod Mare Internum Setoense[52] (Iaponice 瀬戸内海 ) appellatur, secreta est. Insulae Ryukyuenses[53] (Iaponice 琉球諸島 seu 南西諸島), apud quas est Okinawa[54] (Iaponice: 沖縄), catena a meridie Ximi sunt. Haud longe a Ximo et Tsusima insula iacet in freto Coreano. Insulae Nanpoenses[55] (Iaponice 南方諸島) a praecipuarum Iaponiensium insularum meridie sunt. Omnes coniuncte crebro archipelagus Iaponicum nuncupantur[56] (vide et indicem insularum Iaponiae). Anno 2018, Iaponicum territorium 377 973.89 chiliometra quadrata aut 145 936.53 milia passuum quadratorum erat [57] Est maxima insularis natio in Asiā orientali. Iaponia sextam maximam lineam litoralem in toto orbe mundano (29 752 chiliometra seu 18 486 milia passuum) habet. Ei limites terrestres non sunt. Propter multas longissime sparsas periphericas insulas, Iaponia octavam maximam Zonam Oeconomicam Exclusivam in toto orbe mundano habet, quae 4 470 000 chiliometra quadrata seu 1 730 000 milia passuum quadratorum tegit.[58]

Insula Honsua, longe ceteris latior, in quinque per longitudinem dividitur regiones, quarum primum ad occasum solis Regio Chugokuensis [59] (Iaponice 中国地方), quae Ximum attingit urbemque praeclaram tenet Hirosimam; deinde Regio Kansaiensis[60] (Iaponice 関西地方 vel 近畿地方) appellata, ubi positum est Kyotum et Osaka; tum Regio Chubuensis[61] (Iaponice 中部地方); porro Regio Quantoa[62] seu Kantoënsis[63] (Iaponice 関東地方), quae, cum Tokium maximam urbem teneat, famae ceteras antecedit; denique Regio Tohokuensis (Iaponice 東北地方), haud procul ab Esoniā absens.

Maxima Iaponorum pars, quae 72 fere centesimae pagorum Iaponiae montani sunt loci, urbes habitant, quarum princeps et quae plurimi incolae habet urbs Tokium est. Ceterum permulti sunt qui in regione Kansaiensi incolant. Urbes amplissimae sunt Tokium, Yokohama[64] , Osaka[65], Sapporum[66][67], Kobe[68], Kyotum[69], Fukuoka[70].

73% Iaponici territorii silvis montibusque componuntur, quod id non idoneum agriculturali, industriali aut residentiali usui facit.[71][72] Praecipuum montuosum iugum Alpibus Iaponicis constituitur, quae sitae sunt super fossā tectonicā Itoigawano-Shizuokaensi[73][74] Pleraque culmina, asperis abruptisque apicibus depicta, surgunt et aliquando fere 3 000 metra altitudinis superant[74] (altissimum culmen Mons Fusius, Iaponice 富士山, est).[75] Planities, e quibus planities Kantoensis[63] vastissima est, iuxta litus aut intestinas valles sitae sunt.[76]

Iaponenses insulae vulcanicā in regione intra Pacifici Circulum Ignis inveniuntur. Quae ortae sunt praesertim e magnis oceanicis motibus verificatis per centenarios numeros millionum annorum, e medio Silurio usque ad Pleistocaenum, propter subductionem Laminae Philippinianae[77] sub Laminam Amuranam[78] ac Laminam Okinawaënsem[79] a meridie et propter subductionem Laminae Oceani Pacifici[77] sub Laminam Ochotensem[80] a septentrione. Iaponia in principio iuncta erat orientali continentis Eurasiae litori. Oceanici motūs Iaponiam versus orientem pepulerunt, quod Mare Iaponicum circa 15 milliones annorum abhinc formavit.[81]

Iaponia 165 montes igniferos habet, e quibus 108 activi.[82][83] Terrae motūs calamitosi, crebro consequentibus cum megacymatibus, magis magisque in singula saecula verificantur.[84] Magnus Terrae Motus Kantoënsis[63] anno 1923 amplius 140 000 hominum occidit. [85] Recentiores apud terrae motūs praecipuos Magnus Terrae Motus Kobensis anni 1995[68], Kyotum[69] anni 1995 et Magnus Terrae Motus Tohokuensis[86] diei 11 Martii 2011 commemorati sunt. Hic ultimus magnitudinem 9,0 perscribere fecit, [87] e quo natum est giganteum megacyma.[88]

Hydrographia

[recensere | fontem recensere]
Fluminis Shinanoënsis conspectus aërius.
Sol super lacum Biwam oritur.

Angustam prolongatamque ob conformationem Iaponensium insularum, flumina hanc nationem transeuntia plerumque brevia sunt. Quae, praeterea, copiosa per vernalem nivis liquefactionem aut aestivales pluvias sunt, facta sunt nihilominus exigui cursūs aquae siccum per tempus; pauca profunditas et crebri praecipites aquae cursūs navigationem solum levissimis navibus permittunt. Longissimum flumen est Shinanoënse[89] (Iaponice 信濃川 seu 千曲川), in insulā Honsuā, cum cursū circa 370 chiliometra longo; [90] hāc in insulā alia praecipua flumina Tonense[91] (Iaponice 利根川), Kitakamiense[92] (Iaponice 北上川), Tenryense[93] (Iaponice 天竜川), Mogamiense[94] (Iaponice 最上川) sunt.[95] Praecipua apud flumina in Esoniā Flumen Ishikariense[96] (Iaponice 石狩川), secundum Iaponicum flumen propter suae pelvis hydrographicae extensionem,[97] est; praeter Flumen Teshioënse[98] (Iaponice 天塩川) et Flumen Tokachiense[99] (Iaponice 十勝川).[100] Flumen Yoshinoënse[101] (Iaponice 吉野川) maximum flumen insulae Shikokuensis est.[102] Numerosi lacūs sunt, aliqui vulcanicae originis, qui crebro in exstinctorum montium igniferorum calderis formantur et alii formantur ex obicibus fluvialium vallium; plerique siti sunt in montibus, ubi loca mansionis aestivae crebro facti sunt. Praecipuus est Lacus Biwa[103] (Iaponice 琵琶湖), in insulā Honsuā, quae superficiem 670 chiliometrorum quadratorum et profunditatem 104 metrorum habet.[90]

Pruni serrulatae floritio per hanami (Iaponice 花見).

Iaponicum clima plerumque temperatum est, sed sensili modo e septentrione versus meridiem variat. Temperatura media hiemalis 5,1ºC est, media autem aestivalis 25,2ºC. [104] Altissima temperatura in Iaponiā mensurata 41ºC est, pridie Idūs Augustas anni 2013 perscrita.[105] Tempus pluviarum mense Maio insulis Okinawaënsibus[79] incipit. Fundamentaliter, potest dividi hoc archipelagus dissimiles in regiones sex, quae sunt:

  • Esonia[106][107], in septentrionali huius archipelagi extremitate sita, cum hiemibus rigidis et aestatibus frigidulis cum climate praesertim montano. Praecipitationes normales sunt, excepto hieme cum insulae solite nive sepultae sunt.
  • Mare Iaponicum ab occidente. Hieme ingentes ningores sunt propter ventos qui aestate frigidulis in auris hanc regionem obecerunt. Nihilominus, temperaturae aliquando elevata reliqua attingere possunt (typica regionum Favonio attactarum). [108]
  • Insula media; cum climate typico intimarum partium insularum, cum repentinis temperaturae saltibus ex aestate in hiemem et e diem in noctem. Paucae praecipitationes.
  • Oceanus Pacificus; in orientali cuius litore hiemes rigidae paucis cum praecipitationibus et aestates calidae aestuosaeque sunt.

Fauna et flora

[recensere | fontem recensere]
Macacarum fuscatarum grex in fonte thermali in praefecturā Naganoënsi[110] se calefacit.

Est magna varietas Iaponicā in gignentiā (circa 17 000 specierum) et debetur eius climati et prominentiae terrestri. Silvae 67 centesimae nationalis superficiei tegunt et componuntur plerumque frondosis arboribus et pinophytis: castaneis, fagis, aceribus, pinopsidis, pinis sylvestribus et laricibus, iuxta cum betulis et fraxinis. Ab occidente praestant pinopsidorum silvae quae prope bambuseas, magnolias et castaneas sativas crescunt. Albae et rubrae pruni domesticae, praematurae floritionis pruni avium non minus quam bambuseae et pini traditionalia huius nationis symbola factae sunt.

Iaponica fauna etiam varia est et rarissima specimina inveniri possunt quae vicinis in nationibus non inveniuntur. Ad instar gignentiae, haec variatio climati et prominentiae terrestri debetur. In Insularum Ryukyuensium[53](Iaponice 琉球諸島 seu 南西諸島) maribus, est magna varietas tropicorum piscium, testudinum, serpentium marinorum, dugong et phocoenarum spinipinnium... Ipsā in insulā Ryukyuensi[53] inveniuntur alia autochthonica animalia sicuti spilornis cheela, pteropodidae et lacertile mimeticum.[111] Praeterea, hanc nationem habitant numerosi nyctereutae procyonoidae viverrini, cervidae, aiges galericulatae.[111] Endemicas apud species invenuntur macacae fuscatae, andriae Iaponici, epiophlebiae superstites et prionailuri iriomotenses apud alias.

Imperator Acihitus et Michika coniunx.

Ritu, ut dictum est, Iaponiae regit imperator (scilicet monarchia constitutionalis est) qui adhuc ab Jimmu descendet, re verum autem minister princeps cum comitiis legumlatorum summum imperium et potestatem tenet. Diaeta Nationalis (Iaponice 国会), Chiyodae (Tokii) sita, est legumlatorum summa comitia, quae duas dividitur in cameras: haec Camera Repraesentivorum (Iaponice 衆議院), cui legumlatores 480, illa Camera Consiliariorum (Iaponice 参議院), numero 242, qui omnes itidem suffragio universali et secreto civium annos plures quam duodeviginti[112] natorum electi sunt. Causae vel factiones praecipuae Factio Democratica Liberalis (Iaponice 自民党), porro autem Factio Democratica Iaponica (民主党), praeterea factiones minores sunt Komeito (Iaponice 公明党, vel Latine "factio aequitatis"), Factio Communistica (Iaponice 共産党), Factio ad Renovationem (Iaponice 維新の党), et ceterae.

Nostro tempore imperator Acihitus, minister princeps Shinzō Abe[113], candidatus Factionis Democraticae Liberalis, est, quae factio autem ambas per cameras cum Komeito factione dominatur.

Systema legale Iaponicum, historice Sinensibus legibus affectum, independenter se evolvit per Periodum Edoënsem[114] cum textibus sicuti Kujikata Osadamegaki (Iaponicis litteris 公事方御定書, scilicet "Liber regularum officialium publicorum").[115] Nihilominus, exeunte saeculo XIX systema iudiciale praesertim in legibus civilibus Europaeis, imprimis in Germanicis, fundatum est. Verbi gratiā, anno 1896 gubernium Iaponicum codicem civilem in lineamento Codicis Iuris Civilis Germanici (Theodisce Bürgerliches Gesetzbuch) fundatum statuit, qui adhuc viget aliquibus cum mutationibus post Secundum bellum mundanum.[116] Constitutio ut imperator leges a Diaetā probatas perferat, adversandi impotens, postulat.[117] Systema iudiciale Iaponicum divisum est in gradūs basicos quattuor, apud quos Iudicium Summum maximus gradus est[118] et corpus iuris Civitatis Iaponicae "Six Codices" nuncupatur.[119]

Externae rationes et defensio

[recensere | fontem recensere]
JDS Hyūga, una navium helicopterigerarum vis maritimae Iaponicae autodefensionis.
Shinzō Abe et Georgius W. Bush.

Iaponia arctas oeconomicas militaresque conexiones praecipuo cum socio, Civitatibus Foederatis[120], habet, formalizatas Foedere coöperationis mutuae et securitatis inter Civitates Foederatas et Iaponiam (Iaponice 日本国とアメリカ合衆国との間の相互協力及び安全保障条約; Anglice Treaty of Mutual Cooperation and Security between the United States and Japan) anni 1960. Civitas socia Nationum Unitarum ex anno 1956, Iaponia haud permanens Consilii securitatis socia per duodeviginti annorum summam et per periodum inter 2009 et 2010 fuit. Etiam est una e nationibus Gregis Quattuor Civitatum (Iaponice G4諸国; Theodisce G4-Staaten seu Gruppe der Vier; Lusice Nações G4; Hindice जी-4 देश; et Anglice G4 nations) quaerentis se esse permanentes Consilii securitatis socias.[121] Sicuti socia Gregis Octo Civitatum, Coöperationis Oeconomicae inter Asiam et Pacificum (Anglice 'Asia-Pacific Economic Cooperation seu APEC) et Societatis Civitatum Asiae Meridionalis et Orientalis plus Tres (Iaponice ASEAN+3) et participans Conventum summi gradūs Asiae orientalis, Iaponia active internationales res participat et suas diplomaticas rationes praecipuis cum sociis in toto orbe terrarum corroborat. Iaponia foedus securitatis cum Australiā Martio anni 2007[122] et cum Indiā Octubre anni 2008[123] obsignavit. Quoque est tertia natio qui maxime donat auxilio pro oeconomicā progressione, post Civitates Foederatas et Britanniarum Regnum, cum donatione 8.86 milliardorum dollariorum Statunitensium anno 2004.[124] Iaponia cum copiis non pugnantibus Coalitioni militari in Irācā inter 2004 et 2008 contribuit.[125]

Iaponia involuta est in plurimis territorialibus conflictibus cum vicinis nationibus: cum Russiā de Insulis Curilensibus, cum Coreā Meridianā de Scopulis Liancourtensibus[126], cum Re publicā populari Sinarum ac Taivaniā de Insulae Senkakuenses[127] (Iaponice 尖閣諸島; Sinice 釣魚台列嶼 seu 钓鱼岛及其附属岛屿) et quoque cum Re publicā populari Sinarum de zonā oeconomicā exclusivā circum Okinotorishimam (Iaponice 沖ノ鳥島), quod difficiles rationes inter Sinas et Iaponiam facit.

Iaponia etiam dissentionem cum Coreā Septentrionali oppetit de surreptis Iaponicis civibus et de armis nuclearibus. De controversiā de Insulis Curilensibus, Iaponia technice in bello cum Russiā est, quia nulla solutio huic quaestioni obsignata est.[128]

Exercitus Iaponicus articulo nono Constitutionis Iaponicae restrictus est, quae Iaponiam renuntiare facit suum ius belli decernendi aut utendi suā vi militari sicuti instrumento ad pagendas internationales dissentiones. Vires armatae Iaponicae a Ministerio Defensionis reguntur et componuntur vi terrestri, marinā et aëriā. Vires quibus Iaponia usa est nuperrime operationibus servandae pacis et diducendarum Iaponicarum copiarum in Iracā primam militarem Iaponiae interventionem peregre e Secundo bello mundano involvit.[125]

Nationi est, praeterea, Consilium securitatis nationalis (Iaponice 国家安全保障会議), quod primum pridie Nonas Decembres anni 2013 congregatum est ad disceptandam strategiam securitatis nationalis dando responso instauratae a Sinis zonae identificationis aëriae in Mari Sinensi Orientali.[129]

Iaponia anno 2014 observans socia Communitatis Nationum Linguae Lusitanae (Lusice Comunidade dos Países de Língua Portuguesa) facta est e conventū summo Diliensi.[130]

A Septembri mense anni 2015, vires Iaponicae autodefensionis adhiberi extra nationem possunt ad auxiliandum nationi sociae.[131][132]

Divisio administrativa

[recensere | fontem recensere]
Praefecturae et regiones Iaponiae.
Si plus cognoscere vis, vide etiam Regiones Iaponiae.
Si plus cognoscere vis, vide etiam Divisio administrativa Iaponiae.
Si plus cognoscere vis, vide etiam Index praefecturarum Iaponiae.

Iaponia divisa est in praefecturas 47, singulas rectas a singulis gubernatoribus, singulis parlamentis et singulis administrativis grapheocratiis.[133] Singulae praefecturae praeterea in urbes, oppida et villagia divisae sunt.[134] Natio in praesenti novam administrativam ordinationem patitur se confundendis multis urbibus, oppidis villagiisque inter se. Hic processus administrativarum subpraefecturalium regionum numerum deminuet et administrativa impensa secari exspectantur.[135]

Numerus incolarum

[recensere | fontem recensere]
Territorium urbis Tokii maximum territorium urbis in toto orbe terrarum aestimatum.

Iaponiae numerus incolarum circiter 126 milliones aestimatur,[136] cum 80% incolarum in Honsuā viventium. Asperum montanumque propter agrum cum 66% silvarum, incolae se urbanis in areis apud litus, planitiēs vallesque coniungunt.[137][138] Iaponia urbana societas solum cum 5% operariorum in agriculturā laborantibus est. Circiter 80 milliones urbanorum incolarum magnopere in Pacifico Honsuae litore densantur.[139] Anno 2010, 90,7% omnium Iaponiensium incolarum in urbibus vivunt.[140]

Urbi capiti Tokio 13,8 milliones incolarunt anno 2018.[141] Tokium pars est Territorii urbis Tokii, maximi territorii urbis in toto orbe terrarum cum 38 140 000 incolarum anno 2016.[142][143] Haec area 13 500 km2 seu 5 200 milia passuum quadratorum[144] lata est et habet spissitudinem 2 642 incolarum per chiliometrum quadratum seu 1 020 incolarum per mille passuum quadratorum.

Iaponiensis societas linguistice, ethnice et culturaliter homogenea,[145] a 98,5% ethnicorum Iaponiensium[71], cum parvo numero incolarum peregrinorum operariorum.[145] Coreani Zainichienses (Iaponice 在日韓国人; Coreane 재일조선인),[146] Seres, Philippini, Brasilienses praesertim ex Iaponicā proli,[147] Peruviani praesertim ex Iaponicā proli et Statunitenses apud parvas minoritates in Iaponiā sunt.[148] Anno 2003, erant 134 700 haud Latinamericanorum Occidentalium (exclusis amplius 33 000 Statunitensium militarium ministrorum et suorum obnoxiorum totam per nationem destinatorum)[149] et 345 500 Latinamericanorum exsulium, quorum 274 700 Brasilienses erant -praecipue Iaponienses prognati aut Iaponici immigrantes (Iaponice 日系人), iuxta cum coniugibus esse dicti-,[147] maxima Occidentalium communitas.[150]

Ainuenses, ethnica minoritas e Iaponiā.

Praecipuum autochthonicum ethnos Yamatoënses[151] (Iaponice 大和民族) sunt; apud primaria minoritaria ethnē sunt indigenae Ainuenses[152] (Iaponice アイヌ; Ainuane アィヌ seu Аину; et Russice Айны)[153] et Ryukyuenses[53](Iaponice 琉球民族), non minus quam sociales minoritarii circuli sicuti Burakumines[154] (Iaponice 部落民). Sunt incolae mixtorum maiorum se intra Yamatoënses incorporaverunt, tales Insularum Boninensium[155] (Iaponice 小笠原群島).[156] Anno 2014, peregre nati operarii sine civitatis acceptione solum 1,5% omnium incolarum constituebant.[157] Iaponia ethnice homogenea late habetur et ethnicas ac phyleticas statisticas Iaponicis nationalibus non confert; tali de thesi fontes variant, saltim cum analysi Iaponiam sicuti societatem multiethnicam describente[158], aliā cum analysi autem recentium adventiciae originis Iaponiensium nationalium numerum minimum esse asserente[159]. Plerique Iaponienses nationem sicuti societatem monoculturalem videre pergunt. Prior Iaponiensis Primus Minister et praesens Minister Rerum Nummariarum Tarō Asō Iaponiam sicuti unius phylēs, unius civilizationis, unius linguae et unius culturae nationem descripsit, quod fecit ut ethnicarum minoritatum sicuti Ainuensium legislatores haec verba impugnarent.[160]

Iaponia secundam maximam totalem exspectationem vitae partū cuiuslibet nationis in toto orbe terrarum habet: 83,5 annorum hominibus inter annos 2010 et 2015 natis.[161][162] Iaponienses rapide veterescunt, propter nataliorum eruptionem post Secundum bellum mundanum quam secuta est imminutio indicum natalium. Anno 2012, circa 24,1% incolarum amplius 65 annos nati sunt et proportio paene ad 40% anno 2050 ascendere proiecta est.[163]

Die 15 Septembris anni 2018, primā vice, unus e quinque hominibus in Iaponiā 70 annos aut amplius natus est secundum Ministerium rerum internarum et communicationum. 26,18 milliones hominum 70 annos aut amplius nati sunt et rationem 20,7% incolarum reddunt. Provectae feminae 20 milliones cum 20, 12 millionibus superant, substantialiter excedunt 15,45 milliones nationales provectorum virorum.[164]

Hic inferius est tabula cum urbibus populosissimis in Iaponiā secundum censum anni 2010:

Positio Urbs Praefectura Incolae Photographemata
1 Tokium[165][166][167] Tokium 13 843 403
2 Yokohama[168] Kanagawaënsis[169] 3 740 172
3 Osaka[65] seu Ozaca[170] Osakensis[65] 2 725 006
4 Nagoya[171] Aichiensis[172] 2320 361
5 Sapporum[173][174] Esonia[175] seu Esonis[175] seu Hokkaidoënsis[176] 1 966 416
6 Fukuoka[70] Fukuokaënsis[70] 1 579 450
7 Cobeum[177] seu Kobe[68], Kyotum[69]. Hyogoensis[178] 1 527 407
8 Kawasaki[179] Kanagawaënsis[169] 1 516 483
9 Kyotum[69] seu Kioto[180] Kyotensis[181] 1 468 980
10 Saitama[182] Saitamaënsis[182] 1 295 607
11 Hirosima[183] Hiroshimaënsis[184] 1 199 252
12 Sendai[185] Miyagiensis[186] 1 088 669
13 Chiba[187] Chibaënsis[187] 977 247
14 Kitakyushu[188] Fukuokaënsis[70] 945 595
15 Sacaium[189] seu Sakai[190] Osakensis[65] 831 017
16 Niigata[191] Niigataënsis[191] 800 582
17 Hamamatsu Shizuokaënsis[73] 794 025
18 Kumamoto[192] Kumamotoënsis[192] 739 556
19 Sagamihara[193] Kanagawaënsis[169] 723,012
20 Shizuoka[73] Shizuokaënsis[73] 695 416
Multilingue signum Iaponice, Ainuane, Anglice, Coreane et Sinice. Ainuanus textus, katakanā, secundus est sursum deorsum dextero signi latere. Legitur イヤイライケㇾ iyairaiker.

Iaponica lingua est pluribus quam 99 centesimis habitantium sermo nativus.[194]. Lingua Iaponica agglutinativa est, distincta a systemate honorificorum hierarchicam Iaponicae societatis naturam reflectente, cum verbalibus formis et particulari vocabulario relativum locutoris aucultatorisque statum indicantibus. Scriptura Iaponica kansibus seu characteribus Sinicis et duabus collectionibus kanorum (syllabariorum in scripturā inclinatā et in kansium radicibus fundatorum), non minus quam abecedario Latino et numeris Arabicis utitur.[195]

Litteris Sinicis, quarum scripturam de Seribus didicissent, Iaponienses prisci scribere solebant, unde litteras proprias, nomine kana, iam pridem finxerunt. Haec autem duo in genera dividuntur litterae, hoc hiragana appellatur, quibus propriae scribuntur particulae linguae Iaponicae, illud katakana, quibus nostro tempore praesertim nomina ab alienis linguis accepta scribuntur.[196]

Praeter linguam Iaponicam, linguae Ryukyuenses[53] (Amamiensis[197], Kunigamiensis[198], Okinawaënsis[199], Miyakoënsis[200], Yaeyamaënsis[201], Yonagumiensis[202]), etiam familiae linguisticae Iaponicae pars, in usū sunt in Insularum Ryukyuensium[53] catenā. Pauci pueri has linguas discunt,[203] sed recentibus annis locales gubernationes traditionalium linguarum conscientiam augere invenerunt. Dialectus Iaponica Okinawaënsis etiam in usū hāc in regione. Lingua Ainuana, quae demonstratā relatione cum Iaponicā aut quāvis aliā linguā caret, lingua periclitata solum cum paucis vetulis autochthonibus locutoribus in Esoniā viventibus.[204] Publicae privataeque scholae generatim studentes linguam Iaponicam non minus quam linguam Anglicam discere requirunt.[205][206]

Templum Shintoisticum Itsukushima (Iaponice 厳島神社) torii (Iaponice 鳥居) prope Hiroshimam, unus e Tribus Conspectibus Iaponiae et Patrimonium totius mundi.

Iaponia plenam libertatem religionis in suae Constitutionis articulo 20 fundatam habet. Maximae aestimationes inter 84 et 96% Iaponiensium Shintoismum sicuti suam autochthonicam religionem colere suggerunt, quorum inter 50% et 80% syncretismi gradūs cum Buddhismo, quod Shinbutsu-shūgō appellatur, putant.[207][208] Nihilominus, hae aestimationes in hominibus aliquo templo affiliatis magis quam in verorum credentium numero fundantur. Shintoisticorum templorum numerus in Iaponiā circa 100 000 esse aestimatur. Alia studia solum 30% incolarum se ad quamvis religionem pertinentes identificare suggesserunt.[209] Secundum Aeduinum Reischauer et Marium Jansen, circa 70 aut 80% Iaponensium cuiusdam religionis credentes non se considerant. Attamen, participationis gradus altus manet, praesertim per festa et occasiones sicuti primam visitationem templi Anno Novo. Taoismus et Confucianismus e Sinis quoque in Iaponica credibilia moresque influxerunt.[210] Iaponicae viae Tanabatā, Obone et Die Christi Natalis ornantur.[208]

Templum Buddhisticum Byōdō-in (Iaponice 平等院), situm urbe Uiiensi[211], in praefecturā Kyotensi.

Shintoismus maxima religio in Iaponiā, culta fere a 80% incolarum, quorum verumtamen solum parva centesima ratio se "Shintoistas" in schedis interrogatoriis identificant. Quod debetur rei ut "Shintoismus" dissimiles significationes habeat in Iaponiā: plerique Iaponienses Shintoistica templa frequentant et kamos (Iaponice 神) obsecrant non pertinentes ad nullam Shintoisticam organizationes et, quia formales ritūs non sunt ut aliquis popularis Shintoismi assecla fiat, Shintoistica sodalitas crebro aestimatur computandis eis qui se organizatis Shintoisticis sectis iunxerunt. Shintoismo sunt 100 000 templorum et 78 890 sacerdotum hac in natione.[212] Buddhismus primum in Iaponiam saeculo VI advenit; introductus est anno 538 aut 552[213] e Regno Paecci (Coreane 백제/百濟) in Coreā.[213]

Religio Christiana primum introducta est in Iaponiam Iesuitis a missio]nibus anno 1549 incipientibus.[214] Hodie, inter minus quam 1%[215][216][217] in 2,3% Christiani sunt, quorum plerique occidentalem nationis partem incolunt, ubi missionariorum opera per saeculum XVI maxima fuere. Praefectura Nagasakiensis maximam Christianorum centesimam rationem habet: circa 5,1% anno 1996.[218] Anno 2007, erant 32 036 Christianorum sacerdotum et pastorum in Iaponiā.[212] Ultimum per saeculum, aliqui Occidentales mores initio Christiani (sicuti Occidentalis generis nuptiae, Dies Sancti Valentini et Dies Christi Natalis) populares velut saeculares mores apud multos Iaponienses factae sunt.[219]

Religio Islamica inter 80% et 90% peregre natorum migrantium et eorum filiorum constituere aestimatur, praesertim ex Indonesiā, Pakistaniā, Bangladesā et Iraniā.[220] Plerique ethnice Iaponienses Musulmani sunt qui se ad religionem Islamicam converterunt statim post connubium musulmano cum advenā. Pew Research Center 185 000 Musulmanorum in Iaponiā anno 2010 esse aestimavit.[221]

Minoritarias apud religiones sunt Hinduismus, Sichismus, Religio Iudaica et Bahaismus[222]; praeterea e medio saeculo XIX numerosi novi motūs religiosi seu shinshūkyōnes (Iaponice 新宗教) in Iaponiā orti sunt.[223]

Demographicae structurae mutationes socialium rerum numerum creaverunt, praesertim potentiale declive summae operariorum et augmentum sumptuum ob assecurationis socialis beneficia sicut pensiones publicas.[224] Crescens iuniorum Iaponiensium numerus innuptus aut sine filiis est.[225] Anno 2011, Iaponiae numerus incolarum deiectus est continente per quinquennium, cadentibus 204 000 hominum apud 126,24 milliones hominum. Quod fuit maximum declive saltim ex anno 1974, cum comparabiles rationes primum collatae sunt.[226] Quod declive peius factum est propter terrae motum et megacyma Martii anni 2011, quae circa 16 000 hominum necaverunt.[227]

Iaponiae numerus incolarum in 95 milliones anno 2050 deiectum iri exspectatur;[228][229] demographi et gubernii adumbratores in praesenti magnopere disputant quomodo se obiciant hoc contra problema.[225] Immigratio et incentiva pro partū aliquando suggeruntur sicuti solutio ut praebeantur iuniores operarii qui veterescentem nationis multitudinem sustineant.[230][231] Iaponia medium fluxum 9 500 novorum Iaponiensium civium civitatis donatione per annum accipit.[232] Secundum Curatorem supremum Nationum Unitarum pro refugis, anno 2012, Iaponia profugos domo duodeviginti metacomisi[233] solum accepit;[234] Civitates Foederatae, autem, acceperunt 76 000.[235]

Iaponia altum mortis voluntariae indicem patitur.[236][237] Anno 2009, mortium voluntariarum numerus 30 000 per duodecimum continuum annum excessit.[238] Mors voluntaria praecipua mortis causa hominibus minus quam annos 30 natis est.[239]

Bursae Tokiensis interiora.

Secundum suum PDG nominalem 5'8 billiones dollariorum Statunitensium, erat anno 2008 Iaponia tertia maxima oeconomia in toto orbe terrarum et quarta relate ad paritatem pecuniae virium, cum 4,39 billionibus dollariorum Statunitensium,[240], quod accidit praesertim propter adiumentum inter gubernium industriamque, profundam laboris ethicam, collocationem pecuniae in altā technologiā, residuorum minutionem rerumque anacyclismum et relative parvam dispensationem oeconomicam defensioni.[241][242] Apud praecipuas industriales activitates sunt ingeniaria autocinetica, electronica, computatio, ferraria, metallurgia, architectura navalis, biologia et chemia, praesertim proficienti cum technologiā his campis.[243]

Apud merces ab Iaponiā exportatas vecturae instrumenta, motorizata vehicula, electroelectronica producta, industrialia machinamenta et chemica producta inter alia sunt.[244] Praecipuae nationes Iaponiae ementes Sinae, Civitates Foederatae Americae, Corea Meridiana, Taivania et Hongcongum anno 2005 erant.[244] Nihilominus, Iaponia paucas opes naturae quae incrementum oeconomicum sustentet possidet et, quamobrem, aliis a nationibus pendet in eo quod ad materiam rudem attinet. Nationes maximum Iaponiae vendentes Sinae, Civitates Foederatae Americae, Brasilia, Arabia Saudita, Emiratus Arabici Coniuncti, Australia, Corea Meridiana et Indonesia sunt. Apud praecipua Iaponiae importaticia machinae instrumentaque, fomites fossiles, cibaria (praesertim caro), chemicae materiae, textilia et materiae rudes suis industriis sunt. Praecipua Iaponiae natio socia commercialis Sinae sunt.[245]

Districtus Minato Mirai 21 Yokohamae. Pleraque Iaponica oeconomia in campo tertio fundatur.
Oryzae satio in Aizū.

Maxima argentaria in toto orbe terrarum in Iaponiā est,[246] societas Mitsubishi UFJ Financial Group (Iaponice 三菱UFJフィナンシャル・グループ),[247] habens circiter 1,7 billiones dollariorum aerario non minus quam maximum libellorum parsimoniae cursualis systema in toto orbe terrarum et maximum numerum titularium parsimoniae in toto orbe terrarum, Tabellarium ministerium Iaponiense, corporativas syngraphas summā 3,3 billionum dollariorum possidens. Quoque est hac in natione secundum maximum chrematisterium in toto orbe terrarum, Bursa Tokiensis[248] (Iaponice 東京証券取引所), cum anatocismo[249] bursario[250] amplius 549,7 billionum ienorum Decembri mense anni 2006.[251] Etiam locus est aliquarum maximarum societatum diakoniarum nummariarum, gregum societatum et argentariarum. Verbi gratiā, complura keiretsua (Iaponice 系列) seu greges societatum et societates multinationales sicuti Sony, Sumitomo, Mitsubishi et Toyota argentarias, greges collocationis pecuniae et diakoniarum nummariarum habent.[252]

Praecipuae oeconomicae operationes in Iaponiā inter insulas Esoniam, Honsuam, Sicocum et Ximum transeunt.

Quia 15% Iaponiensium agrorum idoneae culturae sunt,[253] gradatorum agrorum[254] systema est in usū parvulis areis. Quod summos gradūs fertilitatis pro unitate in toto orbe terrarum infert. Parvus Iaponiae agrarius campus, attamen, valde iuvatur protegiturque. Iaponiae opus est circa 50% granorum consumptorum, exceptā oryzā, importare et pendet ex importationibus suae carnis oblationi.[255]

Iaponia est secunda natio piscatuum effectoria in toto orbe terrarum secundum tonnam post Sinas et habet unam e maximis navium piscatoriarum turmis in toto orbe terrarum quae respondet ad 15% piscatūs mundani.[256] Natio peregrinis e nationibus 80% pendet suae suppeditationi petrolei et ciborum sicuti carnis bubulae.[257]

Archetypum autocineticum FCV-R hydrogenio motum. Societas Toyota secunda maxima societas autocinetorum fabricatoria in toto orbe terrarum est.[258]

Iaponia natio princeps est in scientificae, technologicae, machinalis et medicae investigationis campis. Aliquae apud praecipuas technologicas Iaponiae contributiones inveniuntur in electronicae, machinamentorum, roboticae industrialis, opticae, chemiae, semiconductrorum et metallurgiae campis. Iaponia prima natio in toto orbe mundano in industrialium robotorum campo, quia amplius dimidium robotorum in mundo exsistentium sunt in usū in eius industrias.[259]

Iaponicae magnae societates duobus praecipuis modis organizantur:

  • Keiretsua (Iaponice 系列) (seu retia verticalia) societatum e magnae specializatae societatis munere viventium iunctura sunt. Parvae societates centrali societati merces diakoniasque praebent.[260] Maxima keiretsua circum societates Toyota, Toshiba, Nissan, Hitachi et Panasonic gyrant.[252]
  • Retia horizontalia seu kigyōshūdana (Iaponice 企業集団) in conexū inter magnas societates fundantur. Quae zaibatsuum (Iaponice

財閥) heredes putantur. In praesenti praecipua retia horinzontalia Mitsui, Mitsubishi et Sumitomo Gurūpu sunt.[261]

Templum Chūrei-tō et Mons Fusius iuxta cum cerasis in viridario Arakurayama Sengen, Fuiiyoshidae, in Caio[262].

Anno 2008, Iaponia 8,3 milliones advenarum salutatorum attraxit, paulo magis quam Singapura et Hibernia.[263] Iaponiae sunt quattuordecim patrimonia totius mundi ex UNESCO, apud quae sunt Castellum Himeiiense (Iaponice 姫路城) et Monumenta historica Antiqui Kyoti (praesentibus urbibus Kyoto, Uiiensi[264] et Ōtsuensi[265]). Kyotum amplius 30 milliones periegetarum quotannis accipit.[266]

Extensum ferriviarium rete, iuxta cum domesticis volatibus, efficientia rapidaque itinera permittunt. Advenae urbes Tokium et Naram, Montem Fusium, visentes, shinkansen (Iaponice 新幹線) utuntur et e nationalibus deversoriorum retibus fructum capiunt.[266]

Domestica periegesis praecipua Iaponicae oeconomiae societatisque pars esse pergit. Scholari aetate pueri in multis scholis secondariis Terram Disney Tokium (Iaponice 東京ディズニーランド) aut Turrim Tokiensem (Iaponice 東京タワー) visunt. In periegesi receptivā, Iaponia collocata est 28º loco in mundo anno 2007.[263]

Infrastructura

[recensere | fontem recensere]
Māli electriductūs in Iaponiā.

Anno 2008, 46,4% energiae in Iaponiā e petroleo, 21,4% e carbone, 16,7% e gasio naturali, 9,7% e nucleari et 2,9% ex vi hydroelectricā generatae erant. Anno 2009, generata energia nuclearis 25,1% e totā energiā electricā in Iaponiā repraesentabat.[267] Nihilominus, e die 5 Maii anni 2012, omnia ergasteria atomica hac in natione cessaverunt propter continuam existimationis popularis oppositionem post calamitatem nuclearem Fukushimae[268][269], quamquam refecta sunt reactoria secura putata ut societatum fabricatoriarum necessitates explerentur cum programmate eorum definitive claudendorum anno 2030. Ob magnam energiae importatae obnoxietatem,[270] Iaponia ad variandos fontes et ad manendos altos energeticae efficientiae gradūs praesertim collineat.[271]

Statio autocinetorum stationis aëroportuariae I Aëroportūs Internationalis Naritaënsis, qui urbi Tokio ministrat.

Iaponia efficiente autoviario et ferriviario reti nationem e septemtrione ad meridiem conectente perfoditur. Anno 2004, erant 1 177 278 chiliometrorum bituminatarum autoviarum, 173 chiliometrorum aëroportuum et 23 577 chiliometrorum ferriviarum.[244] Aëria vectura magnopere a societatibus All Nippon Airways seu ANA (Iaponice 全日空 seu 全日本空輸) et Japan Airlines seu JAL (Iaponice 日本航空株式会社) geritur. Iam ferriviae a societate Japan Railways Group (Iaponice JRグループ) inter alias geruntur. Frequentatissimi aëroportūs in celebribus nationis regionibus, Quantoā[62] et Regione Kansaiensi[60], sunt. Aëroportus Internationalis Naritaënsis[272] (Iaponice 成田国際空港), verbi gratiā, fequentatissimus nationis et octavus in toto orbe terrarum est. Sunt plurimi internationales volatūs ex aliquot urbibus et regionibus Iaponiae et hunc in nationem. Iam portuaria vectura, quamquam fundamentalis insulari nationi est, decrescit ex apice annorum 1980.[273]

Unum ex aedificiis Universitatis Tokiensis, unius notissimas apud universitates in Iaponiā.

Primum, lycea et universitates anno 1872 in Iaponiam introducta sunt, post Restaurationem Meiji.[274] Ex anno 1947, educatio obligatoria in Iaponiā e ludo litterario et scholā secundariā consistit, qui annos novem (e sex annos natos usque ad quindecim annos natos) durant.

Scientia et artes utiles

[recensere | fontem recensere]

Iaponienses nostro tempore et eruditione naturali et artibus utilibus, praesertim mechanicā utili, adsectationibus medicinalibus, autoraedarum fabricatione, arte ingeniariā terrae motus, opticā, chemiā, semiconductris, metallorum scientiā periti, praeterea roboticas artes experientissimi omnibus ceteris gentibus praestant.[275] Trecenies autem ac miliens miliens (vel 130 billiones) dollariorum Statunitensium, vel tertio maximum per orbem terrarum, quotannis ad adsectationes scientiae impendit, ut praemium acceperint semel et viciens Nobelianum ob meritum de physicā, chemiā, medicinā,[276] ter autem Fieldianum,[277] semel Gaussianum.[278]

Adsectationes caeli

[recensere | fontem recensere]
Kibō, laboratorium scientificum in Statione Spatiali Internationali.

Societas nationalis ad caelum vel spatium caeleste adsequendum, nomine Administratio Iaponica Explorationis Aërosideralis (Iaponice 国立研究開発法人宇宙航空研究開発機構 vel Anglicis siglis JAXA), artibus et ad rochetas propellendas et ad satelles artificiales fabricandos operam dare solet. Quae anno 2008, cum statio spatialis internationalis a diversis gentibus construitur, laboratorium scientificum, nomine Kibō (id quod sibi 'spem' velit), ut ad stationem adiungeretur praebuit. Inita autem sunt consilia primum speculatri Akatsuki appellati ad Venerem caelestem immittendi,[279][280] deinde parandi Orbitatri Magnetospherici Mercuriali (Iaponice 水星磁気圏探査衛星) ut emitteretur ad annum 2016,[281] postremo coloniae in lunaribus terris ad annum 2030 ponendae et muniendae.[282]

Machinae electronicae

[recensere | fontem recensere]

Machinae electronicae excusae a fabris Iaponiensibus, quod maximi aestimantur per totam orbem terrarum, undique gentium praeclarae sunt. Societates negotiosae ad machinas electronicas vendendas adnotandae sunt Fujitsu, Sony, Panasonic, Canon, Hitachi, Sharp, Nintendo.

Valetudinarium Nagoyae.

In Iaponiā, medicae curae diaconiae a nationalibus localibusque guberniis praebentur. Medicarum diaconiarum solutio oblata est per assecurationem valetudinariam quae cautione relativam accessūs aequalitatem defendit cum sumptibus gubernativo a consilio statutis. Homines sine assecuratione nationale assecurationis valetudinariae programma localibus a guberniis gestum participare possunt. Ex anno 1973, omnium veterum hominum sumptūs assecuratione a gubernio solutā aditi sunt.[283] Aegroti medicos et valetudinaria eligere possunt.[284]

Iaponica cultura magnopere suis e originibus evolvit. Coaetanea cultura Asianam affectionem Europaeae et Boreoamericanae coniungit.[285] Apud traditionales artes Iaponicas sunt opera manualia sicuti figlinae, textilia, laccae, gladii ac pupae; perfunctiones sicuti bunraku (Iaponice 文楽), kabuki (Iaponice 歌舞伎), noh (Iaponice 能), saltatio ac rakugo (Iaponice 落語); et alii usūs sicuti caerimonia theae Iaponica (Iaponice 茶道), ikebana (Iaponice 生け花 seu 活け花), artes martiales, calligraphia, origami (Iaponice 折り紙), onsen (Iaponice 温泉), geishae (Iaponice 芸者) et ludi. Iaponia evolutum systema habet ut protegantur et promoveantur tam tangibiles quam intangibiles Possessiones culturales (Iaponice 文化財) et Acervus nationalis (Iaponice 国宝).[286] Loca duo et viginti in Patrimonii totius mundi catalogo inscripta sunt, quorum octo culturalis ponderis sunt.[287]

Architectura

[recensere | fontem recensere]
Templum Kinkaku-ji, Kyoti, initio anno 1397 per Muromachicam periodum (Iaponice 室町時代) aedificatum.

Architectura Iaponica inter locales aliosque influxūs compositio est. Specificata est traditionaliter ligneis a structuris, exigue elevatis e solo, cum tegulatis et stramineais tectis. Templa Isensia architecturae Iaponicae archetypum habita est.[288] Pleraque lignea, traditionales domūs et multa fanatica aedificia tatamicarum tegetum et convolutabilium ianuarum usum vident quae inter conclavia et inter umbratile exterioreque spatium discrimen rescindunt.[289] E saeculo XIX, nihilominus, Iaponia Occidentalis, modernae, postmodernae architecturae plurima in constructionem designationemque incorporavit. Architecti post studium Occidetalibus cum architectis redientes modernismi Genus Internationale in Iaponiam introduxerunt. Attamen, non fuit usque ad compositum Secundum bellum mundanum cum Iaponienses architecti fecerunt maxime internationalem scaenam commoverunt, praecipue cum operibus architectorum sicuti Kenzō Tange et cum eius motibus velut Metabolismo.

Artes subtiles

[recensere | fontem recensere]
Xylographica Saeculi XIX impressio ukiyo-e Magna unda Kanagawaënsis (Iaponice 神奈川沖浪裏)
Hortus Ritsurin (Iaponice 栗林公園), unus apud clarissimos ambulationis hortos in Iaponiā

Sculptura Iaponica, praesertim lignea, et pictura Iaponica antiquissimas apud Iaponicas artes sunt, cum primae figurativae picturae saltem a 300 a.C.n. incepissent. Picturae Iaponicae historia synthesin et aemulationem inter indigenas Iaponicas aestheticas et importatarum idearum adaptationem ostendit.[290] Interactio inter Iaponicam et Europaeam artem significativa fuit: exempli gratiā, imagines ukiyo-e, quae in saeculo XIX in motū Iaponismo nuncupato exportari coeperunt, significativam vim habuerent ad evolvendam modernisticam artem in Occidente, praesertim in postimpressionismo.[290] Iaponicus manga in saeculo XX evolvit et popularis in toto orbe terrarum factus est.

Cinematographia

[recensere | fontem recensere]
Akira Kurosawa.

Cinematographia Iaponica (Iaponice 日本映画) historiam multis sensibus analogam habet ad eam aliarum mundanarum cinematographiarum, aliquā cum propriā peculiaritate. Industria cinematographica Iaponica, valde conformata casū productionum maiorum, sicuti in Ruscisilvā, primam auream aetatem in annis 20 et 30 habuit, cum extraordinariarum divitiarum productione quae vero nationales limites non excessit[291] et suum proprium fastigium in annis 50 attigit, cum productio maximam magnitudinem attigit, cum pelliculis quingentis amplius[292] et extraordinariae artificiosae qualitatis opera aliquibus a dispositoribus, sicuti Akira Kurosawa et Kenji Mizoguchi, Occidentem, ope festorum, cinematographiae Iaponicae exsistentiam invenire fecit, e pelliculā Rashōmon (羅生門), anni 1950 et leonem aureum in Exhibitione internationali artis cinematographicae et praemium Academiae optimae peregrinae pelliculae vincente.

Exeuntibus annis 50 et ineuntibus annis 60, adhuc cinematographia Iaponica internationale Novarum Undarum phaenomenon curavit et emerserunt novi internationalis excellentiae dispositores sicuti Nagisa Ōshima et Shōhei Imamura. Per annos 60, cinematographicum productivum systema, attamen, repente passum est insuperabili televisionis aemulatione et declinationis iter inivit, progressivā cum deminutione in productarum pellicularum, cinemateorum et spectatorum numero.[293]

Litterae et philosophia

[recensere | fontem recensere]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Litterae Iaponiae.
Saeculi XII figuris distinctus rotulus de Gestis Genji, Thesaurus nationalis Iaponiae.

Apud primaeva Iaponicarum litterarum opera, Annales Kojikicae (Iaponice 古事記) ac Annales Iaponicae (Iaponice 日本書紀) et anthologia wakae Man'yōshū (Iaponice 万葉集) sunt, omnes e saeculo VIII et characteribus Sinicis scripti.[294][295] Ineunte periodo Heianensi, phonogrammatum systema, kana (hiragana et katakana) nuncupatum, evolutum est. Fabula lignatoris bambusae (Iaponice 竹取物語) antiquissima Iaponica narratio putatur.[296] Relatio vitae intra regiam domum in opere Liber pulvinaris (Iaponice 枕草子) a Sei Shōnagon datur; alterā ex parte, Gesta Genji (Iaponice 源氏物語) a Murasaki Shikibu saepe prima mythistoria in toto orbe terrarum depinguntur.[297][298]

Per Periodum Edoënsem, chōnin seu oppidanus ordo socialis samuraeam aristocratiam excessit in creandis consumendisque litteris. Aura popularis operum Iharae Saikaku, verbi gratiā, hanc mutationem lectorum et auctorum revelat; dum Bashō poëticam traditionem Kokin Wakashū (Iaponice 古今和歌集) cum suis haikaibus (Iaponice 俳諧) haicibus revixit et poëticum diurnum commentarium periegeticum Oku no Hosomichi (Iaponice 奥の細道) scripsit.[299] Aera Meiji traditionalium litterariarum formarum declive vidit, quia Iaponicae litterae Occidentales influxūs integraverunt. Natsume Sōseki et Mori Ōgai primi "moderni" mythistoriographi fuerunt, quos secuti sunt Ryūnosuke Akutagawa, Jun'ichirō Tanizaki, Mishima Yukio et recentius Haruki Murakami. Iaponia duos praemio Nobeliano laureatos auctores, Yasunari Kawabata anno 1968 et Kenzaburo Oe anno 1994, habet.[296]

Iaponica philosophia historice commixtio non solum peregrinorum, praesertim Sinicorum ac Occidentalium, sed etiam unicorum Iaponicorum elementorum fuit. In litterariā cuius formā, philosophia Iaponica circa saecula quattuordecim abhinc coepit. Confucianistica desiderata adhuc perspicua sunt in Iaponico societatis ac suiipsius conceptū et in gubernii ordinatione et societatis structurā.[300] Buddhismus psychologiam, metaphysicam et aestheticam penitus affecit.[301]

Musica et artes scaenicae

[recensere | fontem recensere]
Nohalis actio in Sintoistico sanctuario.

Musica Iaponica eclectica variaque est. Multa instrumenta, prout koto (Iaponice 箏), in Iaponiam saeculis IX et X introducta sunt. Popularis musica vulgaris, cum shamisene (Iaponice 三味線) simili citharae Hispanicae, originem trahit a saeculo XVI.[302] Occidentalis musica classica, exeunte saeculo XIX introducta, integralem culturae Iaponicae partem nunc format. Imperialis aulae symphoniae Gagaku (Iaponice 雅楽) opera aliquibus ex Occidentalibus compositoribus affecit.[303] Praeclaros apud classicos compositores ex Iaponiā, sunt Toru Takemitsu et Rentarō Taki. Musica popularis in Iaponiā post bellum exstante Statunitensibus et Europaeis motibus magnopere affecta est, quod in J-pop seu musicae popularis Iaponicae evolutionem induxit.[304] Karaōke (Iaponice カラオケ) latissime culturalis activitas in usū est in Iaponiā.[305]

Iaponicae traditionales theatrales artes quattuor noh (Iaponice 能), kyōgen (Iaponice 狂言), kabuki (Iaponice 歌舞伎) et bunraku (Iaponice 文楽) sunt. Noh et kyōgen theatrales traditiones apud antiquissimas perpetuas theatrales traditiones in toto orbe terrarum sunt.

Officiositas

[recensere | fontem recensere]
In Japoniā, irreverens putatur ut quivis calceos detrahere omittat antequam domum intret.

Iaponicae officiositatis codex socialium morum exspectationes regit. Honne (Iaponice 本音) et tatemae (Iaponice 建前) veras cuiusquam hominis affectiones libidinesque moribus opinionibusque palam ostensibus opponunt.[306] Yamato-damashii seu spiritus Iaponicus (Iaponice 大和魂) indigenus Iaponicus spiritus seu culturales valores adversus peregrinarum nationum valores describit. Wa (Iaponice 和) Iaponicus culturalis conceptus est qui pacificam unitatem et conformitatem intra gregem socialem denotat, ubi quivis socius constantem concordem communitatem potius quam sua propria commoda malit.[307][308] Ishin-denshin (Iaponice 以心伝心) idioma interpersonalis communicationis modum per tacitam mutuam comprehensionem denotans est.[309] Isagiyosa (Iaponice 潔さ) est virtus ut mors accipi possit cum animaequitate et aequanimitate. Cerasorum flores (Iaponice 桜 sive 櫻; さくら) isagiyosanum symbolum est sensū complectendi transitorii mundi.[310] Hansei sive meditatio sui ipsius (Iaponice 反省) centralis idea Iaponicā in culturā est, ut quivis proprium errorem agnoscat et melior facturus esse polliceatur significans. Kotodama sive verbi spiritus (Iaponice 言霊) remittit ad credibile ut mysticae vires verba nominaque incolant.

Iaponia a sociologis sublimis contextūs cultura putatur. Homines hierarchicas dissimilitudines reverentur et minus explicite verboseque communicant.[311] Sublimis contextūs culturae sicuti Iaponica animum magis in gregis intestina attendunt; demissi autem contextūs culturae in individua animum attendunt. Decorum servare (ut quivis dedecus pati aut suggillari evitet) plerumque habetur potius Iaponicā in sublimis contextūs culturā quam in demissi contextūs eis sicuti in Civitatibus Foederatis aut in Germaniā.[312]

Quattuor genera makizushorum (Iaponice 巻き寿司) seu sushorum volutorum.

Iaponica coquina propter emphasin in temporis cibo,[313] elementorum qualitate et aspectū cognoscitur. Iaponica coquina vastam regionalium ciborum peculiarium varietatem quae traditionalibus praescriptis localibusque ekementis utuntur offert.

Conchylium, oryza Iaponica et collyra Iaponica victūs Iaponicā in coquinā sunt, typice colligatis dashis (Iaponice 出汁), iure soiae (Iaponice 醤油), mirine (Iaponice 味醂 sive みりん), aceto, saccharo et sali conditi. Fercula peregrino cibo —praesertim Sinico— inspirata, sicuti ramen (Iaponica 拉麺 sive ラーメン) et gyōza (Iaponice 餃子 seu ギョウザ seu ギョーザ), non minus quam, fercula sicuti vermiculi, curry[314] et isicium Hamburgense cum Iaponicorum gustatūs elementorumque variationibus adoptata sunt. Curry Iaponicum (Iaponice カレー), usque a suā instroductione in Iaponiam ex Indiā Britannicā, tam diffusissime devoratur ut ferculum nationale appellari possit.[315] Traditionalia Iaponica bellaria wagashi (Iaponice 和菓子) nuncupantur. Elementa sicuti anko (Iaponice 餡こ seu 小豆餡) et mochi (Iaponice 餅 seu もち) in usū sunt. Apud modernissimos hodiernos gustatūs est glacies e theā viridi (Iaponice 抹茶アイスクリ).[316]

Apud populares Iaponicas potiones est sake, quod ex oryzā cocta potio est et quod typice inter 14 et 17% alcoholis continet et quod confectum est multiplice e oryzae fermentatione.[317] Cervesia in Iaponiā coquitur exeuntibus annis 1880.[318] Thea viridis in Iaponiā producitur et diversis modis paratur, sicuti matcha (Iaponice 抹茶), thea in usū in caerimoniā theae Iaponicā (Iaponice 茶道).

Narrationes pictae et ars animandi

[recensere | fontem recensere]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Manga.
Si plus cognoscere vis, vide etiam Anime.
Imagines in mangā depictae.
Taberna mangarum in Iaponiā.

Manga (Iaponice 漫画) est libellus pictus[319] Iaponicus. Homines qui mangas adumbrent mangakae appellantur. Mangae res magni momenti in culturā Iaponicā sunt, cum antiquitus colantur. In regionibus occidentalibus, mangae a sinistra dextrorsum imprimebatur, sed in Iaponiā a dextera sinistrorsum. Nunc a Kappa Boys (scilicet Anglice "Pueri Kappa"), sua pristina dispositio restituitur (id est a dextera sinistrorsum) in Italiā. Verba super imaginibus intra nubiculas scribuntur. Quarum magnitudo longitudine gravitateque sermone definitur. Sunt in Iaponiā multi mangakae; pauci autem in Americā et Europā. Imagines mangarum pulcherrimae a nonnullis habentur; non solum personarum, sed etiam animalium oculi magni et significantes describuntur. Mangae colore nigro et albo pinguntur. Sunt multa genera mangarum: infantibus, puellis, pueris, hominibus. In primis mangae in magnis libris cum aliis mangis imprimuntur; sed, si clarescunt, soli eduntur. Mangae et versiones pelliculares suae, quae nominantur anime, ex Iaponia in Europam, Americam, et in multas alias regiones orbis pervenerunt ita ut hodie pars universae culturae iuvenilis et popularis sint.

Othonographia[320] ex Momotaro's Divine Sea Warriors (1944), prima longioris taeniae pellicula animis.

Anime (Iaponice アニメ, quod est apocopatus vocabuli Anglici animation pronuntiatus Iaponicus) animationem significat. Extra Iaponiam, hoc vocabulum vulgo animationem Iaponicam demonstrat. Quamquam primum anime Iaponicum notum anno 1917 factum est, multaeque animationes Iaponicae decenniis sequentibus divulgatae sunt, proprius animis modus decennio 197 evolutus est —insigniter in operibus Osamu Tezuka— et extra Iaponiam decennio 199 latissime notus est. Anime, sicut manga, magnam audientium frequentiam in Iaponiā et certam approbationem per orbem terrarum habet. Distributores anime per emissiones televisificas, recte per taenias visificas vel per interrete et per theatrum divulgare possunt. Exempla animis manu aut computatro effecta fiunt. Anime in seriebus televisificis, pelliculis, taeniis visificis, ludis computatralibus televisicisque, praeconiis mercatoriis, et divulgationibus interretialibus adhibetur atque plurima fictionis genera attingit. Cum commercium animis in Iaponiā cresceret, populi favorem in Asiā Orientali et Asiā Meridio-Orientali consecutum est.

Ludi televisici, computatrales et porticuum

[recensere | fontem recensere]
Secundum aedificium Sega, quondam GiGO appellatum, magnum tabulatorum sex ludorum centrum societatis Sega in viā Chūō-dōri, ante LAOX Aso-Bit-City Akihabarae, Tokii, in Iaponiā.

Ludi televisifici in Iaponiā praecipua industria est. Iaponica ludorum evolutio crebro identificatur cum Aureā aetate ludorum televisificorum, cum excellebant corporationes Nintendo, praesidibus Shigeru Miyamoto et Hiroshi Yamauchi; Sega eandem per periodum; Sony Interactive Entertainment cum habebat suam primariam sedem Tokii; et aliae societates mercatoriae sicuti Taito, Namco, Capcom, Square Enix, Konami, NEC, SNK et caetera.

Hic campus negotii cognoscitur catalogis aliquot praecipuarum societatum editoriarum, omnes quae de cartibulorum visificorum lusoriorum ac ludorum porticuum commercio variis momentis temporis contendere. Societas Sega-Service Games, a Statunitensibus veteranis in Iaponiā post Secundum bellum mundanum condita, in vulgus ludum porticuum Periscope (Iaponice ペリスコープ) anno 1966 emisit, praecipuum successum apud ludos porticuum in Iaponiā qui aliquot successūs decenniis in ludorum porticorum industriā ibi antecessit. Nintendo, antiqua chartarum lusoriarum hanafudae societas mercatoria, claruit in annis 1980 cum emisisset domesticum cartibulum visificum lusorium Famicom (seu Family Computer Anglice, scilicet "familiae computatrum") nuncupatum, quod magnificens successus velut Nintendo Entertainment System seu NES in Civitatibus Foederatis Americae factum est. Sony, iam una maximarum societatum electronicae fabricatoriarum, hunc mercatum anno 1994 intravit propter Sony PlayStation, unum primorum domesticorum cartibulorum quod graphicas tridimensionales computatrales ostendit et statim facta est maxima societas editoria in hoc negotii campo. Shigeru Miyamoto internationaliter egregius sicuti "pater ludorum televisificorum" manet et unicus ludorum programmator longe qui Iaponicum maximum honorem civilem, Hominem Meriti Culturalis (Iaponice 文化功労者), recepit.

Ludorum porticuum cultura praecipuum pondus apud Iaponienses iuvenes est, dum Urbs Electrica Akihabara (Iaponice 秋葉原電気街) maximus nexus est appellatae culturae otakuensis (Iaponice おたく seu オタク) in Iaponiā, quae se valde superponit cum ludis televisificis. Iaponicus ludus personarum televisificus praecipuum genus non solum nationaliter sed etiam internationaliter est, cum titulis sicuti Final Fantasy (Iaponice ファイナルファンタジ) et Dragon Quest (Iaponice ドラゴンクエストシリーズ), quorum milliones venditi sunt.

Iaponia propemodum 67,6 milliones lusorum anno 2018 habebat.[321]

Instrumenta divulgationis

[recensere | fontem recensere]
Corporationis Fuji TV primaria sedes Tokii.

Televisio et diaria praecipuo munere Iaponicis in instrumentis divulgationis funguntur, quamquam etiam radiophonia et ephemerides quodam munere funguntur.[322][323] Per annos 1990, televisio diariis praestitit sicut Iaponicum praecipuum informationis oblectamentique instrumentum.[324] Sunt nationales intextūs televisifici sex: NHK (divulgatio publica), Nippon Television (NTV), Tokyo Broadcasting System (TBS), Fuji Network System (FNS), TV Asahi (EX) et TV Tokyo Network (TXN).[323] Intextūs televisifici plerumque statuti sunt, fundati in pecuniā quam exsistentes intextūs radiophonici collocaverant. Spectacula varietatum, commenticiae fabulae et nuntii magnam centesimam rationem apud Iaponica spectacula televisifica constituunt. Secundum anni 2015 percontationem a NHK de telespectandum in Iaponiā, 79 centesimae partes Iaponensium quotidie telespectant.[325]

Iaponienses lectores circiter apud quotidiana diaria 120 eligere possunt, cum medio subnotationis indice 1,13 diariorum per domum.[326] Praecipua diaria Yomiuri Shimbun, Asahi Shimbun, Mainichi Shimbun, Nikkei Shimbun et Sankei Shimbun sunt. Secundum percontationem a societate Nihon Shinbun Kyōkai (Iaponice 日本新聞協会) anno 1999 gestam, 85,4 centesimae partes virorum et 75 centesimae partes feminarum diarium quotidie legunt.[324]

Iaponia unam apud antiquissimas maximasque pellicularum industrias in toto orbe terrarum habet; pelliculae fiunt in Iaponiā ex anno 1897.[327] Pellicula Godzilla, a Ishirō Honda cinematographata, internationalis Iaponiae icon reddita est et non solum totum kaiiuvicarum (Iaponice 怪獣) pellicularum subgenerum sed etiam diuturnissimam pellicularum venditionem concessivam in historiā genuit. Iaponia Praemia Academiae quattuor ob Optimam Pelliculam Linguā Peregrinā vicit, magis quam alia Asiatica natio. Iaponicae pelliculae animatae et series televisificae, anime nuncupatae, Iaponiensi mangā maxime afficiuntur et valde populares in Occidentem fiunt. Iaponia nota est in toto orbe terrarum sicuti medulla artis animandi.[328]

Kimoni exemplum.

Kimonum[329] seu quimo[329], (Iaponice 着物) verbatim Iaponice "rem induendi" significans, notum Iaponicum traditionale indumentum indicat. Ab origine, hoc vocabulum ad omne vestimenti genere referebat, donec paulatim finivit referens solum ad typicum indumentum, nuncupatum Iaponice etiam ナガー着 (pronuntiatum naga-gi et verbatim "longum indumentum" significans), quo adhuc hodie se induunt peculiaribus occasionibus feminae, viri puerique.

Etiam nuncupatur sicuti wafuku (Iaponice 和服, verbatim "Iaponicum indumentum"). Kimona seu quimones prompta sunt variis coloribus, formis magnitudinibusque. Viri generatim obscurioribus coloribus se induunt, feminae autem alacrioribus coloribus aut levibus se induere solent, crebro complicatis abstractis florealibusque adumbrationibus. Aestiva kimona, yukata (Iaponice 浴衣) nuncupata, leviora sunt, quae crebro solum genua attingunt. Seriora kimona in usū numerosis stratis; quorum numerus, forma, manicarum longitudo et speciminis electio definiuntur secundum statum socialem et occasionem cum homines ipso kimono se induunt.

Feriae et dies festi

[recensere | fontem recensere]
Iuvenes feminae Diem Adulti (Iaponice 成人の日) Haraiukū, Tokii concelebrant.

Publice, Iaponia nationales et a gubernio agnitos dies festos sedecim habet. Publici dies festi in Iaponiā Lege Publicorum Dierum Festorum (Iaponice 国民の祝日に関する法律) anni 1348 temperantur.[330] Ineunte anno 2000, Iaponia Systema Felicis Diei Lunae (Iaponice ハッピーマンデー制度) implevit, quod nationalium dierum festorum numerum ad diem Lunae movet ut impetretur longus finis hebdomadis. Nationales dies festi in Iaponiā Dies Anni Novi (Iaponice 正月) Kalendis Ianuariis, Dies Adulti (Iaponice 成人の日) secundo die Lunae Ianuarii, Dies Conditionis Nationalis (Iaponice 建国記念の日) die 11 Februarii, Natalis Imperatoris (Iaponice 天皇誕生日) die 23 Februarii, Dies Aequinoctii Verni (Iaponice 春分の日) die 20 aut 21 Martii, Dies Shōwae (Iaponice 昭和の日) die 19 Aprilis, Dies Memorialis Constitutionis (Iaponice 憲法記念日) die 3 Maii, Dies Viriditatis (Iaponice みどりの日) die 4 Maii, Dies Puerorum (Iaponice こどもの日) die 5 Maii, Dies Maris (Iaponice 海の日) tertio die Lunae Iulii, Dies Montis (Iaponice 山の日) die 11 Augusti, Dies Reverentiae Seniorum (Iaponice 敬老の日) tertio die Lunae Septembris, Dies Aequinoctii Autumnalis (Iaponice 秋分の日) die 23 aut 24 Septembris, Dies Ludorum Athleticorum (Iaponice スポーツの日) secundo die Lunae Octobris, Dies Culturae (Iaponice 文化の日) die 3 Novembris et Dies Gratulationis Laboris (Iaponice 勤労感謝の日) die 23 Septembris sunt.[331]

Artes athleticae

[recensere | fontem recensere]
Sumotori luctatores circa arbitrum per caerimoniam intrandi in circulum se conficiunt.

Traditionaliter, sumo Iaponica nationalis ars athletica putatur.[332] Iaponicae artes martiales, utputa iudo, caratica et kendo, etiam longe lateque coluntur et spectantur ab Iaponicis spectatoribus. Post Restaurationem Meiji, multae artes athleticae Occidentales introductae sunt.[333] Basipila in praesenti ars athletica popularissima secundum numerum spectatorum hac in natione est. Summum Iaponia professionale certamen, nunc nuncupatum Basipila Professionalis Iaponica (Iaponice 日本野球機構), conditum est anno 1936[334] et late longeque putatur maximus professionalis basipilae gradus esse in toto orbe terrarum, extra Maioris Ligas (Anglice Major Leagues). Cum Certamen Pediludii Professionalis Iaponicum (Iaponice 日本プロサッカーリーグ) anno 1992 conditum esset, pediludium multos fautores adipiscitur.[335] Iaponia Certamen Intercontinentale ex anno 1981 ad 2004 hospitavit et Certamen Mundanum Pedilusorium anni 2002 cum Coreā Meridianā cohospistavit.[336] Iaponia unam prosperrimas apud turmas pedilusorias in Asiā, Certamen Asianum Pedilusorium quater vincentem, habet.[337] Pilamalleus etiam popularis in Iaponiā est.[338]

Iaponiae est significativa participatio in ludis mechanicis. Iaponici autocinetorum fabricatores successerunt dissimilibus categoriis, cum palmis et victoriis in seriebus sicuti Formulā Unā, Certamine Mundano Automobilium, Indycar Seriebus, Certamine Mundano Autocinetorum, Certamine Mundano Patientiae FIA, Certamine Mundano Autoraedarum Privatarum, Certamine Britannico Autoraedarum Privatarum (Anglice British Touring Car Championship) et WeatherTech SportsCar Championship.[339][340][341] Tres Iaponienses ductores in podium ascendere in Formulā Unā consecuti sunt et Iponienses ductores in 500 milibus passuum Indianapolis (Anglice Indianapolis 500) et 24 Horis Cenomani (Francogallice 24 Heures du Mans) etiam vicerunt, praeter successum domesticis in certaminibus.[342][343] Super GT (Iaponice スーパージーティー) est popularissima series in Iaponiā, Super Formula (Iaponice スーパーフォーミュラ) autem domestica maximi gradūs series est.[344] Natio praecipuos cursūs quoque hospitat, utputa Magnum Praemium Iaponiae (Iaponice 日本グランプリ), Magnum Praemium Autobirotarium Iaponiae (Iaponice 日本グランプリ), 10 Horas Suzukae (Iaponice 鈴鹿1000km), 6 Horas Fuiienses (Iaponice 富士1000km), Cursum Mundanum Autoraedarum Privatarum Iaponiae et Indy Japan 300 (Iaponice インディジャパン300).

Iaponia Olympia aestiva 1964 Tokii et Olympia hiemalia 1972 Sappori et Olympia hiemalia 1998 Nagani hospitavit.[345] Ultra, natio Certamen Mundanum Canistriludii anno 2006 hospitavit et cohospitabit anno 2023 denuo idem certamen.[346] Tokium Olympia aestiva 2020 hospitabit, quod Iaponiam primam Asianam urbem Olympia bis hospitantem faciet.[347] Haec natio iura officialis Certaminis Mundani Feminini Follis Volatilis occasionibus sex adepta est, magis quam quaevis alia natio.[348] Iaponia prosperrima est Asianas apud nationes in harpasto XV, vincens in Certamine Asiano Harpastico sexies et in nuper condito Certamine Nationum Pacifici anno 2011 vincens. Iaponia etiam Certamen Mundanum Harpasticum anno 2019 hospitavit.[349]

Iaponiae hi codices sunt:

Nexus interni

  1. Confer titulum
    Vide Iaponia apud Vicifontem.
    apud Vicifontem. "Japonia" apud Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~
  2. Keally, Carolus (Charles) T. (die 27 Aprilis anni 2009). "Kofun Culture" (Anglice). www.t-net.ne.jp. Japanese Archaeology. Inspectum die 28 Iulii anni 2018.
  3. Kitagawa, Iosephus (Joseph) Mitsuo (1987).On Understanding Japanese Religion (Anglice). Princeton University Press. p. 145. ISBN 978-0691102290. Inspectum die 28 Iulii anni 2018.
  4. Szczesniak, Boleslaus (Bolesław) (1954). "The Sumu-Sanu Myth. Notes and Remarks on the Jimmu Tenno Myth" (Anglice). Monumenta Nipponica. 10 (1/2): 107–126. doi:10.2307/2382794. JSTOR 2382794.
  5. Travis, Ioannes (John). "Jomon Genes" (Anglice). Universitas Pittsburghiae. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  6. Matsumara, Hirofumi; Dodo, Yukio; Dodo, Yukio (2009). "Dental characteristics of Tohoku residents in Japan: implications for biological affinity with ancient Emishi" (Anglice). Anthropological Science 117(2): 95–105. doi:10.1537/ase.080325.
  7. Hammer, Michael F.; Karafet, TM; Park, H; Omoto, K; Harihara, S; Stoneking, M; Horai, S; et al. (2006). "Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes". Journal of Human Genetics 51(1): 47–58. doi:10.1007/s10038-005-0322-0. PMID 16328082.
  8. Denoon, Donaldus (Donald); Hudson, Marcus (Mark) (2001). Multicultural Japan: palaeolithic to postmodern (Cambridge University Press), 22–23. ISBN 978-0-521-00362-9.
  9. "Oryzae plantae via" (Iaponice). [Museum Nationale Scientiae Iaponicum]. Archivatum ex originali pridie Kalendas Maias annis 2011. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  10. "Kofun Period" (Anglice). Museum Metropolitanum Artis. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  11. "Yayoi Culture" (Novi Eboraci: Museum Metropolitanum Artis). Inspectum die 15 Ianuarii 2011.
  12. Takashi, Okazaki; Goodwin, Janet (1993). "Japan and the continent". The Cambridge history of Japan, Volume 1: Ancient Japan (Cantabrigiae: Cambridge University Press), 275. ISBN 978-0-521-22352-2.
  13. Delmer M. Brown, ed. (1993), The Cambridge History of Japan (Cambridge University Press), 140–149.
  14. Confer binomen "Streptomyces nodosus subsp. asukaensis".
  15. Gulielmus Geraldus Beasley (William Gerald) (1999). The Japanese Experience: A Short History of Japan (Berkeleiae: University of California Press), 42. ISBN 978-0-520-22560-2.
  16. Confer binomina "Streptomyces naraensis" et "Epistominella naraensis".
  17. Totman, Conradus (Conrad) (2002). A History of Japan. Blackwell. pp. 64–79. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  18. Hays, J.N. (2005). Epidemics and pandemics: their impacts on human history (ABC-CLIO), 31. ISBN 978-1-85109-658-9.
  19. Confer binomen "Lobatannularia heianensis."
  20. Totman, Conradus (Conrad) (2002). A History of Japan (Anglice). Blackwell. pp. 79–87, 122–123. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  21. 21.0 21.1 21.2 Confer binomen "Baryphymula kamakuraensis".
  22. Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan (2 ed.) (Anglice). Blackwell. pp. 106–112. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  23. Confer binomen "Nonionella higashiyamaensis".
  24. Sansom, Georgius (George) (1961). A History of Japan: 1334–1615 (Stanford University Press), 42, 217. ISBN 978-0-8047-0525-7.
  25. De gentilicio "Azuchiensis-e", confer Monumenta historica Iaponiae I, ubi dicitur "Seminarium Azuchiense paulo post mortem ducis Oda Nobunaga" aut "Sed Domus Azuchiensis in totius civitatis Azuchi incendio perempta est."
  26. Monumenta historica Iaponiae I, ubi dicitur "(...) post proelium in campo Sekigahara (21. Oct. 1600) etiam insulas Amacusanas ut feudum obtinuit (...)".
  27. Turnbull, Stephanus (Stephen) (2010). Toyotomi Hideyoshi. Osprey Publishing. p. 61. ISBN 978-1-84603-960-7.
  28. Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan (sec. ed.). Blackwell. pp. 142–143. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  29. De gentilicio "Edoensis-e", confer binomen "Fusulina edoensis".
  30. Toby, Ronaldus (Ronald) P. (1977).Reopening the Question of Sakoku: Diplomacy in the Legitimation of the Tokugawa Bakufu. Journal of Japanese Studies. 3 (2): 323–363. doi:10.2307/132115. JSTOR 132115.
  31. Ohtsu, M.; Ohtsu, Makoto (1999). "Japanese National Values and Confucianism". Japanese Economy. 27 (2): 45–59. doi:10.2753/JES1097-203X270245.
  32. Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan, ed. 2a. (Oxoniae: Blackwell), 289–296. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  33. Norman E. Herbert (1946), Japan's Emergence as a Modern State (Novi Eboraci: Inst.? Pacific Relations), 46.
  34. Matsusaka, Y. Tak (2009), "The Japanese Empire," in Tsutsui, William M. Companion to Japanese History (Oxoniae: Blackwell), 224–241. ISBN 978-1-4051-1690-9.
  35. A. Baran, Paul (1962). The Political Economy of Growth. Novi Eboraci: Monthly Review Press. p. 160.
  36. Hiroshi, Shimizu; Hitoshi, Hirakawa (1999). Japan and Singapore in the world economy: Japan's economic advance into Singapore, 1870–1965 (Routledge), 17. ISBN 978-0-415-19236-1.
  37. Confer trinomen "Epicauta chinensis taishoensis".
  38. "Judgment International Military Tribunal for the Far East, Chapter VIII: Conventional War Crimes (Atrocities)" (Anglice). iBiblio. Novembri mense anni 1948.
  39. Worth, Rolandus (Roland) H., Jr. (1995). No Choice But War: the United States Embargo Against Japan and the Eruption of War in the Pacific (Anglice). McFarland. pp. 56, 86. ISBN 978-0-7864-0141-3.
  40. Pape, Robertus (Robert) A. (1993). "Why Japan Surrendered" (Anglice). International Security. 18 (2): 154–201. doi:10.2307/2539100. JSTOR 2539100.
  41. Watt, Lori (2010). When Empire Comes Home: Repatriation and Reintegration in Postwar Japan (Anglice). Harvard University Press, pp. 1–4, ISBN 978-0-674-05598-8.
  42. Coleman, Iosephus (Joseph) (die Martii anni 2007). "'52 coup plot bid to rearm Japan: CIA" (Anglice). The Japan Times Online. Inpectum die 3 Aprilis anni 2007.
  43. "Japan scraps zero interest rates". BBC News. Pridie Idus Iulii anni 2006. Inspectum die 28 Decembris anni 2006.
  44. Fackler, Martin; Drew, Kevin (die 11 Martii anni 2011). "Devastation as Tsunami Crashes Into Japan" (Iaponice). The New York Times. Inspectum die 11 Martii anni 2011.
  45. "Water Supply in Japan" (Anglice et Iaponice). Ministerium Sanitatis, Laboris et Beneficiorum Socialium. Archivatum ex originali die 26 Ianuarii anni 2018. Inspectum die 26 Septembris anni 2018.
  46. "Esonia insula, Esonis terra": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  47. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  48. Lexicon Nominum Locorum Caroli Egger (p. 289, s.v. Shikoku)
  49. "alteram Ximum appellant. Haec satrapiis regnisve censetur novem." —Historiae Indicae Ioannis Petri Maffei [1][nexus deficit].
  50. "Sayckock, Maffeus Ximum appellat & novem satrapiis regnisve censeri scribit" — Descriptio Regni Iaponiae Bernhardi Varenii [2][nexus deficit].
  51. Lexicon Universale Hofmann, ubi dicitur "Satcuma, Satcuma, in Ximoa".
  52. 52.0 52.1 Confer binomen "Goniobranchus setoensis".
  53. 53.0 53.1 53.2 53.3 53.4 53.5 Confer binomen "Bolbochromus ryukyuensis".
  54. Callogobius okinawae
  55. Confer binomen "Scrophulia nanpoensis".
  56. McCargo, Duncan (2000). Contemporary Japan (Anglice). Macmillan. pp. 8–11. ISBN 978-0-333-71000-5.
  57. 平成29年全国都道府県市区町村別の面積を公表 (Iaponice et Anglice). 国土地理院. Archivatum ex originali die 19 Septembris anni 2018. Inspectum eādem die.
  58. 日本の領海等概念図. 海上保安庁海洋情報部 (Iaponice). Archivatum ex originali pride 12 Augusti. Inspectum eādem die.
  59. 59.0 59.1 Confer binomina "Carabus chugokuensis" aut "Trichotichnus chugokuensis".
  60. 60.0 60.1 Confer binomen "Podabrus kansaiensis".
  61. Confer binomen "Rhodococcus chubuensis".
  62. 62.0 62.1 Lexicum universale Hofmann, ubi dicitur "in Quantoa".
  63. 63.0 63.1 63.2 Confer binomen "Aster kantoensis".
  64. Ita Latine, cf. nomina biologica Pseudopleuronectes yokohamae et Philadelphus yokohamae
  65. 65.0 65.1 65.2 65.3 Vb.adiect. "Osakensis", cf. "Archidioecesis Osakensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice)
  66. Tuomo Pekkanen & Reijo Pitkäranta, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum. Societas Litterarum Finnicarum, 2006
  67. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  68. 68.0 68.1 68.2 Confer binomen "Thismia kobensis".
  69. 69.0 69.1 69.2 69.3 Caroli Egger Lexicon Nominum Locorum (1977, 1982: ISBN 88-209-1254-6).
  70. 70.0 70.1 70.2 70.3 Vb.adiect. "Fukuokaensis", cf. Archidioecesis Fukuokaensis
  71. 71.0 71.1 CIA World Factbook (Anglice).
  72. U.S. Relations With Japan (Anglice), Ministerium Rerum Externarum Civitatum Foederatarum. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  73. 73.0 73.1 73.2 73.3 Confer binomina "Anadara (Scapharca ?) shizuokaensis" et " Cercaria shizuokaensis".
  74. 74.0 74.1 Alpi Giapponesi (Italice), sapere.it. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  75. Fuji Hakone (Italice). turismo-giappone.it. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  76. Stefano Kristel, Il Giappone, web.tiscalinet.it, pridie Idus Decembres anni 2000. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  77. 77.0 77.1 Confer indices vocabulorum geographicorum a Leone Latino excerptorum partem alteram (hic aut hic).
  78. Quae nominata est a flumine Amure seu Amurā.
  79. 79.0 79.1 Confer binomina "Emarginula okinawaensis" aut "Aphthona okinawaensis".
  80. Quae nominata est a Mari Ochotensi.
  81. Gina L. Barnes, Origins of the Japanese Islands: The New “Big Picture” (Anglice) (PDF), Universitas Dunelmensis, anno 2003. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  82. Giappone, il risveglio del vulcano Shinmoedake (Italice), in Panorama, die 2 febrarii anni 2011. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  83. [Vulcani del Giappone] (Italice), giappone.cc. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  84. [Tectonics and Volcanoes of Japan] (Anglice), Universitas Civitatis Oregoniae. Inspectum die 26 decembris anni 2012 (archivatum ex originali die 4 februarii anni 2007).
  85. The 1923 Tokyo Earthquake and Fire (Anglice) (PDF), Universitas Californiensis Berkeleiensis, 2002. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  86. Confer binomen "Lycenchelys tohokuensis".
  87. USGS WPhase Moment Solution NEAR EAST COAST OF HONSHU, JAPAN (Anglice), earthquake.usgs.gov. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  88. Terremoto e tsunami, colpito il Giappone. Nuove scosse a Joetsu e nel nord-ovest (Italice), apud Corriere della Sera, die 11 Martii anni 2011. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  89. Confer binomen "Bemisia shinanoensis".
  90. 90.0 90.1 Idrografia del Giappone (Italice), sulgiappone.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus (archivatum e sitū originali pridie Kalendas Maias anni 2013).
  91. Confer binomen "Nipponasellus tonensis".
  92. Confer binomen "Hondoniscus kitakamiensis".
  93. Confer binomen "Parapodisma tenryuensis".
  94. Confer binomen "Hondoniscus mogamiensis".
  95. Honshu (Italice), treccani.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  96. Confer binomen "Typhula ishikariensis".
  97. Ishikari (Italice), treccani.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  98. Confer binomen "Saghalinites teshioensis".
  99. Confer binomen "Silene tokachiensis".
  100. Hokkaidō (Italice), sapere.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  101. Confer binomen "Phreatoasellus yoshinoensis".
  102. Marcellus (Marcello) Muccioli SHIKOKU (Italice), treccani.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  103. Confer binomen "Vallisneria biwaensis".
  104. Climate (Anglice). Organizatio Nationalis Periegeōs Iaponiae. Situs interretialis die 26 decembris anni 2012 inspectus.
  105. Japan’s highest temperature--41 degrees--marked in Kochi Prefecture (Anglice), apud Asahi Shimbu, pridie Idūs Augustas. Situs interretialis die 2 septembris anni 2013 inspectus (archivatum e sitū interretialo originali Idibus Augustis anni 2013.
  106. "Esonia insula, Esonis terra": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  107. Vb. adiect. "Hokkaidoënsis", cf. nomina biologica e.g. Obesotoma hokkaidoensis; "Hokkaidensis", cf. Siphona hokkaidensis
  108. Temperatura del mare (Italice), apud giappone.temperature.flowiktionary.org. Situs interretialis die 9 Decembris anni 2012 inspectus.
  109. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  110. Cf. nomina biologica Bacillus naganoensis, Pullulanibacillus naganoensis
  111. 111.0 111.1 Fauna japonesa (Hispanice).
  112. Sekiguchi, Toko (die 17 Iunii anni 2015). "Japan Lowers Voting Age to 18" (Anglice). The Wall Street Journal. Archivatum e situ interretiali originali die 14 Ianuarii anni 2016. Inspectum eādem die.
  113. [Fackler, Martinus (Martin) (27 decembris anni 2012). "Ex-Premier Is Chosen To Govern Japan Again" (Anglice). The New York Times. Inspectum die 12 Martii anni 2013.]
  114. Confer binomina "Narosa edoensis" et "Turbonilla edoensis".
  115. Dean, Meryll (2002). Japanese legal system: text, cases & materials (Anglice) (editio II). Cavendish. ISBN 978-1-85941-673-0. Paginae 55-58.
  116. Kanamori, Shigenari (Kalendis Ianuariis anni 1999). "German influences on Japanese Pre-War Constitution and Civil Code". European Journal of Law and Economics 7 (1): 93–95. doi:10.1023/A:1008688209052.
  117. "The Constitution of Japan". Prime Minister of Japan and His Cabinet (Anglice). Die 3 Novembris anni 1946. Archivatum e situ interretiali originali die 14 Decembris anni 2013. Consultatum die 14 Novembris anni 2014.
  118. "The Japanese Judicial System" (Anglice). Sedes Primi Ministri Iaponici. Consultatum die 27 Martii anni 2007.
  119. Dean, Meryll (2002). Japanese legal system: text, cases & materials (Anglice) (editio II). Cavendish. ISBN 978-1-85941-673-0. Pagina 131.
  120. Michael Green, «Japan Is Back: Why Tokyo’s New Assertiveness Is Good for Washington» (Anglice), Real Clear Politics (inspectum die 28 Martii 2007).
  121. «UK backs Japan for UNSC bid» (archivum diei 21 Februarii anni 2007) (Anglice), Cenral Chronicle (inspectum diei 28 Martii anni 2007).
  122. Japan-Australia Joint Declaration on Security Cooperation (Anglice et Iaponice).
  123. Joint Declaration on Security Cooperation between Japan and India (Anglice et Iaponice).
  124. Table: Net Official Development Assistance In 2004 (Anglice) - Ordo oeconomicae cooperationi et evolutioni favendis, die 11 Aprilis anni 2005.
  125. 125.0 125.1 «Tokyo says it will bring troops home from Iraq» (Anglice), [International Herald Tribune], pridie Kalendas Iulias anni 2006 (inspectum die 28 Martii anni 2007).
  126. Confer binomen "Genotia Liancourtensis".
  127. Confer binomen "Camponotus senkakuensis".
  128. CIA - The World Factbook - Russia (Anglice).
  129. Japan's NSC meets for first time, with ADIZ issue on agenda (Anglicis) (versio 21 Februarii anni 2014 de interretiali archivo), Xinhua, pridie Nonas Decembres anni 2013.
  130. Observadores Associados (Lusice), Communitas Nationum Linguae Lusitanae.
  131. Au Japon, la loi pour renforcer l’armée passe une étape législative cruciale (Francice), Le Monde.fr, die 16 Iulii anni 2015.
  132. Japon : la nouvelle loi sur l’autodéfense, menace pour la stabilité?, apud Sputnik.
  133. Iaponice 43 praefecturae "ken" (県) nuncupantur, Kyotensis Osakensisque "fu" (府) sunt, Esonia "" (道) et Tokium "to" (都) est. Quamquam nomen dissimile est, functionaliter aequa sunt.
  134. McCargo, Duncan (2000). Contemporary Japan (Anglice). Macmillan. pp. 84–85. ISBN 978-0-333-71000-5.
  135. Mabuchi, Masaru (Maio anni 2001). "Municipal Amalgamation in Japan" (PDF Anglice). Argentaria Mundana. Inspectum die 28 Decembris anni 2006.
  136. "World Population Prospects: The 2017 Revision". ESA.UN.org (aptata data adquisita viā sitūs interretialis). Area Nationum Unitarum rerum oeconomicarum et socialium, Incolarum Divisio. Consultatum die 10 Septembris anni 2017.
  137. "Forest area" (Anglice). The World Bank Group. Consultum die 11 Octobris anni 2015.
  138. 地形分類 (PDF) (Iaponice). Geosideralis Informationis Auctoritas Iaponiae. Consultum pridie Idus Octobris anni 2015.
  139. "Japan – Places in the News" (Anglice). www.loc.gov. Bibliotheca Congressus Civitatum Foederatarum. Consultum die 30 Ianuarii anni 2017.
  140. 平成22年国勢調査最終報告書 人口の地域分布 (Iaponice) (PDF). Ministerium rerum internarum et institutum statisticae communicationum. Inspectum pridie Idus Octobres anni 2015.
  141. 東京都の人口(推計 (Iaponice et Anglice). Regio Instituti Statisticae Gubernii Metropolitani Tokiensis. Archivatum ex originali die 2 Octobris anni 2018. Consultum die 22 Octobris anni 2018.
  142. "Table 2.10 Population of Three Major Metropolitan Areas" (Anglice). Institutum statisticae Iaponiae. Consultum 26 Novembris anni 2013.
  143. Nationes Unitae (die 12 Martii anni 2017). "The World's Cities in 2016" (Anglice) (PDF). Nationes Unitae.
  144. "Japan Statistics Bureau – Keihin'yō Major Metropolitan Area" (Anglice et Iaponice). Archivatum ex originali die 10 Februarii anni 2007. Consultum die 26 Octobris anni 2018. Archivatum die 10 Februarii anni, apud Wayback Machine.
  145. 145.0 145.1 "'Multicultural Japan' remains a pipe dream" (Anglice). Japan Times. Die 27 Martii 2007. Archivatum ex originali die 14 Aprilis anni 2011. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  146. "Japan-born Koreans live in limbo". The New York Times. Die 2 Aprilis anni 2005. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  147. 147.0 147.1 Onishi, Norimitsu (Kalendis Novembribus anni 2008). "An Enclave of Brazilians Is Testing Insular Japan". The New York Times. Consultum 16 Ianuarii anni 2011.
  148. ["'Home' is where the heartbreak is for Japanese-Peruvians"] (Anglice). Asia Times. Die 16 Octobris anni 1999. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  149. "Global Partners Report: 80,000 Americans Reside in Japan" (Anglice). Consultum die 15 Iunii anni 2015.
  150. "Registered Foreigners in Japan by Nationality" (Anglice et Iaponice) (PDF). Ministerium statisticae. Archivatum ex originali (PDF) die 24 Augusti anni 2005. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  151. Confer binomina "Agonopterix yamatoensis" et "Gomphonema yamatoensis".
  152. Confer binomen "Zaus ainuensis".
  153. Fogarty, Philippa (die 6 Iunii anni 2008). "Recognition at last for Japan's Ainu" (Anglice). BBC. Consultus die 7 Iunii anni 2008.
  154. "The Invisible Race" (Anglice). Time. Die 8 Ianuarii 1973. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  155. Confer binomina "Liardetia boninensis", "Haplochernes boninensis" et "Idiophyes boninensis".
  156. McCormack, Gavan. "Dilemmas of Development on The Ogasawara Islands," (Anglice) 'JPRI Occasional Paper, No. 15 (Augusto anni 1999).
  157. "Annales Statistici Iaponici anni 2016 (Iaponice), archivati die 19 Maii anni 2016, in Wayback Machine.
  158. John Lie Multiethnic Japan (Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2001) (Anglice).
  159. Atsushi Kotani (2010). 日本文化論のインチキ (Iaponice). Gentensei Shinko Shinbun. ISBN 978-4-344-98166-9.
  160. "Aso says Japan is nation of 'one race'" (Anglice). The Japan Times. Die 18 Octobris anni 2005.
  161. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Table A
  162. "WHO: Life expectancy in Israel among highest in the world". Haaretz. Maio anni 2009. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  163. "Statistical Handbook of Japan 2013: Chapter 2 – Population" (Anglice). Institutum statisticae. Inspectum die 14 Februarii anni 2014.
  164. "For the first time, 1 person in 5 in Japan is 70 or older" (Anglice). The Japan Times Online. The Japan Times. Die 17 Septembris anni 2018. Inspectum die 17 Septembris anni 2018.
  165. Vilborg, Ebbe, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda. Norstedts Akademiska Förlag, Holmia, 2009.
  166. Tokium apud Nuntios Latinos audiatur.
  167. Vb. adiect. "Tokiensis", cf. "Archidioecesis Tokiensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice).
  168. Ita Latine, cf. nomina biologica Pseudopleuronectes yokohamae et Philadelphus yokohamae
  169. 169.0 169.1 169.2 Confer binomen "Aspergillus kanagawaensis".
  170. Lexicon Universale Hofmann ubi dicitur "Ozaca, Ozaca, in regno Cavacho".
  171. Vb. adiect. "Nagoyanus": cf. nomen biologicum Calliteara nagoyana
  172. Confer binomina "Gordonia Aichiensis" et "Falcileptoneta aichiensis".
  173. Tuomo Pekkanen & Reijo Pitkäranta, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum. Societas Litterarum Finnicarum, 2006
  174. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  175. 175.0 175.1 "Esonia insula, Esonis terra": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  176. Vb. adiect. "Hokkaidoënsis", cf. nomina biologica e.g. Obesotoma hokkaidoensis; "Hokkaidensis", cf. Siphona hokkaidensis.
  177. Vide Victionarium
  178. Confer binomina "Podabrus hyogoensis" et "Yaginumaella hyogoensis".
  179. Confer binomina "Volvox carteri f. kawasakiensis" et "Rhizopus javanicus var. kawasakiensis".
  180. Tuomo Pekkanen & Reijo Pitkäranta, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum. Societas Litterarum Finnicarum, 2006.
  181. Cf. "Dioecesis Kyotensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice)
  182. 182.0 182.1 Cf. "Archidioecesis Saitamaensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice).
  183. Ioannes Paulus II, "Discours du pape Jean-Paul II à un groupe de savants et de chercheurs": "Allocutio Hirosimae".
  184. Vb.adiect. "Hiroshimaensis", cf. Archidioecesis Hiroshimaensis.
  185. Hierarchia Catholica ubi dicitur "Dioecesis Sendaiensis".
  186. Confer binomina "Labrys miyagiensis" et "Cybaeus miyagiensis".
  187. 187.0 187.1 Cf. nomina biologica "Streptomyces chibaensis", "Scolecostigmina chibaensis"
  188. Confer binomen "Tylocerus sobosanus kitakyushuensis".
  189. Lexicon Universale Hofmann ubi dicitur "Sacaium, Sacay, in regno Idzumo".
  190. Confer binomen "Ideonella sakaiensis".
  191. 191.0 191.1 Cf. "Dioecesis Niigataensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice).
  192. 192.0 192.1 Confer binomen "Phraortes kumamotoensis".
  193. Confer binomen "Friedmanniella sagamiharensis".
  194. De Iaponia (Anglice) in The World Factbook] apud CIA
  195. Miyagawa, Shigeru. "The Japanese Language"[nexus deficit] (Anglice). Massachusettense Institutum Technologiae. Inspectum die 16 Ianuarii anni 2011.
  196. Miyagawa, Shigeru. "The Japanese Language". Massachusetts Institute of Technology .
  197. Confer binomina "Odorrana amamiensis", "Papilio amamiensis", "Kudoa amamiensis" aut "Nocardia amamiensis".
  198. Confer binomina "Athenus Kunigamiensis", "Oligoaeschna Kunigamiensis", "Sarasaeschna Kunigamiensis" aut "Camponotus Kunigamiensis".
  199. Confer binomina "Uroobovella okinawaensis", "Aphthona okinawaensis", "Burmoniscus okinawaensis" aut "Mytilidiphila okinawaensis".
  200. Confer binomina "Cirrophorus miyakoensis" aut "Todiramphus miyakoensis".
  201. Confer binomen "Euphyllia yaeyamaensis".
  202. Confer binomen "Elaphe carinata yonagumiensis".
  203. Heinrich, Patrick (Ianuario anni 2004). "Language Planning and Language Ideology in the Ryūkyū Islands" (Anglice). Language Policy. 3 (2): 153–179. doi:10.1023/B:LPOL.0000036192.53709.fc.
  204. "15 families keep ancient language alive in Japan" (Anglice). Nationes Unitae. Archivatum ex originali diē 16 Ianuarii anni 2008. Inspectum diē 27 Martii anni 2007.
  205. Ellington, Lucianus (Lucien) (Kalendis Septembribus anni 2005). ["Japan Digest: Japanese Education"]. Universitas Indianensis. Archivatum ex originali diē 17 Aprilis anni 2006. Inspectum eodem diē.
  206. Legatio Italiae Tokii: Lo studio della lingua e della cultura italiana in Giappone (Italice).
  207. "A View of Religion in Japan" (Anglice). Archivatum ex originale die 23 Ianuarii anni 2016. Inspectum die 29 Ianuarii anni 2017.
  208. 208.0 208.1 Reischauer, Aeduinus (Edwin) O.; Jansen, Marius B. (1988). The Japanese today: change and continuity (II ed.). Belknap Press of Harvard University Press. p. 215. ISBN 978-0-674-47184-9.
  209. Kisala, Robertus (Robert) (2005). Wargo, Robertus (Robert) (ed.). Logic Of Nothingness: A Study of Nishida Kitarō (Anglice). University of Hawaii Press. pp. 3–4. ISBN 978-0-8248-2284-2.
  210. Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan (II ed.) (Anglice). Blackwell. p. 72. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  211. Confer binomen "Setodes ujiensis".
  212. 212.0 212.1 Routledge Handbook of Japanese Culture and Society (2011) (Anglice) editus ab Victoriā (Victoria) Bestor, Theodoro (Theodore) C. Bestor et Akikone (Akiko) Yamagata, p. 65 ISBN 978-0-415-43649-6.
  213. 213.0 213.1 Brown, 1993. (Anglice) p. 455.
  214. Higashibaba, 2002. p. 1.
  215. Mariko Kato (Die 24 Februarii anni 2009). "Christianity's long history in the margins". The Japan Times Online (Anglice). "The Christian community itself counts only those who have been baptized and are currently regular churchgoers – some 1 million people, or less than 1 percent of the population, according to Nobuhisa Yamakita, moderator of the United Church of Christ in Japan"
  216. "Christians use English to reach Japanese youth". Mission Network News (Anglice). Die 3 Septembris anni 2007. Archivatum ex originali die 11 Iunii anni 2010. "The population of Japan is less than one-percent Christian"
  217. Heide Fehrenbach, Uta G. Poiger (2000). Transactions, transgressions, transformations: American culture in Western Europe and Japan (Anglice). Berghahn Books. p. 62. ISBN 978-1-57181-108-0. "followers of the Christian faith constitute only about a half percent of the Japanese population"
  218. Religio in Iaponiā per praefecturam (Iaponice). Statisticae anni 1996.
  219. Kato, Mariko (die 24 Februarii anni 2009). "Christianity's long history in the margins" (Anglice). Japan Times.
  220. "Aemilius (Emile) A. Nakhleh, Keiko Sakurai et Michael Penn; "Islam in Japan: A Cause for Concern?", Asia Policy 5, Ianuario anni 2008" (Anglice) (PDF). Archivatum ex originali (PDF) die 10 Octobris anni 2017. Inspectum die 4 Novembris anni 2016.
  221. "Table: Muslim Population by Country" (Anglice). Pew Research Center. Die 27 Ianuarii anni 2011. Inspectum die 19 Martii anni 2017.
  222. Rete Bahaisticum Iaponicum (Iaponice).
  223. Clarke, Petrus (Peter), ed. (1993). [The World's religions : understanding the living faiths] (Anglice). Reader's Digest. p. 208. ISBN 978-0-89577-501-6.
  224. Gundisalvus (Gonzalo) Garland et al. "Dynamics of Demographic Development and its impact on Personal Saving : case of Japan" (Anglice), cum Alberto (Abert) Ando, Andreā (Andrea) Moro, Ioanne Paulo (Juan Pablo) Córdoba, apud Ricerche Economiche, Vol 49, Augusto anni 1995.
  225. 225.0 225.1 Ogawa, Naohiro. "Demographic Trends and their implications for Japan's future" (Anglice). Transcriptio orationis Nonis Martiis anni 1997 habitae. Ministerium rerum externarum. Inspectum pridie Idus Maias anni 2006.
  226. "Japan Population Drops Most Since World War II" (Anglice). Die 2 Ianuarii anni 2012.
  227. Ryall, Iulianus (Julian) (die 3 Ianuarii anni 2012). "Japan's population contracts at fastest rate since at least 1947" (Anglice). The Telegraph. Inspectum die 29 Octobris anni 2013.
  228. "Statistical Handbook of Japan 2013: Chapter 2 – Population" (Anglice). Miisterium statisticae. Inspectum die 14 Februarii anni 2014.
  229. "frm_Message" (Anglice). Inspectum die 5 Octobris anni 2016.
  230. Sakanaka, Hidenori (die 5 Octobris anni 2005). "Japan Immigration Policy Institute: Director's message" (Anglice). Institutum programmatis immigratorii Iaponiae. Archivatum ex originali die 29 Septembris anni 2007. Inspectum Nonis Ianuariis anni 2007.
  231. French, Hovardus (Howard) (die 24 Iulii 2003). "Insular Japan Needs, but Resists, Immigration" (Anglice). The New York Times. Inspectum die 21 Februarii anni 2007.
  232. 帰化許可申請者数等の推移 (Iaponice). Ministerium iustitiae. Inspectum die 17 Martii 2011.
  233. Metacomisis-is; confer Neograecum vocabulum μετακόμιση.
  234. "2012 saw record-high 2,545 people apply for refugee status in Japan" (Anglice). Japan Times. Die 20 Martii anni 2013.
  235. "Presidential Memorandum – Fiscal Year 2012 Refugee Admissions Numbers and Authorizations of In-Country Refugee Status" (Anglice). Domus Alba. Pridie Kalendas Octobres anni 2011.
  236. Strom, Stephania (Stephanie) (Idibus Iuliis anni 1999). "In Japan, Mired in Recession, Suicides Soar" (Anglice). The New York Times. Inspectum die 20 Septembris anni 2008.
  237. Lewis, Leo (die 19 Iunii anni 2008). "Japan gripped by suicide epidemic". The Times. Inspectum die 20 Septembris anni 2008.
  238. "Bare statistics mask human cost of Japan's high suicide rate" (Anglice). Japan Today. Pridie Kalendas Aprilis anni 2010. Inspectum die 3 Februarii anni 2014.
  239. Ozawa-de Silva, Chikako (Decembri anni 2008). "Too Lonely to Die Alone: Internet Suicide Pacts and Existential Suffering in Japan" (Anglice). Cult Med Psychiatry. 32 (4): 516–551. doi:10.1007/s11013-008-9108-0. PMID 18800195.
  240. Fundus monetarius internationalis (FMI), ed. (Aprile anni 2016). «World Economic Outlook Database» (Anglice). Inspectum die 18 Aprilis anni 2016.
  241. FMI. (Aprile anni 2008). World Economic Outlook Database. Report for Selected Countries and Subjects (Anglice). Inspectum die 15 Septembris anni 2008.
  242. Sedes centralis exploratoria. The World Factbook: Country Comparison— GDP (Anglice). Inspectum Idibus Augustis anni 2007.
  243. «Economia do Japão» (Lusice). Sua pesquisa. Inspectum pridie Nonas Augustas anni 2010.
  244. 244.0 244.1 244.2 Sedes centralis exploratoria. World Factbook; Japan—Economy (Anglice). (Die 19 Decembris anni 2006). Inspectum die 28 Decembris anni 2006.
  245. BLUSTEIN, Paulus (Paul). "China Passes U.S. In Trade With Japan. 2004 Figures Show Asian Giant's Muscle" (Anglice). Archivatum die 8 Augusti anni 2007, apud Wayback Machine.. The Washington Post (die 27 Ianuarii anni 2005). Consultum die 28 Decembri anni 2006.
  246. Mitsubishi UFJ Financial Group, Inc. Consolidated financial information (Anglice). Archivatum die 8 Augusti anni 2007 apud Wayback Machine. PDF (202, 64 KB) . (Pridie Kalendas Augustas anni 2006). Consultum die 29 Decembris anni 2006.
  247. KASHIWAGI, Akiko e S. GOODMAN, Petrus (Peter). (Die 16 Iulii anni 2004). Japan Merger Creates World's Largest Bank (Anglice). Archivatum die 8 Augusti anni 2007 apud Wayback Machine. Consultum die 10 Martii 2007.
  248. Ephemeris ubi dicitur "Adhuc palmam maximae transactionis IPO tenebat bursa Tokiensis".
  249. Diccionario Auxiliar Español-Latino ab Iosepho Ioanne del Col
  250. Diccionario Auxiliar Español-Latino ab Iosepho Ioanne del Col
  251. Bursa Novi Eboraci. (Pridie Kalendas Februarii anni 2007). Informationes de mercatū (Anglice). Archivatum die 11 Octobris anni 2007, apud Wayback Machine. Inspectum die 11 Augusti anni 2007.
  252. 252.0 252.1 «Keiretsu - Os gigantes do Japão» (Lusice). Sociedade Brasileira de Bugei. Inspectum pridie Nonas Augustas anni 2010. Archivatum ex originali die 26 Iulii anni 2011.
  253. ROY, Kingshuk. Water Resources in relation to Major Agro-Environmental Issues in Japan (Anglice). Archivatum die 8 Augusti anni 2007, apud Wayback Machine. PDF (111,95 KB). Collegium scientiae bio-opium, Universitas Nihon (2006). Inspectum die 21 Februarii anni 2007.
  254. Vide lemma "socalco" apud "Dicionario galego-latino clásico e moderno" auctoris Iosephi (vulgo Xosé) López Díaz.
  255. Strategis. Japan: Country Information (Anglice). Archivatum die 17 Augusti anni 2007, apud Wayback Machine. Inspectum Kalendis Aprilibus anni 2007.
  256. Sedes centralis exploratoria. The World Factbook: Country Comparison— GDP (Anglice). Inspectum Idibus Augustis anni 2007.
  257. Ministerium Defensionis Iaponiae. Maritimarum operum exemplum. Archivatum die 14 Ianuarii anni 2007, apud Wayback Machine. Inspectum die 26 Martii anni 2007.
  258. «World Motor Vehicle Production by country and type 2010-2011: passenger cars» (PDF) (Anglice). Organisation Internationale des Constructeurs d’Automobiles. Inspectum die 6 Februarii anni 2013. Exemplar archivatum (PDF) die 17 Ianuarii anni 2013
  259. Commissio Economica Nationum Unitarum pro Europā (declaratio preli die 17 Octubris anni 2000). The Boom in Robot Investment Continues – 900,000 Industrial Robots by 2003 (Anglice). Archivatum die 27 Aprilis anni 2011, apud Wayback Machine. Inspectum die 28 Decembris anni 2006.
  260. «keiretsus» (Anglice). Merriam-Webster. Inspectum pridie Nonas Augustas anni 2010. Exemplar archivatum die 9 Aprilis anni 2010.
  261. «Article: Kigyo Shudan: the formation and functions of enterprise groups.(Special Issue on The Origins of Japanese Industrial Power: Strategy, Institutions and the Development of Organisational Capability)» (Anglice). High beam. Inspectum pridie Nonas Augustas anni 2010. Archivatum ex originali ide 24 Iunii anni 2011.
  262. Lexicon Universale Hofmann, Caium erat antiquum nomen huius regionis secundum Vicipaediam Anglicam.
  263. 263.0 263.1 «UNTWO World Tourism Barometer, Vol.5 No.2» (PDF) (Anglice). Organizatio Mundana Turismi. Iunio anni 2008. Inspectum Idibus Octobribus anni 2008. Archivatum ex originali (PDF) die 19 Augusti anni 2008.
  264. Confer binomen "Setodes ujiensis".
  265. Confer binomen "Triphora otsuensis".
  266. 266.0 266.1 Scott, David (1996). Exploring Japan (Anglice). [S.l.]: Fodor's Travel Publications, Inc. ISBN 0-679-03011-5.
  267. Energy, Statistics Bureau (Anglice). URL inspectum die 28 Decembris anni 2012 (archivatum ex originali url Nonis Ianuariis anni 2013).
  268. Nuntii Latini a Reijo Pitkäranta et Tuomo Pekkaken e 2005 usque ad 2012.
  269. Osamu Tsukimori, Japan nuclear power-free as last reactor shuts (Anglice), apud Reuters, die 5 Maii anni 2012. URL inspectum die 28 Decembris anni 2012.
  270. Brendan Barrett, Can nuclear power save Japan from peak oil? (Anglice), apud OurWorld 2.0, die 2 Februarii anni 2011. URL inspectum die 28 Decembris anni 2012.
  271. Ilaria Maria Sala, [Il Giappone dà l'addio alle centrali nucleari "Chiuse entro 30 anni"] (Italice), apud La Stampa, die 15 Septembris anni 2012. URL inspectum die 28 Decembris anni 2012.
  272. Confer binomen "Schoenoplectiella ×naritaensis".
  273. Web Japan. Transportation: Speed and efficiency through technological advancement (Anglice). Archivatum die 15 Iunii anni 2010 apud Wayback Machine. PDF (799,07 KB). Inspectum Idus Augustas anni 2007.
  274. Lucianus (Lucien) Ellington, «Beyond the Rhetoric: Essential Questions About Japanese Education» (Anglice), Foreign Policy Research Institute, Kalendis Decembribrus anni 2003 (inspectum Kalendis Aprilibus anni 2007).
  275. The Boom in Robot Investment Continues – 900,000 Industrial Robots by 2003 VN/ECE issues its 2000 World Robotics survey (Anglice) apud VNECE. Creatum die 17 Octobris 2000.
  276. "Japanese Nobel Laureates". Kyoto University. 2009 
  277. "Japanese Fields Medalists". Kyoto University. 2009 .
  278. "Dr. Kiyoshi Ito receives Gauss Prize". Kyoto University. 2009 .
  279. Venus Climate Orbiter "AKATSVKI" (PLANET-C) (Anglice) apud Administrationem Iaponicam Explorationis Aërosideralis. Creatio indicta.
  280. Venus Meteorology AKATSVKI (PLANET-C) (Anglice) in Institute of Space and Astronautical Science.
  281. ESA says BepiColombo will stay on budget despite delay (Anglice) in Spaceflight Now. A Stephano Clark die 5 Martii 2012 creatum.
  282. Japan Plans Moon Base By 2030 (Anglice) in Moon Daily. Creatum die 3 Augusti 2006.
  283. Victor Rodwin, [http://www.nyu.edu/projects/rodwin/lessons.html «Health Care in Japan» (AnglicE), Universitas Neo-Eboracensis (inspectum die 10 Martii anni 2007).
  284. «Health Insurance: General Characteristics» (Anglice). National Institute of Population and Social Security Research (inspectum die 28 Martii anni 2007).
  285. Haffner, Ioannes (John); Klett, Thomas (Tomas); Lehmann, Ioannes-Petrus (Jean-Pierre) (2009). Japan's Open Future: An Agenda for Global Citizenship (Anglice). Anthem Press. p. 17. ISBN 978-1-84331-311-3.
  286. "Administration of Cultural Affairs in Japan" (Anglice et Iaponice). Administratio rerum culturalium. Inspectum die 11 Maii anni 2011.
  287. "Japan – Properties Inscribed on the World Heritage List" (Anglice et Francice). UNESCO. Inspectum die 5 Iulii anni 2011.
  288. Tange, Kenzo; Kawazoe, Noboru (1965). Ise: Prototype of Japanese Architecture (Anglice). Massachusetts Institute of Technology Press.
  289. Kazuo, Nishi; Kazuo, Hozumi (1995). What is Japanese Architecture?: A Survey of Traditional Japanese Architecture with a List of Sites and a Map (Anglice). Kodansha. ISBN 978-4-7700-1992-9.
  290. 290.0 290.1 Arrowsmith, Rupertus Ricardus (Rupert Richard) (2010).Modernism and the Museum: Asian, African, and Pacific Art and the London Avant-Garde. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-959369-9.
  291. Breve storia del cinema giapponese (Italice), p. 14-15.
  292. Breve storia del cinema giapponese (Italice), p. 64.
  293. Breve storia del cinema giapponese (Italice), p. 113-115.
  294. Keene, donaldus (Donald) (2000). Seeds in the Heart: Japanese Literature from Earliest Times to the Late Sixteenth Century (Anglice). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11441-7.
  295. "Asian Studies Conference, Japan (2000)" (Anglice). Meiji Gakuin University. Inspectum Kalendis Aprilibus anni 2007.
  296. 296.0 296.1 "Windows on Asia – Literature : Antiquity to Middle Ages: Recent Past" (Anglice). Universitas Civitatis Michiganiae. Archivatum ex originali die 3 Decembris anni 2005. Inspectum die 28 Decembris anni 2007.
  297. Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan (II ed., Anglice). Blackwell. pp. 126–127. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  298. Royall, Tyler, ed. (2003). The Tale of Genji (Anglice). Penguin Classics. pp. i–ii, xii. ISBN 978-0-14-243714-8.
  299. Keene, Donaldus (Donald) (1999). [ https://books.google.es/books?id=gwQTF-9axqoC&redir_esc=yWorld Within Walls: Japanese Literature of the Pre-Modern Era, 1600–1867] (Anglice). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11467-7.
  300. "Japanese Confucian Philosophy" (Anglice). Stanford Encyclopedia of Philosophy. Die 20 Maii anni 2008.
  301. Parkes, Graham (January 1, 2011). Zalta, Eduardus (Edward) N. (ed.). The Stanford Encyclopedia of Philosophy – viā Stanford Encyclopedia of Philosophy.
  302. Malm, Gulielmus (William) P. (2000). Traditional Japanese music and musical instruments (Nova ed.). Kodansha International. pp. 31–45. ISBN 978-4-7700-2395-7.
  303. SVide verbi gratiā, Olivarii(Olivier) Messiaen, Sept haïkaï (1962), (Olivier Messiaen: a research and information guide (Anglice), Routledge, 2008, ab Vincentio (Vincent) Pérez Benítez, p. 67) et (Messiaen the Theologian (Anglice), Ashgate Publishing, Ltd., 2010, pp. 243–265, ab Andreā (Andrew) Shenton)
  304. Campion, Christianus (Chris) (die 22 Augusti anni 2005). "J-Pop History" (Anglice). The Observer. Londinii. Consultum Kalendis Aprilibus anni 2007.
  305. Martínez, D.P., ed. (1998). The worlds of Japanese popular culture: gender, shifting boundaries and global cultures (Anglice). Cambridge University Press. p. 76. ISBN 978-0-521-63729-9.
  306. Takeo Doi, The anatomy of self (1985) (Anglice), p. 35.
  307. Christina (Christine) Genzberger (1994). Japan Business: The Portable Encyclopedia for Doing Business With Japan (Anglice). World Trade Press. p. 155. ISBN 978-0-9631864-2-3. Inspectum die 22 Octobris anni 2012.
  308. Susanna (Susan) C. Bauman (994). In Search of the Japanese Spirit in Talent Education (Anglice). Alfred Music Publishing. p. 12. ISBN 978-0-87487-767-0. Inspectum die 22 Octobris anni 2012.
  309. Maynard, Michael L; Maynard, Senko K; Taki (1993). 101 Japanese Idioms: Understanding Japanese Language and Culture Through Popular Phrases. McGraw Hill Professional (Anglice). p. 113. ISBN 978-0-8442-8496-5.
  310. Ricardus (Richard) J. Berenson, Nialus (Neil) deMause, The complete illustrated guidebook to Prospect Park and the Brooklyn Botanic Garden (2001) (Anglice), p. 121.
  311. Nishimura, Shoji; Nevgi, Anne; Tella, Seppo. "Communication Style and Cultural Features in High/Low Context Communication Cultures: A Case Study of Finland, Japan and India" (PDF) (Anglice). Helsinki.fi. Archivatum ex originali PDF die 19 Martii anni 2015. Inspectum die 23 Decembris anni 2014.
  312. Cohen, Raimundus (Raymond) (1977). Negotiating Across Cultures: Communication Obstacles in International Diplomacy (Anglice). United States Institute of Peace Press (Kalendis Septembribus anni 1991). ISBN 978-1-878379-08-5.
  313. "A Day in the Life: Seasonal Foods" (Anglice) Archivatum die 16 Ianuarii anni 2013 in Wayback Machine, The Japan Forum Newsletter, die 14 Septembris anni 1999.
  314. Vide "curry" apud Hodiernum vel Vocabularium Latinitatis huius aetatis, auctore Petro Lucusaltiano Latinophilo.
  315. Lucia (Lucy) M. Long (die 17 Iulii anni 2015). Ethnic Food Today: A Cultural Encyclopedia (Anglice). Rowman & Littlefield Publishers. pp. 329–. ISBN 978-1-4422-2731-6.
  316. Hiroko Fujita; Fran Stallings (2008). Folktales from the Japanese Countryside (Anglice). Libraries Unlimited. pp. 148–. ISBN 978-1-59158-488-9.
  317. Carolus (Carl) A. Batt (2014). Encyclopedia of Food Microbiology (Anglice). Academic Press. pp. 846–. ISBN 978-0-12-384733-1.
  318. Christophorus (Christopher) Boulton; David Quain (2013). Brewing Yeast and Fermentation (Anglice). John Wiley & Sons. pp. 20–. ISBN 978-1-118-68534-1.
  319. Etiam liber pictus, historiola picta, et nubeculatus libellus.
  320. Confer Neograecum vocabulum οθονογραφία
  321. Japan Games Market 2018 (Anglice).
  322. "The Japanese and Television, 2000" (Anglice). Archivatum ex originali Nonis Decembribus anni 2004. Inspectum die 3 Novembris anni 2016.
  323. 323.0 323.1 Australia, Barbara Gatzen, Universitas Nationalis Australiana (die 17 Aprilis anni 2001). "Media and Communication in Japan: Current Issues and Future Research" (Anglice).
  324. 324.0 324.1 2.新聞と読者 Newspapers and Readers (Iaponice et Anglice). Archivatum ex originali die 18 April anni 2002. Inspectum die 3 Novembris anni 2016.
  325. Television Viewing and Media Use Today: From "The Japanese and Television 2015" (Percontatio Anglice), Institutum investigationis culturae divulgationis a NHK, Provincia investigationis opinionis publicae. Aprili anni 2016.
  326. 1.発行部数 Circulation (Iaponice et Anglice). Inspectum die 3 Novembris anni 2016.
  327. "Top 50 countries ranked by number of feature films produced, 2005–2010" (Anglice). Screen Australia. Inspectum pridie Idus Iulii anni 2012.
  328. [[인문사회]일본을 알려면 ‘아니메’를 보라] (Coreane), Nonis Novembribus anni 2005.
  329. 329.0 329.1 Vide victionarium latinum.
  330. Nakamura, Akemi (die 8 Aprilis anni 2008). "National holidays trace roots to China, ancients, harvests" (Anglice). Japan Times.
  331. "Public Holidays in Japan in 2016" (Anglice).
  332. "Sumo: East and West" (Anglice). PBS. Inspectum die 10 Martii 2007.
  333. "Culture and Daily Life" (Anglice). Iaponiae ambasciata in Britanniarum Regno. Inspectum die 27 Martii anni 2007.
  334. Nagata, Yoichi; Holway, John B. (1995). "Japanese Baseball" (Anglice). In Palmer, Pete (ed.). Total Baseball (IV ed.). Viking Press. p. 547.
  335. "Soccer as a Popular Sport: Putting Down Roots in Japan" (PDF) (Anglice). The Japan Forum. Inspectum Kalendis Aprilibus anni 2007.
  336. "Previous FIFA World Cups" (Anglice). FIFA. Inspectum die 7 Ianuarii anni 2011.
  337. "Japan edge USA for maiden title" (Anglice). FIFA. Die 17 Iulii anni 2011.
  338. Varcoe, Fridericus (Fred). "Japanese Golf Gets Friendly" (Anglice). Metropolis. Inspectum Kalendis Aprilibus anni 2007.
  339. "[Honda]" (Anglice, Francogallice, Hispanice, Theodisce, Italice et Iaponice). STATS F1. Inspectum die 21 Februarii anni 2020.
  340. "WRC – World Rally Championship". Certamen Mundanum Autocinetorum. Inspectum die 21 Februarii anni 2020.
  341. Sports, Dorna. "Japanese industry in MotoGP™" (Anglice, Francogallice, Hispanice, Theodisce, Italice et Lusice). www.motogp.com. Inspectum die 21 Februarii anni 2020.
  342. Nagatsuka, Kaz (die 14 Iunii anni 2017). "Sato revels in glow of historic Indy 500 triumph" (Anglice). The Japan Times Online.
  343. "Japan at the 24 Hours of Le Mans – Infographic" (Anglice). lemans.org. Inspectum die 21 Februarii anni 2020.
  344. Clarke, Len. "Japanese Omnibus: Sports". Metropolis. Inspectum Kalendis Aprilibus anni 2007.
  345. "Olympic History in Japan" (Anglice et Iaponice). Consilium Olympicum Iaponicum. Inspectum die 7 Ianuarii anni 2011.
  346. "FIBA Basketball World Cup 2023" (Hispanice). Inspectum die 24 Septembris anni 2020.
  347. "IOC selects Tokyo as host of 2020 Summer Olympic Games" (Anglice et Francogallice]]. Consilium Olympicum internationale. Die 21 Iulii anni 2016.
  348. "The Game – World Championships – FIVB Women's World Championships Finals" (Anglice). FIVB. Inspectum Idibus Iuniis anni 2017.
  349. "rugbyworldcup.com" (Anglice et Iaponice). Inspectum Kalendis Novembribus anni 2013.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]

Verba quae insequuntur vicificanda sunt ut rationibus qualitatis et Latinitatis propositis obtemperent. Quaesumus ut paginam emendes.

  • Berenguer-Futagami, Ferdinandus. 2023. Theseos expositio: de Martini Heidegger philosophia deque eius receptione Iaponica. Academia Friburgiana - Publications
  • Christopher, Robert C. 1983. The Japanese Mind: the Goliath Explained. Linden Press / Simon and Schuster. ISBN 0-330-28419-3.
  • De Mente. 1997. The Japanese Have a Word For It. Novi Eboraci: McGraw-Hill. ISBN 0-8442-8316-9.
  • Flath. 2000. The Japanese Economy. Oxoniae: Oxford University Press. ISBN 0-19-877503-2.
  • Free. 2008. Early Japanese Railways 1853–1914: Engineering Triumphs That Transformed Meiji-era Japan. Tuttle Publishing. ISBN 4-8053-1006-5.
  • Henshall. 2001. A History of Japan. Palgrave Macmillan. ISBN 0-312-23370-1.
  • Hood. 2006. Shinkansen: From Bullet Train to Symbol of Modern Japan. Routledge. ISBN 0-415-32052-6.
  • Ikegami. 2005. Bonds Of Civility: Aesthetic Networks And The Political Origins Of Japanese Culture. Cambridge University Press. ISBN 0-521-60115-0.
  • Ito, et al. 2005. Reviving Japan's Economy: Problems and Prescriptions. Cantabrigiae Massachusettae: MIT Press. ISBN 0-262-09040-6.
  • Iwabuchi. 2002. Recentering Globalization: Popular Culture and Japanese Transnationalism. Duke University Press. ISBN 0-8223-2891-7.
  • Jansen. 2000. The Making of Modern Japan. Belknap. ISBN 0-674-00334-9.
  • Johnson. 1996. Japan: Who Governs? Novi Eboraci: W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-31450-2.
  • Kato, et al. 1997. A History of Japanese Literature: From the Man'Yoshu to Modern Times. Japan Library. ISBN 1-873410-48-4.
  • Macwilliams. 2007. Japanese Visual Culture: Explorations in the World of Manga and Anime. M. E. Sharpe. ISBN 0-7656-1602-5.
  • McDonald. 2005. Reading a Japanese Film: Cinema in Context. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-2993-X.
  • Ono, et al. 2004. Shinto: The Kami Way. Tuttle Publishing. ISBN 0-8048-3557-8.
  • Pyle. 2007. Japan Rising: The Resurgence of Japanese Power and Purpose. Public Affairs. ISBN 1-58648-567-9.
  • Reischauer. 1989. Japan: The Story of a Nation. Novi Eboraci: McGraw-Hill. ISBN 0-07-557074-2.
  • Samuels. 2008. Securing Japan: Tokyo's Grand Strategy and the Future of East Asia. Ithacae Novi Eboraci: Cornell University Press. ISBN 0-8014-7490-6.
  • Silverberg. 2007. Erotic Grotesque Nonsense: The Mass Culture of Japanese Modern Times. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 0-520-22273-3.
  • Shinoda.2007. Koizumi Diplomacy: Japan’s Kantei Approach to Foreign and Defense Affairs. University of Washington Press. ISBN 0-295-98699-9.
  • Stevens. 2007. Japanese Popular Music: Culture, Authenticity and Power. Novi Eboraci: Routledge. ISBN 0-415-38057-X.
  • Sugimoto, et al. 2003. An Introduction to Japanese Society. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52925-5.
  • Van Wolferen. 1990. The Enigma of Japanese Power. Vintage. ISBN 0-679-72802-3.
  • Varley. 2000. Japanese Culture. Honoluli: Prelum Universitatis Havaiorum. ISBN 0-8248-2152-1.

Nexūs externi

[recensere | fontem recensere]
Vicimedia Communia plura habent quae ad Iaponiam spectant.
Iaponia : politica
Imperatores Iaponiae (1868-)

Mutsuhito (imperator Meiji) 1867 • Yoshihito (imperator Taishō) 1912 • Hirohito (imperator Shōwa) 1926 • Akihito (imperator Heisei) 1989 • Naruhito (imperator Reiwa) 2019
明治天皇 • 大正天皇 • 昭和天皇 • 明仁 • 徳仁

Capsae cognatae: Primi ministri Iaponiae
Primi ministri Iaponiae

Itō Hirobumi • Kuroda Kiyotaka • Sanjō Sanetomi • Yamagata Aritomo • Matsukata Masayoshi • Itō Hirobumi • Kuroda Kiyotaka • Matsukata Masayoshi • Itō Hirobumi • Ōkuma Shigenobu • Yamagata Aritomo • Itō Hirobumi • Saionji Kinmochi • Katsura Tarō • Saionji Kinmochi • Katsura Tarō • Saionji Kinmochi • Katsura Tarō • Yamamoto Gonnohyōe • Ōkuma • Terauchi Masatake • Hara Takashi • Uchida Kosai • Takahashi Korekiyo • Katō Tomosaburō • Uchida Kosai • Yamamoto Gonnohyōe • Kiyoura Keigo • Katō Takaaki • Wakatsuki Reijirō • Tanaka Giichi • Osachi Hamaguchi • Kijūrō Shidehara • Osachi Hamaguchi • Wakatsuki Reijirō • Inukai Tsuyoshi • Takahashi Korekiyo • Saitō Makoto • Keisuke Okada • Fumio Gotō • Keisuke Okada • Kōki Hirota • Senjūrō Hayashi • Fumimaro Konoe • Hiranuma Kiichirō • Nobuyuki Abe • Mitsumasa Yonai • Fumimaro Konoe • Hideki Tōjō • Kuniaki Koiso • Kantarō Suzuki • Higashikuni • Kijūrō Shidehara • Shigeru Yoshida • Tetsu Katayama • Hitoshi Ashida • Shigeru Yoshida • Ichirō Hatoyama • Tanzan Ishibashi • Nobusuke Kishi • Hayato Ikeda • Eisaku Satō • Kakuei Tanaka • Takeo Miki • Takeo Fukuda • Masayoshi Ōhira • Masayoshi Ito • Zenko Suzuki • Yasuhiro Nakasone • Noboru Takeshita • Sōsuke Uno • Toshiki Kaifu • Kiichi Miyazawa • Morihiro Hosokawa • Tsutomu Hata • Tomiichi Murayama • Ryutaro Hashimoto • Keizō Obuchi • Mikio Aoki • Yoshirō Mori • Junichiro Koizumi • Shinzō Abe • Yasuo Fukuda • Taro Aso • Yukio Hatoyama • Naoto Kan • Noda Yoshihiko • Shinzō Abe • Yoshihide Suga • Fumio Kishida