Casuarius

E Vicipaedia

Classis : Aves 
Infraclassis : Palaeognathae 
Ordo : Casuariiformes 
Familia : Casuaridae 
Kaup, 1847[1]
Genus : Casuarius 
Brisson, 1760
   
Palaeontologia
5–0 m.a.
Pliocaeno – Recens
Synonyma
* Casoarius Bont.
  • Cela Oken 1816
  • Cela Moehr 1752 nomen rejectum
  • Rhea Lacépède 1800 non Latham 1790
  • Chelarga Billberg 1828
  • Oxyporus Brookes 1828
  • Thrasys Billberg 1828
  • Cassowara Perry 1811
  • Hippalectryo Gloger 1842[2]
Species typica
Casuarius casuarius Linnaeus, 1758

Casuarius est genus avium infraclassis Palaeognatharum (avium sine volatu, carina in sterno carentium), quae in silvis tropicis Novae Guineae (Papuae Novae Guineae et Indonesiae), Nusa Tenggara Orientali, Insulis Moluccis, et Australia septentrionali orientalique endemicae sunt.[3]

Sunt tres taxorum exstantium species, quarum frequentissima, Casuarius casuarius, tertia ab altissima et secunda a gravissima avi est, solum Struthioni camelo et Dromaio novaehollandiae minor.

Casuarii plerumque fructibus vescuntur, sed omnes species penitus omnivorae sunt, atque varias plantas (surculis et seminibus graminum non exclusis), cum fungis, invertebratis, parvisque vertebratis capiunt. Hominibus cautissimi sunt, sed irritati vel territi, ambobus canibus hominibusque vulnera gravia etiam adeo letalia infligere possunt. Casuarius quidem periculosissima mundi avis saepe appellatur.[4]

Taxinomia, systematica, evolutio[recensere | fontem recensere]

Genus Casuarius a Maturino Iacobo Brisson, zoologo Francico, in Ornithologie (1760) erectum est.[5] Typus generis est Casuarius casuarius.[6]

Imago Binomen Distributio geographica
Casuarius casuarius Nova Guinea meridiana, Australia septentrionalis et orientalis, et Insulae Aru, plerumque in terris humilibus[3]
Casuarius bennetti Nova Guinea, Nova Britannia, e Insula Yapen, plerumque in terris altis[3]
Casuarius unappendiculatus Nova Guinea septentrionalis et occidentalis, et Yapen, plerumque in terris humilibus[3][7]
Exstinctus Casuarius lydekkeri Fossilia Pleistocaenica in Nova Cambria Australi[8] et Papua Nova Guinea[9]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Official Lists and Indexes of Names and Works in Zoology. ICZN. 1987. p. 17 .
  2. "Part 7- Vertebrates". Collection of group names. 2007 .
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 Clements 2007.
  4. Mosbergen, Dominique (2019-04-14). "‘World’s Most Dangerous Bird’ Kills 75-Year-Old Owner In Florida". HuffPost .
  5. Brisson, Mathurin Jacques (1760). Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés. Volume 1. Lutetiae: Jean-Baptiste Bauche. Vol. 1, p. 46, Vol. 5: p. 10, Plate 1 fig 2 .
  6. Mayr, Ernst; Cottrell, G. William, eds. (1979). Check-list of Birds of the World. Volume 1 (2a ed.). Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology. p. 7 .
  7. Davies 2002.
  8. Miller, Alden H. (June 19, 1962). The history and significance of the fossil Casuarius lydekkeri. 25. The Australian Museum. p. 235-238 .
  9. Rich, P. V.; Plane, Michael; Schroeder, Natalie (1988). "A pygmy cassowary (Casuarius lydekkeri) from late Pleistocene bog deposits at Pureni, Papua New Guinea". Journal of Australian Geology & Geophysics 10: 377-389 .

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Borrell, Brendan. 2008. "Invasion of the Cassowaries." Smithsonian Magazine.
  • Brands, Sheila. 2008. "Systema Naturae 2000 / Classification – Genus Casuarius." The Taxonomicon. Editio interretialis.
  • Clark, Philip. 1990. "Stay in Touch." The Sydney Morning Herald.
  • Clements, James. 2007. The Clements Checklist of the Birds of the World. Ed. sexta. Ithacae Novi Eboraci: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4501-9.
  • Crome, F., et L. Moore. 1988. "The cassowary's casque." Emu 88 (2): 123–24. doi:10.1071/MU9880123. PDF.
  • Davies, S. J. J. F. 2002. Ratites and Tinamous: Tinamidae, Rheidae, Dromaiidae, Casuariidae, Apterygidae, Struthionidae. Lamina colotara a Michael J. Bamford; adumbrationes et tabulae a Danika Loomes. Oxoniae et Novi Eboraci: Oxford University Press. ISBN 0-19-854996-2.
  • Davies, S. J. J. F. 2003. "Birds I: Tinamous and Ratites to Hoatzins." In Grzimek's Animal Life Encyclopedia, 8. Ed secunda, ed .Michael Hutchins, 75–77. Farmington Hills Michiganiae: Gale Group. ISBN 0-7876-5784-0.
  • Diamond, J. 1997. Guns, Germs, and Steel: The Fates of Human Societies. Novi Eboraci: W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-03891-2.
  • Gilliard, E. Thomas. 1958. "Cassowaries." In Living Birds of the World, 23–24. Novi Eboraci: Doubleday & Company.
  • Gotch, A. F. (1979) 1995]. "Cassowaries." In Latin Names Explained: A Guide to the Scientific Classifications of Reptiles, Birds & Mammals. Novi Eboraci: Facts on File. ISBN 0-8160-3377-3.
  • Harmer, S. F., et A. F. Shipley. 1899. The Cambridge Natural History. Macmillan and Co..
  • Kofron, Christopher P. 1999. "Attacks to humans and domestic animals by the southern cassowary (Casuarius casuarius johnsonii) in Queensland, Australia." Journal of Zoology 249, no. 4 (December): 375–81. doi:10.1111/j.1469-7998.1999.tb01206.x.
  • Kofron, Christopher P. 2003. "Case histories of attacks by the southern cassowary in Queensland." Memoirs of the Queensland Museum 49 (1): 335–38.
  • Kofron, Christopher P., et Angela Chapman. 2006. "Causes of mortality to the endangered Southern Cassowary Casuarius casuarius johnsonii in Queensland, Australia." Pacific Conservation Biology 12: 175–9.
  • Mack, Andrew L., et J. Jones. 2003. "Low-frequency vocalizations by cassowaries (Casuarius spp.)." The Auk 120 (4): 1062–68. doi:10.1642/0004-8038(2003)120[1062:lvbccs]2.0.co;2.
  • Mack, Andrew L., author. 2014. Searching for pekpek: cassowaries and conservation in the New Guinea rainforest. New Florence Pennsylvaniae: Cassowary Conservation & Publishing, LLC. ISBN 9780989390309, ISBN 0989390306.
  • Naish, Darren, et Richard M. Perron. 2014. "Structure and function of the cassowary's casque and its implications for cassowary history, biology and evolutio.n" Historical Biology. doi:10.1080/08912963.2014.985669.
  • Owen, J. 2003. "Does Rain Forest Bird "Boom" Like a Dinosaur?" National Geographic News. [ http://news.nationalgeographic.com/news/2003/11/1104_031104_cassowary.html Editio interretialis.]
  • Paul, Gregory S. 1988. Predatory Dinosaurs of the World. Novi Eboraci: Simon and Schuster.
  • Perron, Richard M. 2016. "Taxonomy of the Genus Casuarius." Quantum Conservation ISBN 978-3-86523-272-4.
  • Perron, Richard M. 2011. "The taxonomic status of Casuarius bennetti papuanus and C. b. westermanni." Bulletin B.O.C. 131 (1): 54–58.
  • Rothschild, Walter. 1899. "A Monograph of the Genus Casuarius." Transactions of the Zoological Society of London 15, pt. 5 (December, 1900). Editio interretialis.
  • Sclater, P. L. 1875. "Cassowaries." Nature 12, no. 311 (14 Octobris): 516–17. Bibcode:1875Natur..12..516S. doi:10.1038/012516a0.
  • Underhill, D. 1993. Australia's Dangerous Creatures. Sydneii: Reader's Digest. ISBN 0-86438-018-6.
  • Weber, B. L., et I. E. Woodrow. 2004. "Cassowary frugivory, seed defleshing and fruit fly infestation influence the transition from seed to seedling in the rare Australian rainforest tree, Ryparosa sp. nov. 1 (Achariaceae)." Functional Plant Biology 31 (5): 505–16. doi:10.1071/FP03214.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Casuarium spectant.