Claudius Monet

E Vicipaedia
Wikidata Claudius Monet
Res apud Vicidata repertae:
Claudius Monet: imago
Claudius Monet: imago
Claudius Monet: subscriptio
Claudius Monet: subscriptio
Nativitas: 14 Novembris 1840; Lutetia
Obitus: 5 Decembris 1926; Giverny
Patria: Francia
Nomen nativum: Oscar-Claude Monet

Familia

Coniunx: Camille Doncieux, Alice Hoschedé
Proles: Jean Monet, Michel Monet

Memoria

Sepultura: Giverny Churchyard

Claudius Monet (natus Lutetiae die 14 Novembris 1840; Giverny in oppido mortuus die 6 Decembris 1926) fuit pictor Francicus. Amicus erat pictoris Gustavi Courbet, scriptoris Octavii Mirbeau, sculptoris Augusti Rodin.

Vita[recensere | fontem recensere]

Monet pueritiam Franciscopoli peregit, ubi et primas picturas creavit; in schola gryllis condiscipulos exhilaravit. Postea lintearius Eugenius Boudin hortabatur picturam sub divo, qua in Claudio amor naturae marisque augebatur. Anno 1859, Lutetiam petivit, et Academiam Helveticam intravit, ubi Camillum Pissarro cognovit. Biennium post in septem annos servitio militari obligabatur, quam rem infirmus et typho laborans iam anno 1862 interrumpere debuit. Relaxandi causa in septentrionem Franciae regionem revertit, ubi ab amita adhortatio artium sequendarum audita est. Revera isto tempore ex amicitia cum artifice Ioanne Bartholdo Jongkind permultas scientias se docere potuit. Bello Germano-Francico indicto, cum Pissarro Londinium iit, qua in urbe Tamesis fluvius et Viridarium Hyde depingebantur, et Gulielmi Turner opera magnum effectum habebant. Lutetiae autem cum eo congregabantur Pissaro, Fredericus Bazille, Petrus Augustus Renoir et Alfredus Sisley, qui impressionismum condiderunt: anno 1874 Monet in Franciae capite tabulam suam De solis ortu impressionibus monstraverat, cui colores fortissimi erant, et ludibrium a criticis acre noceret.

Xylographia Iaponica, quae ex anno 1850 in Europa nota erat, Claudium valde movebant; crumina diu aegrotante Monet anno 1883 demum primam expositionem propriam celebrare potuit. Quo anno domum ad Giverny sibi comparavit cuius caespes hortusque, quos ipse excogitabat colebatque, inspirationi ad multa artificia erant. Novissimis annis cancro, morbo articulari et glaucomate laborans, munus suum numquam deposuit. Genus pingendi impressionisticum, quod dicitur, semper pergebat.

Gravitudo[recensere | fontem recensere]

Monet inter primos fuit, qui temporis momenta in natura sub divo capere temptavit: officina relinquenda erat ut imagines extra casam caperentur: ea technica sensim ab omnibus impressionistis animo mentique mandabatur. Sunt qui eum vocent impressionismi patrem. Praeter naturam et vitam quotidianam penicillo burgensem narrare solebat.

Fonti maximae gratiae fiebat hortus proprius ad Giverny, in quo arbores pomiferas, plantas permultarum specierum, flores et stagna poni iussit. Hortulanis pluribus curae erat ut secundum anni tempora pulchritudo numquam cederet. Etiam elementa multa Asiatica implanatabantur (cum bambusoideis, cerasis, prunis armeniacis), quae in multis imaginibus ad placitum conspici possunt. Notissimum est argumentum de ponte ligneo Iaponico super stagnum nymphaearum. Monet identidem res easdem in viridario sitas depinxit quae variis temporibus, caelis, lucibus monstrarentur; lucem colore clariore atque penicillo tenero exprimere temptavit. Accidit ut natura ambiens ab aquarum speculo reflecteretur, et nova compositio sese commiscens nasceretur.

Opera selecta[recensere | fontem recensere]

Le déjeuner: panneau décoratif, c. 1873 (Museum Orsay).

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Herbert, Robert L. 1995. Monet on the Normandy Coast: tourism and painting, 1867-1886. Novo Portu: Yale University Press. ISBN 0-300-05973-6.
  • Howard, Michael. 2007. The Treasures of Monet. Lutetiae: Musée Marmottan Monet.
  • Tucker, Paul Hayes. 1995. Monet: life and art. Novo Portu: Yale University Press. ISBN 0-300-06298-2.
  • Arnold, Matthias. 2003. Claude Monet. Ed. secunda. Reinbek: Rowohlt-Verlag. ISBN 3-499-50402-2.
  • Finckh, Gerhard, ed. 2009. Claude Monet. Wuppertal: Katalog zur Ausstellung im Von der Heydt-Museum. ISBN 978-3-89202-075-2.
  • Hansen, Dorothee, et Wulf Herzogenrath, eds. 2005. Monet und Camille – Frauenportraits im Impressionismus. Monaci: Hirmer Verlag. ISBN 3-7774-2705-5.
  • Sagner-Düchting, Karin. 2001. Claude Monet und die Moderne. Monaci: Prestel Verlag. ISBN 3-7913-2614-7.
  • Weiß, Susanne. 1997. Claude Monet: Ein distanzierter Blick auf Stadt und Land (Werke 1859–1889). Berolini: Dietrich Reimer Verlag. ISBN 3-496-01173-4.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Claudium Monet spectant.