Paulopolis

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Brasilia
Locus: 23°33′1″S 46°38′2″W
Numerus incolarum: 12 325 232
Zona horaria: UTC-3
Situs interretialis
Nomen officiale: São Paulo

Gestio

Praefectus: Ricardo Nunes
Consilium: Municipal Chamber of São Paulo
Procuratio superior: Sanctus Paulus

Geographia

Superficies: 1 523 chiliometrum quadratum
Regiones urbanae: Central Zone of São Paulo, South-Central Zone, East Zone of São Paulo, Northeast Zone, Northwest Zone, North Zone of São Paulo, West Zone of São Paulo, Southeast Zone, Southwest Zone, South Zone of São Paulo
Territoria finitima: Cajamar, Santo André, Juquitiba, Embu-Guaçu, Itapecerica da Serra, Embu das Artes, Taboão da Serra, Cotia, Osascanus, Barueri, Santana de Parnaíba, Caieiras, Mairiporã, Guarulia, Itaquaquecetuba, Poá, Ferraz de Vasconcelos, Mauá, São Caetano do Sul, São Bernardo do Campo, Diadema, São Vicente, Itanhaém

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Lipsia, Pax, Abidjan, Funchal, Macaum, Mendoza, Torreón, Alta Floresta, Philadelphia Iordaniae, Urbs Assumptionis, Bamako, Barcino, Budapestinum, Bonaëropolis, Sicagum, Claudiopolis, Conimbriga, Corduba, Damascus, Erivanum, Góis, Havana, Urbs Platensis, Lima, Leiria, Olisīpō, Luanda, Mediolanum, Miamia-Dade Comitatus, Urbs Montis Videi, Naha, Osaka, Pechinum, Presidente Franco District, Sancti Christophori de Laguna, Seulum, Sciamhaevum, Telavivum, Torontum, Arequipa, Compostella, Mexicopolis, Urbs Sancti Iacobi, Gambrivium, Ningbo, Tokium, Miamia, Monterrey, Bucaresta, Huaibei, Villa Euracini, Smyrna, Belmonte

Tabula aut despectus

Vide etiam paginam discretivam: Paulopolis (discretiva)

Paulopolis^[1]^[2] (Lusitanice: São Paulo) est maxima et opulentissima urbs Brasiliae et caput civitatis foederalis eiusdem nominis. In hac civitate sunt plus 10 miliones habitantium. Paulopolis etiam est maxima urbs Americae Meridionalis. Altitudo media est circa 760 metra.

Paulopolis die 25 Ianuarii anno 1554 condita est, quando pater Nobrega primam missam Catholicam Romanam celebravit regione Paulista. Initio saeculi XX, urbs crevit adventu industriarum et populorum ex aliis nationibus, praesertim ex Italia, migrantium.

Hodie Paulopolis numquam dormit, ne noctu quidem, sed semper vivit ex magno autocinetorum et hominum commeatu. Habet etiam multos motus artium, ut musicae et theatri. Nox Paulopolitana innumeros possidet locos, ubi viri mulieresque gaudent; etiam multa scelera committuntur. Urbs saepe periculosa est.

Urbs divisa est in quinque partes: septentrionalis, centralis, meridionalis, occidentalis, et orientalis, quam incolunt qui lingua ipsorum manos appellantur. Pars centralis antiquissima est, et ibi etiamnum stat Collegium conditum saeculo XVI, quod est primum aedificium urbis.

Urbs ferriviam subterraneam possidet ex novem lineis compositam, quae plus quattuor miliones hominum quottidie transportare potest.

Loci et viae notabiles[recensere | fontem recensere]

Laophorum electricum

Commeatus[recensere | fontem recensere]

Ferrivia Subterranea Paulipolitana

Incolae noti[recensere | fontem recensere]

Toquinus (1946) musicus et clarus citharista
Olavus de Carvalio (1947) diurnarius, relator et philosophus Brasiliensis
Fortuna (1958) cantrix sephardim

Communium coniunctiones[recensere | fontem recensere]

Claudiopolis, Romania (2000)

Societates pedilusoriae[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ Tuomo Pekkanen & Reijo Pitkäranta, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum. Societas Litterarum Finnicarum, 2006
↑ Vb. adiect. et nomen civitatis "Paulopolitana": vide hic