Quantum redactiones paginae "Marcus Valerius Messalla Rufus" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
Linea 18: Linea 18:
*[[Cicero]], libro octavo ''Epistularum ad Familiares'' ep. 2 et 4.
*[[Cicero]], libro octavo ''Epistularum ad Familiares'' ep. 2 et 4.
* [[Valerius Maximus]], libro quinto ''Factorum dictorumque memorabilium'', 9.2.
* [[Valerius Maximus]], libro quinto ''Factorum dictorumque memorabilium'', 9.2.
{{Index consulum rei publicae|
praedecessores=[[Appius Claudius Pulcher (consul 54 a.C.n.)|Appius Claudius Pulcher]] et [[Lucius Domitius Ahenobarbus (consul 54 a.C.n.)|L. Domitius Ahenobarbus]]|
annus= 53 a.C.n.<br />cum<br />[[Gnaeus Domitius Calvinus|Gnaeo Domitio Calvino]]|
successores=[[Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio Nasica|Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio]] et [[Gnaeus Pompeius Magnus]] III}}
[[Categoria:Augures]]
[[Categoria:Augures]]
[[Categoria:Consules]]
[[Categoria:Consules]]

Emendatio ex 14:51, 28 Februarii 2017

Marcus Valerius Messalla Rufus (primo saeculo a.C.n. floruit, mortuus circa 27/26 a.C.n.) fuit senator Romanus qui anno 53 a.C.n. (anno horribili) consulatum ab aestate usque ad finem anni cum Gnaeo Domitio Calvino gessit. Bello civili Caesarem secutus est. Diu vixit et in senectute nonnullos libros hodie deperditos conscripsit.

De gente

Patricia Valeriorum gente ortus Marcus filius Hortensiae erat, clarissimi oratoris Quinti Hortensii Hortali sororis[1]. Soror ipsius Valeria dictatori Cornelio Syllae nupsit. Filius quoque ei fuit qui anno consulatus (53 a.C.n.) denarios cudendos curavit quos MESSAL.F PATRE COS inscripsit[2] et sive consul suffectus anni 32 a.C.n. sive anni 29 a.C.n. esse potest.

De cursu honorum

Iam 81/80 a.C.n. adulescentulus adhuc augur ob Syllae adfinitatem factus est. Praetor fuit circa 61/60 a.C.n. Anno 54 a.C.n. consulatum petebat sed tum omnes quattuor petitores lege de ambitu rei facti sunt. Quod propter flagitium infamia maxima flagraverunt atque ex variis dilationibus et intercessionibus comitia prohibita quominus haberentur usque ad medium annum 53. Tum tandem post longum interregnun[3], tribunis plebis quibusdam qui intercedere conabantur in carcerem coniectis[4], mense Iulio Cnaeus Domitius et Marcus Valerius Messala consules facti sunt in reliquos sex menses. At novi consules et ipsi prohibiti sunt quin comitia consulum qui sibi succederent haberent seditionibus ac rixis sempiternis inter Clodianas et Milonianas armatas manus coortis[5]. Itaque mense Ianuario 52 a.C.n. ad interregnum reditum est. Republica ita vexata, nihil memoria dignum in consulatu effecit Valerius Messalla.

Paulo post de ambitu e lege Pompeia postulatus primum Hortensii gratia, qui eum defendebat[6], absolutus est, iterum accusatus culpae manifestae succubuit[7]. Bello civili ineunte a Caesare simul cum ceteris exulibus restitutus, Messalla eum in Africam et in Siciliam legatus sequebatur.

Notae

  1. Val. Max. V.9.2.
  2. Crawford 435/1. E. Babelon Valeria 13.
  3. Plus quam triginta
  4. Dio Cassius 40.45.
  5. Consul Domitius Calvinus et ipse tum vulnus accepisse dicitur (Dio Cassius 40.46).
  6. Orationem hodie deperditam postea publicavit (Valerius Maximus, loc. cit.)
  7. Ad fam. VIII.2 et 4.

Fontes

Antecessores:
Appius Claudius Pulcher et L. Domitius Ahenobarbus
Consul
53 a.C.n.
cum
Gnaeo Domitio Calvino
Successores:
Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio et Gnaeus Pompeius Magnus III