Pharmacocinetica
Pharmacocinetica est pars pharmacologia substantiarum quae vires in organismis investigat et describit.
Quomodo sive quare corpus animale substantiae respondet, cum specimine "cubiculorum multorum" explicari potest. Communiter quattuor notiones in usu sunt: absorptio, distributio, metabolismus et excretio. Eae ADME immutuuntur, cum aliquando praestante "L" (Liberatio) L-ADME utitur. Hi effectus cum notione pharmacocineticae conectuntur. His in rebus diversae formae transitionis inter liquores et cellulas agunt, exempla sunt:
- Diffusio passiva: sine energia ("secundum fluxum")
- per proteina oneraria (Systema classificationis proteinarum onerariae TCDB[1]: 2A)
- Transitus activus: cum consumptione energiae ("adversus fluxum")
Cum substantia activa non iam diluta sit, liberatio velocitatem in tali re statuens primo grado erit, at substantiiae inactivae aeque eodem modo momenti sunt.
Absorptio[recensere | fontem recensere]
Conferatur pagina principalis Absorptio (pharmacologia).Absorptio est transitus substantiae liberae per tunicam mucosam (oralem, gastricam, intestinalem, bronchialem exempli causa) sive per cutim ad sanguinem. Definitio alia absorptionem drogae motus de administrationis sito ad compartimentum centrale esse dicit.[2]
Si iecur pars transitus est, effectus primi transitus substantiis variis momentum habet. Hoc metabolismo praesystemico in iecore illae per primam iecoris transitum suum diminuuntur. Exempla effectus primi transitus sunt imipraminum sive diazepamum.
Distributio[recensere | fontem recensere]
Distributio subtantiam, simulatque in sanguinem, inter organismi vivis liquores extracellulares et tela cum liquore intracellulari continuo mutari significat.[3]
Metabolismus[recensere | fontem recensere]
Conferatur pagina principalis Metabolismus.Brevi metabolismo substantiarum significatio duplex est: 1. Formatio (anabolismus) substantiae activae ex substantia inactiva, per exemplum: L-DOPA (substantia inactiva) et dopaminum (substantia activa). 2. Dissolutio (catabolismus) substantiae activae ad substantiam inactivam, per exemplum insulinum (substantia activa) in duas partes (inactivas) divitur.
Excretio[recensere | fontem recensere]
Magna ex parte excretio per renes fit, minus per faeces. Excretio substantiarum activarum per lac mammarum infantem in periculum adducere possit. Substantiae excretionis sunt ammonia, urea, guaninum, acidum uricum, creatininum creatinumque, corpuscula ketonica, gases intestinales (ut N2, methanum, aquae vapor).
Valores et signa[recensere | fontem recensere]
Qualitas pharmacocinetica cuiusdem substantiae
- accessibilitate biologica [%] (ad absorptionem: fractio substantiae liberae et immutatae, quae post applicationem ad apparatum circulatorium pervenit),
- initio effectuum [t] (initium temporis effectuum primorum vel secundorum),
- coniunctione proteinorum [%] (gradus coniunctonis ad proteina oneraria in sanguine)
- metabolismo [%] (fractiones hepatica et renalis),
- tempore semivitae biologico t½ [t] (tempore, quod usque ad deminutionem effectuum pharmacologicorum ad dimidium praeterit),
- modo excretionum ([%]) (urina, faeces)
nominari potest.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Saier MH, Tran CV, Barabote RD (January 2006). "TCDB: the Transporter Classification Database for membrane transport protein analyses and information". Nucleic Acids Research 34 (Database issue): D181–D186.
- ↑ Goodman, Louis Sanford, 1906-; Gilman, Alfred, 1908-; Brunton, Laurence; Lazo, John S.; Parker, Keith L. (2006). Goodman & Gilman's the Pharmacological Basis of Therapeutics (11th ed.). Novum Eboracum: McGraw-Hill
- ↑ http://www.reocities.com/carminepascuzzolima/FC_Distrib.PDF[nexus deficit].