Ren

Latinitas nondum censa
E Vicipaedia
Ren cum glandula suprarenali. Cortical substance = Cortex renalis (regio superficialis)

Ren (-is, m.) sive nephrus (Graece νεφρός) [1] est altera binarum humani vel animalis corporis partium, quae ureae aliisque excrementis in aqua solubilibus ex corpore amovendis serviunt. Renum est sanguinem expurgare: sanguine enim percolato renes urinam efferunt, quae excrementa a corpore reiecta continet. Urina tum in vesica urinaria servata denique per mictionem e corpore excernitur. Supra renes sunt glandulae adrenales sive suprarenales. Nephrologia est disciplina medicinae, cuius morbis renum mederi est.

Anatomia[recensere | fontem recensere]

Structura renis
1. Pyramis renalis • 2. arteria interlobularis • 3. arteria renalis • 4. vena renalis 5. hilus renalis • 6. pelvis renalis • 7. ureter • 8. calyx minor • 9. capsula renalis • 10. capsula renalis inferior • 11. capsula renalis superior • 12. vena interlobularis • 13. nephron • 14. sinus renalis • 15. calyx maior • 16. papilla renalis • 17. columna renalis Bertini

In hominibus uterque ren post cavitatem abdominis in utroque columnae vertebralis latere in suprema parte spatii retroperitonealis situs est. Cortex unius centimetri crassitudine in superficie iacet et glomerula necnon tubulos proximales distalesque continet. Fluxus sanguinis huc maxime fit, circiter 90% renis toti. Medulla, in profundo, ex 8 ad 18 pyramidibus renalibus composita est basibus pyramidum in corticem directis. Apices (sive papillae) pyramidum quippe in pelvem renalem, quae in medio est et urinam colligit, directi sunt.[2]

Embryologia (nephrogenesis)[recensere | fontem recensere]

Proceationis renium cellulae et mesenchymales et epitheliales necesse sunt[3]. Gradus quinque temporalis descripti sunt:

  1. gemma ureterica primaria
  2. creatio mesenchmatis
  3. transitus mesenchma-epithelium
  4. glomurolgenesis et tubulogenesis
  5. cellulae interstitiales

Physiologia[recensere | fontem recensere]

Structura apparatus glomeruli, unitatis operariae renis

Sanguinem renes per capillaria glomerulorum saccant, ut liquor primarius dictus in tubulos renales perveniret. Hic tum liquor primarius per duos gyros tubulorum parvorum renalium fluit. In primo ab eo aqua et variae substantiae resumuntur, deinde aliae substantiae secernuntur, ut urina formaretur. Partes viae urinae in rene sunt: glomerulum — tubulus (convolutus) proximalisansa nephroni — tubulus contortus (convolutus) distalis — tubulus renalis arcuatus.

Glomerulum et liquor primarius: filtratio[recensere | fontem recensere]

Conferatur pagina principalis Glomerulum (ren).

Sanguis quodque glomerulum per arteriolam afferentem influit et per vasa tenuia transfluit. Ita intra glomerulum pars liquoris sanguinei plasmati sanguineo similis et liquor primarius dictus in tubulum renalem premitur. Ea prima pars tubuli renalis tubulum convolutus proximalis nominatur.

Ansa nephrica Henleniense:[4] fluxus in contrarium[recensere | fontem recensere]

Post tubulum convolutum proximalem diameter tubuli tenuior fit et initium ansae nephroni (nephrica) indicat. Quattuor ansae partes distinguuntur:

Morbi renium[recensere | fontem recensere]

Morbi renium ad contagionem, tumores, perturbationes functionum eorum referunt.

Tumores renium[recensere | fontem recensere]

Diversitas tumorum renanlium secundum criteria histologica

Insufficientia renalis[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Siebenhaar, F.J. (1850). Terminologisches Wörterbuch der medicinischen Wissenschaften. (editio 2). Lipsiae: Arnoldische Buchhandlung.
  2. Franciscus H. Netter et Eckehard Renner (1983): Farbatlanten der Medizin. tomus 2: Niere und Harnwege.. Stutgardiae, Thieme. ISBN 3-13-524102-5.
  3. Faa G., Gerosa C., Fanni D., Monga G., Zaffanello M., Van Eyken P., Fanos V. (Mar 2012). "Morphogenesis and molecular mechanisms involved in human kidney development". Journal of cellular physiology 227 (3): 1257-68 
  4. Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)

Nexus interni