Erechtheus

In mythologia Graeca Erechtheus (Graece Ἐρεχθεύς) fuit sextus Athenarum rex, Pandionis et Zeuxippae filius. Praeclarissimum in Acropoli templum Erechtheion ab illo nominatum est et ipsi Athenienses poetice Erechtidae -hoc est Erechthei filii - appellabantur. Cum Eleusinii fines Athenienses hostiliter invaserunt Erechtheus ut victoriam a deis impetraret filias suas immolavit. Victor quidem fuit sed Posidon filii Eumolpi mortem vindicavitː deus tridente terram aperuit quae regem Erechtheum voravit. Frater Cecrops ei successit. Haec fabula tragoediae Euripideae argumentum praebuit. In cultu Erechtheus Posidoni adsimulatus est et saepe cum Erichthonio terra nato confunditur.

De Hygini narratione et Ovidii variationibus

Mythographus Hyginus ab Euripide hoc aberrabat quod Erechtheum a Iove Neptuni rogatu fulminatum esse voluit. Sic narrabatː

Erechtheus Pandionis filius habuit filias quattuor, quae inter se coniurarunt si una earum mortem obisset ceterae se interficerent. In eo tempore Eumolpus Neptuni filius Athenas uenit oppugnaturus, quod patris sui terram Atticam fuisse diceret. Is uictus cum exercitu cum esset ab Atheniensibus interfectus, Neptunus ne filii sui morte Erechtheus laetaretur expostulauit ut eius filia Neptuno immolaretur. Itaque Chthonia filia cum esset immolata ceterae fide data se ipsae interfecerunt; ipse Erechtheus ab Ioue Neptuni rogatu fulmine est ictus.

Secundum Apollodori bibliothecamnomina filiarum fuere Procris, Creusa, Oreithyia, Chthonia. In tragoedia Euripidea Ion Creusa quae admodum infans adhuc erat sola immolationi sororum superfuit. Econtra Ovidius qui traditionem diversam sequebatur Procridem Cephalo, Oreithyiam Boreae uxorem dabat. Ergo sola Chthonia restabat quae immolaretur ut ipsum nomen portendebat (Graece χθὠν = terra). Ita si Ovidio credimus sororum coniuratio ne fieri quidem potuit. Adeo poetis fabulas mythologicas, prout eis expediebat, quoquoversus flectere licebat. Quattuor quoque filios mares Erechtheo adsignabant, Praxithea uxore natos.

Fontes

• Apollodori bibliotheca III, 14, 8 ; III, 15, 1 ; III, 15, 4.
• Diodorus Siculus, Bibliotheca historica IV, 29.
• Euripides, Ion 275-283 et 723-34. Erechtheus, fragmenta.
• Hyginus, Fabulae XLVI.
• Ovidius, Metamorphoses VI.675-701, VII.694-7, VIII.548
• Pausanias, Descriptio Graeciae II.6 et II.25

Plura legere si cupis

• Sonia Darthou, "Retour à la terre : fin de la Geste d’Érechthée", Kernos, 2015ː 69-83
• Michelle Lacore, "Euripide et le culte de Poseidon-Erechthée", Revue des Études Anciennes, 1983ː 215-234
• Claudine Leduc, "Autochtonie et maternité à Athènes (époques archaïque et classique)", Cahiers Mondes anciens, 2015