Ulmus ismaelis
Todzia et Panero sp. nov.
Ulmus ismaelis est parva familiae Ulmacearum arbor florens, in Mexico meridiano nuperrime inventa, et solum in silvis ripariis per systema Mixteci Fluminis in Oaxaca septentrio-orientali endemica, ubi inter magnis saxis in vallibus calcareis crescere solet.
Descriptio[recensere | fontem recensere]
Arbori, quae plus quam 15 m alta raro attingit, est aurantiacus cortex exfolians. Folia sunt ovata et coriacea, minus quam 9.6 cm longa et 4.6 cm lata, apice acuta, pinnatinervata, in brevibus (2–5 mm) petiolis; color a viride sordido ad fuscum dilutum variat. Flores, apetali, ordinantur ut breves racemi in ramunculis foliis carentibus, in pedunculis minus quam 7 mm longis sparsim fasciculatis. Fructus sunt samarae minus quam 22 mm ad 13 mm latae, basi ad pedicellum minus quam 4 mm longum decrescens, et mensibus Iunio Iulioque exuuntur.[1]
Cultus[recensere | fontem recensere]
Arbor coli non putatur.
Pestes et morbi[recensere | fontem recensere]
Scientia caret.
Etymologia[recensere | fontem recensere]
Appellatur planta ex Doctore Ioanne Ismael Calzada, botanista et conlectore, qui eam invenit.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ C. A. Todzia et J. L. Panero (1998), "A new species of Ulmus (Ulmaceae) from southern Mexico and a synopsis of the species in Mexico." Brittonia 50(3):346.
 |