Neoclassicismus

E Vicipaedia
Psyche ab Osculo Cupidinis ad Vitam Revocata, sculptura Antonii Canovae.
The artist moved to despair at the grandeur of antique fragments, adumbratio Henrici Fuseli 17781779.
Ioannes Ioachim Winckelmann, saepe "pater archaeologiae" appellatus.[1]

Neoclassicismus (Graece νέος + Latine classicus + Graece ισμός[2]) est motus culturae Occidentalis in artibus ornantibus et oculorum atque in litteris, theatro, musica, et architectura qui ex classica Graeciae antiquae et Romae antiquae arte et cultura excitatus est. Principalis motus neoclassicus cum Aetate Illuminationis saeculo duodevicensimo congruit, et in saeculum undevicensimum iniens persistitit, deinde cum Romanticismo certans. In architectura, hoc genus per saecula undevicensumum et vicensimum et adeo in vicensimum primum persistitit.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Lawrence S. Cunningham et John J. Reich, Culture and values: a survey of the humanities, ed. 7a (Wadsworth Publishing, 2009), p. 104. ISBN 978-0-495-56877-3.
  2. "Etymology of the English word neoclassicism". myetymology.com .

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Clark, Kenneth. 1976. The Romantic Rebellion: Romantic versus Classic Art. Omega. ISBN 0-86007-718-7.
  • Honour, Hugh. 1968. Neo-classicism: Style and Civilisation. Reimpressus, 1977.
  • Hunt, Lynn. 1998. Freedom of Dress in Revolutionary France. In From the Royal to the Republican Body: Incorporating the Political in Seventeenth- and Eighteenth-Century France, edd. Sara E. Melzer et Kathryn Norberg. University of California Press. ISBN 0520208072,9780520208070.
  • Novotny, Fritz. 1980. Painting and Sculpture in Europe, 1780–1880. Ed. 2a.
  • Rifelj, Carol De Dobay. 2010. Coiffures: Hair in Nineteenth-Century French Literature and Culture. University of Delaware Press. ISBN 0874130999, 9780874130997. Google books.

Bibliographia addita[recensere | fontem recensere]

  • Eriksen, Svend. 1974. Early Neoclassicism in France.
  • Friedlaender, Walter. 1952. David to Delacroix. Reimpressus, 1980.
  • Gromort, Georges, et Ricardus Sammons. 2001. Praefatio. In The Elements of Classical Architecture. Classical America Series in Art and Architecture.
  • Harrison, Charles, Paul Wood, et Jason Gaiger, eds. 2000. Art in Theory 1648–1815: An Anthology of Changing Ideas.
  • Irwin, David. 1966. English Neoclassical Art: Studies in Inspiration and Taste.
  • Rosenblum, Robert. 1967. Transformations in Late Eighteenth Century Art.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Neoclassicismum spectant.

Haec pagina est stipula. Amplifica, si potes!