Magnitudo (astronomia)

E Vicipaedia
Caelum nocturnum cum claro satellitis fulgore.
Campus Ultraprofundus Hubbleanus res tam hebites quam magnitudinis tricensimae invenit.

Magnitudo in astronomia est mensura logarithmica claritatis rei, in certa longitudine undarum vel finibus transitoriis? constitutae, plerumque in spectro aspectabili vel infrarubro proximo descriptae. Inexacta sed ordinata magnitudinis rerum determinatio antiquitate ab Hipparcho introducta est. Astronomi binas magnitudinis definitiones adhibere solent: magnitudo apparens et magnitudo absoluta.

Exempla[recensere | fontem recensere]

Hic habes tabulam quae exponit magnitudines apparentes rerum caelestium et satellitum artificiosorum quae transeunt a Sole ad rem hebitissimam per Telescopium Spatiale Hubbleanum visibilem:

Magnitudo
apparens
Claritas per
magnitudinem 0
Exemplum Magnitudo
apparenst
Claritas per
magnitudinem 0
Exemplum Magnitudo
apparens
Claritas per
magnitudinem 0
Exemplum
−27 6.31×1010 Sol −7 631 SN 1006 supernova 13 6.31×10−6 3C 273 quasar / limit of 4.5–6" (11–15 cm) telescopes
−26 2.51×1010 −6 251 International Space Station (max.) 14 2.51×10−6 Pluto (max.) / fines telescopiorum 8–10" (20–25 cm)
−25 1×1010 −5 100 Venus (max.) 15 1×10−6
−24 3.98×109 −4 39.8 Hebetissimae res visibiles per diem oculo nudo cum sol superus est[1] 16 3.98×10−7 Charon (max.)
−23 1.58×109 −3 15.8 Iupiter (max.), Mars (max.) 17 1.58×10−7
−22 6.31×108 −2 6.31 Mercurius (max.) 18 6.31×10−8
−21 2.51×108 −1 2.51 Sirius 19 2.51×10−8
−20 1×108 0 1 Vega Saturni (max.) 20 1×10−8
−19 3.98×107 1 0.398 Antares 21 3.98×10−9 Callirrhoe (satelles Iovis)
−18 1.58×107 2 0.158 Polaris 22 1.58×10−9
−17 6.31×106 3 0.0631 Cor Caroli 23 6.31×10−10
−16 2.51×106 4 0.0251 Acubens 24 2.51×10−10
−15 1×106 5 0.01 Vesta (max.), Uranus (max.) 25 1×10−10 Fenrir (satelles Saturni)
−14 3.98×105 6 3.98×10−3 usitatus finis oculi nudi 26 3.98×10−11
−13 1.58×105 luna plena 7 1.58×10−3 Ceres (max.) 27 1.58×10−11 finis lucis visibilis telescopiorum 8m
−12 6.31×104 8 6.31×10−4 Neptunus (max.) 28 6.31×10−12
−11 2.51×104 9 2.51×10−4 29 2.51×10−12
−10 1×104 10 1×10−4 usitatus finis binoculariorum 7x50 30 1×10−12
−9 3.98×103 Fulgor Iridii 11 3.98×10−5 31 3.98×10−13
−8 1.58×103 12 1.58×10−5 32 1.58×10−13 visible light limit of HST

Nexus interni

Cometus Borrelly, colores claritatem per tres ordines magnitudinis monstrant.

Notae[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Heifetz, Milton D., et Wil Tirion. 2004. A walk through the heavens: a guide to stars and constellations and their legends. Ed. 3a. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0521544157.
  • Keill, J. 1739. An introduction to the true astronomy. Ed. 3a. Londinii.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]