Quantum redactiones paginae "Gnaeus Domitius Ahenobarbus" differant
| Linea 5: | Linea 5: | ||
== Cursus honorum == |
== Cursus honorum == |
||
Domitius annis [[129 a.C.n.|129]] - [[126 a.C.n.]] ''legatus pro praetore'' proconsulis [[Asia (provincia Romana)|Asiae]] [[Manius Aquillius|Manii Aquillii]] erat. Postquam in patriam rediit, iurisconsultus [[Samus|Samiorum]] in iudicio repetundarum fuit. Anno [[125 a.C.n.|125]] [[praetor]] et anno [[122 a.C.n.|122]] una cum [[Gaius Fannius Strabo (consul 122 a.C.n.)|Gaio Fannio Strabone]] consul erat. In Gallia australi contra [[Allobroges]], anno [[121 a.C.n.|121]] proconsul una cum successore [[Quintus Fabius Maximus Allobrogicus|Quinto Fabio Maximo]] [[Allobroges]] atque Avernos vicit<ref>[[Strabo]] IV.1.11 et 2.3</ref>. Ad usque annum [[118 a.C.n.]] in [[Gallia Narbonensis|Gallia Narbonensi]] mansit, omnem provinciam ut pacaret et [[Via Domitia|Viam Domitiam]] sterneret ; deinde Romae de his civitatibus [[Triumphus|triumphavit]]<ref>[[Velleius Paterculus]], ''Historia Romana'' II 10,2</ref>. Anno [[115 a.C.n.]] una cum [[Lucius Caecilius Metellus Dalmaticus|Lucio Caecilio Metello Dalmatico]] [[censor]] fuit. Censores XXXII senatores e senatu expulerunt et ludos theatrales sumptuosiores prohibuerunt. Ad mortem circa annum [[104 a.C.n.]] pontifex erat. |
Domitius annis [[129 a.C.n.|129]] - [[126 a.C.n.]] ''legatus pro praetore'' proconsulis [[Asia (provincia Romana)|Asiae]] [[Manius Aquillius|Manii Aquillii]] erat. Postquam in patriam rediit, iurisconsultus [[Samus|Samiorum]] in iudicio repetundarum fuit. Anno [[125 a.C.n.|125]] [[praetor]] et anno [[122 a.C.n.|122]] una cum [[Gaius Fannius Strabo (consul 122 a.C.n.)|Gaio Fannio Strabone]] consul erat. In Gallia australi contra [[Allobroges]], anno [[121 a.C.n.|121]] proconsul una cum successore [[Quintus Fabius Maximus Allobrogicus|Quinto Fabio Maximo]] [[Allobroges]] atque Avernos ad [[Confluens|confluentem]] [[Sorga|Sorgae]] et [[Rhodanus|Rhodani]] vicit<ref>[[Strabo]] IV.1.11 et 2.3</ref>. Ad usque annum [[118 a.C.n.]] in [[Gallia Narbonensis|Gallia Narbonensi]] mansit, omnem provinciam ut pacaret et [[Via Domitia|Viam Domitiam]] sterneret ; deinde Romae de his civitatibus [[Triumphus|triumphavit]]<ref>[[Velleius Paterculus]], ''Historia Romana'' II 10,2</ref>. Anno [[115 a.C.n.]] una cum [[Lucius Caecilius Metellus Dalmaticus|Lucio Caecilio Metello Dalmatico]] [[censor]] fuit. Censores XXXII senatores e senatu expulerunt et ludos theatrales sumptuosiores prohibuerunt. Ad mortem circa annum [[104 a.C.n.]] pontifex erat. |
||
== Bibliographia == |
== Bibliographia == |
||
Emendatio ex 14:43, 11 Februarii 2019
Gnaeus Domitius Ahenobarbus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus circa annum 104 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.
Gens
Pater eius Gnaeus Domitius Ahenobarbus consul anni 162 a.C.n. erat. Filius alter Gnaeus Domitius Ahenobarbus anno 96 a.C.n., alter Lucius Domitius Ahenobarbus 94 a.C.n. consul erat.
Cursus honorum
Domitius annis 129 - 126 a.C.n. legatus pro praetore proconsulis Asiae Manii Aquillii erat. Postquam in patriam rediit, iurisconsultus Samiorum in iudicio repetundarum fuit. Anno 125 praetor et anno 122 una cum Gaio Fannio Strabone consul erat. In Gallia australi contra Allobroges, anno 121 proconsul una cum successore Quinto Fabio Maximo Allobroges atque Avernos ad confluentem Sorgae et Rhodani vicit[1]. Ad usque annum 118 a.C.n. in Gallia Narbonensi mansit, omnem provinciam ut pacaret et Viam Domitiam sterneret ; deinde Romae de his civitatibus triumphavit[2]. Anno 115 a.C.n. una cum Lucio Caecilio Metello Dalmatico censor fuit. Censores XXXII senatores e senatu expulerunt et ludos theatrales sumptuosiores prohibuerunt. Ad mortem circa annum 104 a.C.n. pontifex erat.
Bibliographia
- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 3] D. Ahenobarbus, Cn." in Der Neue Pauly vol. 3 (Stutgardiae: Metzler, 1997. ISBN 3-476-01473-8) col. 751.
Notae
- ↑ Strabo IV.1.11 et 2.3
- ↑ Velleius Paterculus, Historia Romana II 10,2
| Antecessores: Titus Quinctius Flamininus et Quintus Caecilius Metellus Balearicus |
Consul 122 a.C.n. cum Gaio Fannio Strabone |
Successores: Quintus Fabius Maximus Allobrogicus et Lucius Opimius |