Manius Aquillius
Manius Aquillius Florus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 125 a.C.n. Pergami) vir publicus Romanus fuit.
Gens[recensere | fontem recensere]
Filius Manius Aquillius anno 101 a.C.n. consulatum gessit.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Anno 132 a.C.n. praetor electus est, anno 129 una cum Gaio Sempronio Tuditano consul erat et victor bellum contra Aristonicum filium nothum Eumenis II regis Pergami finivit. Aristonicus testamentum Attali III regis non probaverat, qui anno 133 a.C.n. Pergamum populo Romano tradiderat. Bello finito collegio decemvirali praesidebat qui constitutionem provincialem Asiae dederunt[1] et proconsul in nova provincia ad usque annum 126 mansit. Anno 125 vel 124 a.C.n. de repetundis accusatus tandem absolutus est[2].
Bibliograohia[recensere | fontem recensere]
- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 3] A., M'." in Der Neue Pauly vol. 1 (Stutgardiae: Metzler, 1996. ISBN 3-476-01471-1) col. 936.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Strabo, Geographica XIV.1.38
- ↑ Velleius Paterculus II,4
| Antecessores: Lucius Cornelius Lentulus et Marcus Perperna |
Consul 129 a.C.n. cum Gaio Sempronio Tuditano |
Successores: Titus Annius Rufus et Gnaeus Octavius |