Renascentia litterarum

Unam legis e paginis de

disserentibus

Vide etiam
* Aeva archaeologica
* Aeva geologica

Renascentia litterarum^[1] (Francogallice renaissance [ʀənɛˈsɑ̃s], Italiane rinascimento [riˌnaʃːiˈmento]) seu Aevum litterarum (artiumque) renatarum medium quod dicitur aevum secuta est. Aevum renascentiae saeculum XIV et in primis saecula XV et XVI continet.

Georgius Vasari artifex Italicus primum anno 1550 vocabulo Italico rinascita vel rinascimento usus est, ut Medium Aevum cum rusticitate eius et obscuritate superatum esse diceret. At aevum antiquum aestimavit et rem classicae, id est, scriptura Graecae antiquae et Latinae, quae a philologia et philosophia Islamica resumetur amavit, quod humanista consideratur. Postea, circa decennium saeculi XIXⁱ tertium, vocabulum Italicum in sermonem Francogallicum conversum est, quo vocabulo, quod hodie multis in linguis in usu est, significatur, quod aevum inter medium est et barocum.

Artes renascentiae[recensere | fontem recensere]

Commentatio principalis: Ars renascentiae

Perspectiva cum puncto fugante in pictura Leonardi Vincii.

Emanaverunt circum annum 1400 ex Italia forma nova picturarum, sculpturarum, artium decorativarum, una cum incrementum philosophiae et litterarum et musicae et scientiae et technologiae, quae mox totum in orbem terrarum diffudit. Cum textus classici lecti, mathematica magistrum islamicorum intellecta, argentaria gentis Medicaeae instituta—ita modi artium per Cosimum Medicedem, humanismo universum ab Deo separatum, pictura pigmentorum oleariorum emendata (e. g. Iohanne de Eyck), Florentia quaesita, denique duo tractati, De pictura et De re aedificatoria, divulgata sunt, iter artium in renascentia litterarum procrescebat.