Liber I Regum

Nebiim (prophetae) in Thanach
prophetae priores
ספר יהושע	Liber Iosue
ספר שופטים	Liber Iudicum
ספר שמואל	Libri Samuelis
ספר מלכים"	Libri Regum
prophetae posteriores
יְשַׁעְיָהוּ	Liber Isaiae
יִרְמְיָהוּ	Liber Ieremiae
יְחֶזְקֵאל	Liber Ezechielis
תרי עשׂר	Duodecim prophetae

Ioannes Baptista Tiepolo (1696-1770): Iudicium Salomonis

Liber I Regum (Hebraice מְלָכים א, Melajim Álef) est liber Thanach Iudaici et Veteris Testamenti. Initio (ut etiamnunc in Thanach) duo libri Regum unus liber fuerunt. Caesura inter duos libros historiam Ohoziae regis Israel in duas partes dividit (Reg I 22,52–54 et Reg II 1,1–18). Primo divisio in Septuaginta invenitur, forsitan longitudine voluminis mota. Initio unum librum fuisse numeratio librorum biblicorum apud Flavium Iosephum (Ap. 1,8) et in Talmud babylonico (BB 14b) testatur. Divisio secundum Septuaginta postea in Vulgata et saeculo 15/16 in Biblia Hebraica recepta est.

In ecclesiis orientalibus liber regnorum tertius (Graece: Γ΄ Βασιλειών), in Vulgata liber Malachim I vocatur.

Compendium

Liber res gestas Davidis regis atque Salomonis filii, qui ei successit, narrat. Salomon bonis consiliis regno pacem quadraginta annorum praebuit - nomen Salomon pax valet! - et primum templum Hierosolymitanum exstruxit. Quo mortuo regnum Israel, ut liber tradit, in regnum septentrionalem Samariae et meridianum Iudae divisum est. Multi reges alius alteri succedunt, Elias Elisaeusque prophetae prodeunt. In libri fine Ohozias rex Israel (id est Samariae) factus non aliter ac Achab, pater eius, Baal adorat, sectatores autem Dei biblici JHVH vexat.

Singula argumenta

Historia Salomonis (Reg I 1,1-11,43)

1,1-10: Adonias rex fieri conatur.

1,11-40: Salomon rex ungitur.

1,41-53: Adonias se imperio Salomonis subigit.

2,1–12: Testamentum morsque Davidis regis.

2,13–46: Salomon Adoniam, Abiathar, Ioab et Semei capitis damnat.

3,1–15: Salomon uxorem in matrimonium ducit; orat, ut sibi sapientia detur; in somno a Deo et sapientia et divitiae cum gloria promittuntur.

3,16–28 Iudicium Salomonis inter duas mulieres meretrices de filio mortuo.

4,1–20: Salomonis magistratrus et familia.

5,1–14: Salomonis potentia et sapientia.

5,15–32: Salomonis foedus cum Hiram I, rege Tyri urbis (999 a.Chr.n. - 935 a.Chr.n.) et praeparatio templi exstruendi.

6,1–37: Salomon templum aedificandum curat.

7,1–12: Domus Salomonis regiae.

7,13–51: Suppelex ornamentaque templi.

8,1–66: Consecratio templi, oratio Salomonis, preces, sacrificia.

9,1–9: Deus precibus Salomonis respondet.

9,10–28: Salomon Hiram viginti oppida in terra Galilaeae et, quod non placent, praeterea viginti talenta auri dat – Relatio de servis, arcibus, apparatibus navibusque Salomonis.

10,1–13: Regina Saba Salomonem convenit.

10,14–29: Divitiae Salomonis.

11,1-13: Vitia Salomonis: Feminae alienigenae ("reginae septingentae et concubinae trecentae") cor eius ad deos alienos convertunt, quibus fana aedificat atque immolat.

11,14–43: Adversarii Salomonis et mors eius.

Historia regnorum divisorum (Reg I 12,1 – Reg II 17,41)

12,1–25: Roboam duris ante populum verbis regni scissionem provocat, Ieroboam I regnum septentrionale Israel obtinet.

12,26-33: Ieroboam, ne populus post deinde ad templum Hierosolymitanum eat, duo fana, unum in Bethel et alterum in Dan, fieri iubet, quod auctor libri idololatriam iudicat.

13,1–34: "Vir Dei de Iuda" vaticinationem contra Ieroboam ad altare in Bethel situm stantem inclamat. Qui propheta postea, quod interdicto Dei neglecto ad comedendum bibendumque in terram Samariae reversus est, a leone laceratur.

14,1–31: Ahias propheta regi Ieroboam iudicium Dei denuntiat. Mors Roboam Ieroboamque regum.

15,1 - 16,7: Reges Abia atque Asa de Iuda et Nadab atque Baasa de Israel.

16,8–20: Zamri "dux mediae partis curruum " contra Ela filium Baasa rebellat, regnum obtinet, denique pugna victus se ipsum occidit.

16,21–28: Amri rex Israel.

16,29 – 17,1: Achab rex Israel, idololatria eius et indictio iudicii ab Elia propheta facta.

17,2 - 19,18: Historiae Eliae prophetae.

19,19–21: Elisaeus propheta vocatur.

20,1-43: Achab regnum Aram vicit cumque rege Aram foedus pangit - Foedus cum rege Aramaeorum - Nova iudicii indictio.

21,1–29: Achab quendam Naboth interficiendum curat, ut vineam eius obtineat. – Elias regem coram accusat, qui paenitentiam agit.

22,1–28 Achab rex Israel et et Iosaphat rex Iudae, quamquam Micha propheta bellum cavendum esse praemonuit, regem Syriae aggrediuntur, Iosaphat salvatur, Achab moritur.

22,52–54: Vitae Ohoziae regis Israel pars prima (in libro II Regum continuatur).

Iudicium Salomonis

Praeclarissima narratio huius libri est iudicium Salomonis (Reg I 3,16-27):

Tunc venerunt duae mulieres meretrices ad regem steteruntque coram eo.

Quarum una ait: “ Obsecro, mi domine; ego et mulier haec habitabamus in domo una, et peperi apud eam in domo;

tertia vero die, postquam ego peperi, peperit et haec; et eramus simul, nullusque alius nobiscum in domo, exceptis nobis duabus.

Mortuus est autem filius mulieris huius nocte; dormiens quippe oppressit eum.

Et consurgens intempesta nocte, silentio tulit filium meum de latere meo ancillae tuae dormientis et collocavit in sinu suo; suum autem filium, qui erat mortuus, posuit in sinu meo.

Cumque surrexissem mane, ut darem lac filio meo, apparuit mortuus; quem diligentius intuens clara luce, deprehendi non esse meum, quem genueram ”.

Responditque altera mulier: “ Non est ita, sed filius meus vivit, tuus autem mortuus est ”. E contrario illa dicebat: “ Mentiris. Filius quippe tuus mortuus est, meus autem vivit ”. Atque in hunc modum contendebant coram rege.

Tunc rex ait: “ Haec dicit: “Filius meus vivit, et filius tuus mortuus est”; et ista respondit: “Non, sed filius tuus mortuus est, et filius meus vivit” ”.

Dixit ergo rex: “ Afferte mihi gladium! ”. Cumque attulissent gladium coram rege:

“ Dividite, inquit, infantem vivum in duas partes, et date dimidiam partem uni et dimidiam partem alteri ”.

Dixit autem mulier, cuius filius erat vivus, ad regem — commota sunt quippe viscera eius super filio suo —: “ Obsecro, domine, date illi infantem vivum et nolite interficere eum ”. E contrario illa dicebat: “ Nec mihi nec tibi sit; dividatur ”.

Respondens rex ait: “ Date huic infantem vivum, et non occidatur; haec est mater eius ”.

Descriptio templi Hierosolymitani

Etiam praeclare de lilis apud Templum Hierosolymitanum (Reg. I 7, 19)

Capitella autem, quae erant super capita columnarum, quasi opere lili fabricata erant in porticu, quattuor cubitorum.

Libri historici antiquiores

Auctor libri Regum alios libros historicos suo tempore exstitisse indicat, si verba eius recte interpretantur: Liber gestorum Salomonis (I Regum 11.41); Annales regum Iudae (I Regum 14.29 et alibi); Annales regum Israel (I Regum 15.31 et alibi).

Si plus legere vis

• Mordechai Cogan, 1 Kings. A new translation with introduction and commentary (= The Anchor Bible Vol. 10), Novi Eboraci: Doubleday 2001, ISBN 0-385-02992-6.
• Simon J. De Vries, 1 Kings. (= Word Biblical Commentary. Vol. 12). Waco, Tex.: Word Books 1985, ISBN 0-8499-0211-8.
• Volkmar Fritz, Das erste Buch der Könige (= Zürcher Bibelkommentare 10,1). Turici: TVZ 1996.
• Ernst Axel Knauf, 1 Könige 1 – 14 (= Herders theologischer Kommentar zum Alten Testament). Friburgi et al.: Herder 2016, ISBN 978-3-451-26814-4.
• Ernst Axel Knauf, 1 Könige 15 – 22 (= Herders theologischer Kommentar zum Alten Testament). Friburgi et al.: Herder 2019, ISBN 978-3-451-26815-1.

Nexus externus

• Liber I Regum in Nova Vulgata

Nebiim (prophetae) in Thanach

Prophetae priores: Liber Iosue • Liber Iudicum • Liber Samuelis, id est Sam I et Sam II in Vulgata • Liber Regum, id est Reg I et Reg II in Vulgata

Prophetae posteriores: Isaias • Ieremias • Ezechiel • Dodecapropheton

Libri historici Veteris Testamenti

Iosue • Iudicum • Ruth • I Samuelis et II Samuelis • I Regum et II Regum • I Paralipomenon et II Paralipomenon • Esdrae • Nehemiae • Esther

Deuterocanonica (catholice ac orthodoxe) sive Apocrypha (protestantice): Iudith • Thobis • I Maccabaeorum et II Maccabaeorum • Additamenta Esther

Biblia