Anthropophagia

E Vicipaedia
Painting of a ghoulish, naked man holding a bloody, naked body and devouring the arm.
Saturnus filium comedit. E serie Picturarum Nigrarum Francisci a Goya, 1819
Ioannes et Margarita ab Arthuro Rackham picti

Anthropophagia (Graece ἀνθρωποφάγος), vel cannibalismus humanus,[1] est factum vel mos, ubi homines carnem vel viscera aliorum hominum edunt. Homo qui anthropophagiam exercet anthropophagus appellatur.

Cannibalismus, vocabulum simplex, in zoologiam extenditur ad singularem unius speciei significandum, qui pro victu omnem vel partem alius singularis eiusdem speciei edit, cannibalismo sexuali non excluso. Nonnulli autem eruditi arguunt indicia carere anthropophagismum fuisse vel esse morem alicubi acceptum, umquam in orbe terrarum.[2]

Anthropophagia in Brasilia. Caelatura Theodori de Bry pro relatione Ioannis Staden suae captivitatis anno 1557.
Epulae anthropophagisticae Tannae in insula Vanuatuensi, circa 1885–1889.
Mictlantecuhtli deus Aztecus et anthropophagia ritualistica in Mesoamerica praehistorica. Codex Magliabechiano folio 73r.
Prima anthropophagiae in Mundo Novo depictio. Germania, circa 1505, People of the Islands Recently Discovered. Caelatura lignea Ioannis Froschauer pro editione Mundi Novi, libri Americi Vespucci.
Mulier Tapuia in pictura Alberti Eckhout, pictoris Nederlandici disiunctam manum humanam tenet, crure humano in corbe. Brasilia, 1641.

Homines olim anthropophagiam late in multis regionibus orbis terrarum exercebant, iam usque ad saeculum vicensimum in nonnullis Australasiae culturis remotis, et usque ad hodie in regionibus Africae tropicae. Anthropophagia mos erat in Nova Guinea insula et in regionibus Insularum Salomonis, caroque hominum in macellis in nonnullis Melanesiae regionibus venumdari dicebatur.

Nonnulli homines anthropophagiae nuper indulserunt, quod alii ferociter vituperaverunt, praecipue in bellis in Liberia[3] et Re publica democratica Congensi.[4] Anthropophagia iam observabatur in Papua Nova Guinea usque ad 2012, religionis causa,[5][6] et in ritibus bellisque inter varias tribus Melanesianas.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. E Caníbales, Hispanico Caribaeorum nomine, gentis Indorum Occidentalium, cuius mos fortasse erat anthropophagia, vicissim ex Hispanico canibal vel caribal 'homo ferox'.
  2. Arens 1979.
  3. Liberia’s elections, ritual killings and cannibalism Augusto 2011/
  4. "UN condemns DR Congo cannibalism". BBC. 15 Ianuarii 2003 /
  5. "Cannibal cult members arrested in PNG". 5 Iulii 2012 .
  6. Raffaele, Paul (September 2006). "Sleeping with Cannibals". Smithsonian Magazine /

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Fontes antiquiores
Eruditio
  • "Festins cannibales", "Anthropophagie : les pieds dans le plat" in Les Cahiers de la gastronomie n° 7, 12 (2011-2012?)
  • Abler, Thomas S. 1980. Iroquois Cannibalism: Fact not Fiction. Ethnohistory 27 (4): 309–16. doi:10.2307/481728. JSTOR 481728.
  • Arens, William. 1979. The Man-Eating Myth: Anthropology and Anthropophagy. Oxford University Press. ISBN 9780199763443.*Berdan, Frances F. 1982. The Aztecs of Central Mexico: An Imperial Society. Novi Eboraci.
  • Coe, Sophie D.. 1994. America's First Cuisines. Austinopoli: University of Texas Press. pp. 97-99.
  • Dole, Gertrude E. 1962. Endocannibalism among the Amahuaca Indians. Transactions of the New York Academy of Sciences 24 (2): 567–73.
  • Earle, Rebecca. 2021. The Body of the Conquistador: Food, Race, and the Colonial Experience in Spanish America, 1492–1700. Novi Eboraci: Cambridge University Press.
  • Fink, S., Pöhl, F., edd. 2017. Kannibalismus – eine anthropologische Konstante? Wiesbaden.
  • Forsyth, Donald W. 1983. The Beginnings of Brazilian Anthropology: Jesuits and Tupinamba Cannibalism. Journal of Anthropological Research 39 (2): 147–78. doi:10.1086/jar.39.2.3629965.
  • Harner, Michael 1977. The Ecological Basis for Aztec Sacrifice. American Ethnologist 4: 117–35. doi:10.1525/ae.1977.4.1.02a00070.
  • Jáuregui, Carlos. 2008. Canibalia: Canibalismo, calibanismo, antropofagía cultural y consumo en América Latina. Matriti: Vervuert.
  • Knauft, Bruce. 1999. From primitive to post-colonial in Melanesia and anthropology. University of Michigan Press. ISBN 0472066870.
  • Lestringant, Frank. 1997. Cannibals: The Discovery and Representation of the Cannibal from Columbus to Jules Verne. Berkeleiae et Angelopoli: University of California Press.
  • Métraux, Alfred. 1949. Warfare, Cannibalism, and Human Trophies. Handbook of South American Indians, 5: 383–409.
  • Obeyesekere, Gananath. 2005. Cannibal talk: the man-eating myth and human sacrifice in the South Seas. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 0520243072, ISBN 0520243080.
  • Ortiz de Montellano, Bernard R. 1978. Aztec Cannibalism: An Ecological Necessity?. Science 200: 116–17.
  • Ortiz de Montellano, Bernard R. 1990. Aztec Medicine, Health, and Nutrition. Novi Brunsvici.
  • Read, Kay A. 1998. Time and Sacrifice in the Aztec Cosmos. Bloomingtoniae.
  • Sahlins, Marshall. 1979. Cannibalism: An Exchange. New York Review of Books 26 (4), 22 Martii.
  • Schutt, Bill. 2017. Cannibalism: A Perfectly Natural History. Chapel Hill: Algonquin Books.
  • Sturtevant, William C. Cannibalism. The Christopher Columbus Encyclopedia. 1: 93–96.
  • Whitehead, Neil L. 1984. Carib Cannibalism, the Historical Evidence. Journal de la Societé des Américanistes 70: 69–98. doi:10.3406/jsa.1984.2239. JSTOR

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]