Tantalus

Tantalus castigatus, in libro Francico saeculi XVII pictus

Tantalus (Graece Τάνταλος) in mythologia Graeca est clarus vir est, qui traditur filius Iovis (Graece Ζεύς) regis deorum et Pluti nymphae atque rex Sipyli fuisse nec non genitor filiorum trium, nominibus Pelops, Nioba (quae etiam vocatur Niobe), et Brotea.

In fabulis accusatur furti nectaris et ambrosiae deorum; ob hanc rem Iuppiter eum claro aeternoque supplicio punivit: is catenis vinctus in palude Stygia mergitur; sunt super eum multi rami cum malis, sed quandocumque ad ramos vel aquam procurrit, rami surgebant et aqua se recipiebat.

Fontes

• Euripides, Orestes 4-11 et 982-7.
• Hyginus mythographus, Fabulae 82.

Plura legere si cupis

• M. J. O'Brien, "Tantalus in Euripides' Orestes", Rheinisches Museum für Philologie, Neue Folge, 1988ː 30-45
• Ruth Scodel, "Tantalus and Anaxagoras", Harvard Studies in Classical Philology, 1984ː 13-24

Nexus interni

• Tantalum
• 2102 Tantalus

Nexus externi

• De Tantalo in Harper's Dictionary of Classical Antiquities (1898).