Mare Tasmanianum
Mare Tasmanianum est magnum corpus aquae inter Australiam et Novam Zelandiam situm, circa 2000 chiliometrorum latum, mare marginale Oceani Pacifici Australis. Circa 2800 chiliometrorum a septentriones ad meridiem extenditur. Ex Abel Tasman appellatur, exploratore Nederlandico, primo Europaeo noto qui Novam Zelandiam et Tasmaniam visit. Praefectus Iacobus Cook, explorator Britannicus, hoc mare annis fere 1770/1780 per suam primam explorationis navigationem penitus cognovit.
Mare Tasmanianum usitate in Australia et Nova Zelandia Fossa (The Ditch) appellatur; exempli gratia, fossam transire significat iter facere a Nova Zelandia ad Australiam et vice versa. Maorice, Mare Tasmanianum Te Tai-o-Rehua ('Mare Rehuae'), ex Rehua, figura mythologica, appellatur.[1]
Nexus interni
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Rawiri Taonui, Tapa whenua – naming places – Events, maps and European influences, Te Ara – the Encyclopedia of New Zealand (Ministry for Culture and Heritage), ISBN 978-0-478-18451-8. Situs renovatus 1 Martii 2009.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Rotschi, H., et L. Lemasson. 1967. "Oceanography of the Coral and Tasman Seas." Oceanographic Marine Biology Annual Review 5: 49–97. PDF.
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Mare Tasmanianum spectant. |