Mulier amicta sole

E Vicipaedia
Foemina Sole et Sacra Corona Hungarica ab pictore Hungarico, Ferenc Szoldatits.

Mulier amicta sole (Graece "γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον") est persona symbolica Apocalypsis Ioannis (lib. 12, vv. 1–17). Imaginem mulieris diversis modis interpretantur theologi, quorum maior pars credit eam ecclesiam Christianam temporis persecutionum repraesentare. Mulier saepe cum virgine Maria coniungitur et in multis operibus artis reperiri potest.

Mulier amicta sole
Mulier amicta sole

Visio Ioannis[recensere | fontem recensere]

Descriptio mulieris in duodecimo capite libri Apocalypsis reperitur:

Et signum magnum apparuit in caelo: mulier amicta sole, et luna sub pedibus eius, et super caput eius corona stellarum duodecim; et in utero habens, et clamat parturiens et cruciatur, ut pariat. Et visum est aliud signum in caelo: et ecce draco rufus magnus, habens capita septem et cornua decem, et super capita sua septem diademata; et cauda eius trahit tertiam partem stellarum caeli et misit eas in terram. Et draco stetit ante mulierem, quae erat paritura, ut, cum peperisset, filium eius devoraret. Et peperit filium, masculum, qui recturus est omnes gentes in virga ferrea; et raptus est filius eius ad Deum et ad thronum eius. Et mulier fugit in desertum, ubi habet locum paratum a Deo, ut ibi pascant illam diebus mille ducentis sexaginta.[1]

Hoc tempore magnum proelium in caelo inter draconem et Michaëlem factum est. Draco proiectus denuo persecutus est mulierum, cui datae sunt "duae alae aquilae magnae, ut volaret in desertum in locum suum, ubi alitur per tempus et tempora." Serpens ex ore suo post mulierem "aquam tamquam flumen" misit, quod terra autem absorbuit. Tunc "iratus est draco in mulierem et abiit facere proelium cum reliquis de semine eius, qui custodiunt mandata Dei et habent testimonium Iesu."[2]

Interpretatio Beatae Mariae Virginis[recensere | fontem recensere]

Historia[recensere | fontem recensere]

Veteres testes interpretationis Marianae sunt St. Epiphanius,[3] Tychonius[4] (qui plurimum influit S. Augustinus), ignotus auctor de Historia Josephi Carpentarii,[5] Quodvultdeus ( S. Augustini discipulus, Cassiodorus (Complexiones in Apocalypsi scripta c. 570 AD), et Patres Graeci Andreas Caesariensis (late 6th c. / early 7th c.) et Oikoumenios (6th c.).

Hodiernis temporibus Marianam interpretationem Pius X, [6] Pius XII, Munificentissimus Deus. AAS 42. 762-63: «Saepe theologos et praedicatores invenimus qui, sanctorum Patrum vestigia secuti, verbis et eventibus Sacrae Scripturae utuntur cum aliqua libertate ad eorum fidem in Assumptione explicandam. Doctores Virginis Matris Dei Assumptionem non solum in variis Veteris Testamenti figuris significatam consideraverunt, sed etiam in illa muliere sole amicta, quam in Patmos insula contemplatus est Ioannes apostolus. Paulus VI, Signum Magnum, 13 maii 1967, AAS 59: Signum magnum quod vidit Ioannes apostolus in caelo, mulierem amictam sole, sacra Liturgia interpretatur. non sine fundamento, quod referatur ad beatissimam Mariam Matrem omnium hominum per gratiam Christi Redemptoris ». Ioannes Paulus II, Redemptoris Mater, 15 martii 1987. Translatio Vat. #24: "... illa, quae erat "gratia plena", in Christi mysterium est adducta ut Mater esset eius et sic Sancta Dei Mater, per Ecclesiam in illo mysterio ut 'mulierem' manet. de quo libro Genesis (3:15) in principio et Apocalypsi (12, 1) in fine historiae salutis.

Theologica interpretatio[recensere | fontem recensere]

Mulieris “filius masculus” Iesus] (Apoc 12, 5) dominabitur, quippe qui "regnare debeat omnes gentes in virga ferrea" (Apoc 12, 5). Draco quaerens deuorare filium mulieris in articulo nativitatis (Apoc. 12:4) refertur ad Herodem Magnum conatum infantem Iesum interficere (Matth. 2, 16). Iesus per Suam Mortem et Resurrectionem et Ascensionem «Ereptus est ad Deum et ad thronum eius» (Revelation 12:5).

In interpretatione Pii X (1904), nativitas non est Iesu, sed « certe nostra », (i.e. militantis]]), « qui adhuc in exsilio detenti sumus, adhuc sumus. proferri ad perfectam Dei amorem et aeternam beatitudinem".[6] Pius XII (1950) explicitam relationem facit ad Assumptionem Mariae.[7] Et Ioannes Paulus II (1987) ad Protoevangelium interpretationem Gen. "/>

Aestimatio rationis logicae et theologicae ad cognoscendam mulierem Revelationis 12 cum Maria Deipara, vide Formula:Interlanguage link multi, 'Euscitavit ad caelum quia Co-Redemptrix in Terra. Cogitationes de Fundatione Dogmatis Catholici (2012)[8] and D'Argon J-L, "Apocale" in The Jerome Biblical Commentary (1968).

Vel, dolor in partu maxime videturesult de lapsu multorum et mulier extremam doloris in infantis partu quae potest causam aliquam tensionis cum Maria interpretatione incorrupta in textus lis considerare. Dr. Mark Miravalle magister generalis Mariologiae in Maria Virginitate Tempore Nativitatis Iesu: Traditio Perennis Ecclesiae Catholicae.

Vel etiam aliqui faciunt mulierem Israel vel ecclesiam, quia in uno somnio Ioseph in Genesi patris et matris est sol et luna et fratres eius, Gen.

Veneration[recensere | fontem recensere]

Tam Marialis veneratio quam Mulieris Apocalypsis interpretatio commemoratur ab IV saltem saeculo, sed veneratio peculiaris Mariae in hac forma nonnisi medio aevo tangibilis fit. Iconographice, figurae Marianae cum Apocalypsi coniuncta narratione cognoscuntur ab attributis astronomicis, speciatim stans in crescente luna et corona stellarum duodecim (dum descriptio "sole vestita" est. interdum per radios a eius figura manantes).

Societas Mariae cum una stella memoratur ab ineunte medio aevo, in hymno [Ave Maris Stella]].

Multae depictae Mariae e Gothica periodo (14th ad 16th century) ostendunt suam stantem in crescens luna inspirata consociatione Mariae cum muliere Apocalypsi. Argumentum tam populare in Germania saeculo XV factum est ut praeiacens Madonna figurae lunato (v.g. Madonna of Bad Doberan, c. 1300, saeculo XV reparata sit. In Apocalypsi Madonna depicta est ut saeculo XVI saltem.

Madonna in Apocalypsi associavit [[[Domina nostra Rosarii]], "corona XII stellarum" cum "rosario duodecim privilegiorum" Mariae. } Virgo Rosarii saepe corona vel aureola stellarum duodecim (non autem lunae lunae) in picturis recentioribus (ab 19 saeculo{efn|name=Baroque}} ostenditur). Insigne exemplum est Virginis Rosarii Pompei.

An anecdota (prima in 1980s divulgata) nectit consilium Flag Europae (1955) huic aspect Iconographiae Marianae.

Galerie[recensere | fontem recensere]


Notae, references[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ Nova Vulgata, Apc. 12:1–6.
  2. ↑ Apc. 12:7–17.
  3. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Epiphanius
  4. ↑ Tychonius traditus a Cassiodoro, Complexiones in Apocalypsin; P. L., 70, 1411
  5. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Joseph
  6. ↑ 6.0 6.1 St. Pius X, Ad diem illum. Cinis 36. 458–59: “Nemo nostrum nescit mulierem illam virginem Mariam significare, quae intacta virginitate caput nostrum protulit. partu, et parturiendo dolebat.’ Vidit ergo Ioannes sanctissimam Dei matrem iam aeterna beatitudine fruentem, et tamen ab occulto quodam partu laborantem: quanam nativitate, nos utique qui adhuc in exilio detenti sumus. adhuc produci ad perfectam Dei caritatem et aeternam beatitudinem.
  7. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Pius_XII
  8. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Gherardini
  9. ↑ Modello for the painting of the altarpiece for the high altar of the cathedral at Freising, The J. Paul Getty Museum, Los Angeles, acc. no. 85.PB.146.
  10. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named bampfa

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad mulierem amictam sole spectant.
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Mulier_amicta_sole&oldid=3768853"