Caelifera

E Vicipaedia

Classis : Insecta 
Subclassis : Pterygota 
Infraclassis : Neoptera 
Superordo : Orthopteroidea 
Ordo : Orthoptera 
Subordo : Caelifera 
Ander, 1939
   
Palaeontologia
Triassico ineunte – recenst[1] 250–0 m.a.
Species tetrigidarum.

Caelifera sunt subordo insectorum ordinis Orthopterorum.[2] Comprehendunt acrididea cum insectis similibus, aliasque superfamilias cum eis digestas: tetrigoidea et tridactyloidea. Tridactyloidea vicissim non confundenda sunt cum gryllotalpidis, ad Ensifera, alium orthoperorum subordinem, pertinentibus.

Subdivisiones et earum distributiones[recensere | fontem recensere]

Caelifera comprehendunt 2400 fere genera descripta et 12 000 fere specierum notarum. Multae species non dum descriptae ut videtur existunt, praecipue in silvis pluvialibus. Caeliferis, ut quidem plurimis orthopteris, est distribitio plerumque tropica, paucioribus speciebus in regionibus temperatis inventis. Caelifera in duos infraordines digeruntur: Tridactylidea (basaliora) et Acrididea. Nomen acrididea ex veterioribus fontibus derivatur, sicut operibus Augusti Danielis Imms.[3]

Coniunctiones[recensere | fontem recensere]

Phylogenia Acridideorum bene describitur, sex ex octo superfamiliis infra in cladogrammate perscriptis. Sicut Ensifera, Caelifera et eius superfamiliae monophyleticae videntur.[8][9]

Orthoptera
Ensifera

[6 superfamiliae]


Caelifera
Tridactylidea

Tridactyloidea



Dzhajloutshelloidea (exstincta)



Acrididea

Tetrigoidea


Acridomorpha

Eumastacoidea




Pneumoroidea




Pyrgomorphoidea



Acridoidea etc.








Phylogenia Caeliferorum, secundum RNA ribosomatis mitochondriorum triginta duarum taxonorum, in sex ex septem superfamiliis ut cladogramma infra monstratur. Ensifera, Caelifera, et omnes acridideorum superfamiliae praeter Pamphagoidea monophyleticae videntur.[10][11]

Orthoptera
Ensifera

[6 superfamilies]


Caelifera

Tridactyloidea




Tetrigoidea




Eumastacidae




Proscopiidae




Pneumoridae




Pyrgomorphidae



Acrididae + Pamphagidae









Significatio oeconomica et vocabula[recensere | fontem recensere]

Nonnullae species, praeter in acridoideis, sunt pestes agriculturae magni momenti, sed non omnes sunt species cuius multitudines morphologice commutari possunt cum conferti sint, et mores examinationis exhibere possunt.[12] Alia exempla pestium agriculturae sunt Oedaleus senegalensis et certae species inter Pyrgomorphidas, praecipue Zonocerus variegatus.

Notae[recensere | fontem recensere]

Fossilia Caeliferorum in Museo Ontarionis Regali exhibita.
  1. Zeuner, F. E. (1939). Fossil Orthoptera Ensifera. British Museum Natural History .
  2. TOLweb.
  3. 3.0 3.1 Imms A. D., rev. Richards O. W. & Davies R. G. (1970), A General Textbook of Entomology, ed. nona, Methuen.
  4. Ragge 1965: 299.
  5. ITIS: Acrididea (Retrieved 23/7/2017).
  6. Orthoptera Species File: infraorder Acrididea (Retrieved 20/7/2017).
  7. Ragge 1965: 299.
  8. TOLweb
  9. Flook, P. K.; Rowell, C. H. F. (1997). "The Phylogeny of the Caelifera (Insecta, Orthoptera) as Deduced from mtrRNA Gene Sequences". Molecular Phylogenetics and Evolution 8 (1): 89–103 .
  10. Flook, P.K.; Rowell, C.H.F. (1997). "The Phylogeny of the Caelifera (Insecta, Orthoptera) as Deduced from mtrRNA Gene Sequences". Molecular Phylogenetics and Evolution 8 (1): 89–103 .
  11. Zhang, Hong-Li; Huang, Yuan; Lin, Li-Liang; Wang, Xiao-Yang; Zheng, Zhe-Min (2013). "The phylogeny of the Orthoptera (Insecta) as deduced from mitogenomic gene sequences". Zoological Studies 52: 37 .
  12. Uvarov 1966.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Ander. 1936. "Orthoptera Saltatorias filogeni pa grundval av jämförande anatomiska studier." Opuscule Entomologica 1: 93–94.
  • Baur, Bertrand, Hannes Baur, Christian Roesti, et Daniel Roest. 2006. Die Heuschrecken der Schweiz. Bernae: Haupt Verlag. ISBN 3-258-07053-9.
  • Bellmann, Heiko. 1993. Heuschrecken: beobachten, bestimmen. Naturbuch Verlag. ISBN 3-894-40028-5.
  • Bellmann, Heiko.l 2004. Heuschrecken: Die Stimmen von 61 heimischen Arten. CD. Amp Europe. ISBN 3-935-32948-2.
  • Detzel, Peter. 1998. Heuschrecken. Baden-Württembergs: Ulmer Verlag; Stutgardiae. ISBN 3-800-13507-8.
  • Ingrisch, Siegfried, et Günther Köhler. 1998. Die Heuschrecken Mitteleuropas. Westarp Wissenschaften. ISBN 3-894-32461-9.
  • Kreuwels, A. 2003. Saltatoria (ou Orthoptera): sauterelles, criquets, grillons et courtilières.
  • Ragge, D. R. 1965. Grasshoppers, Crickets & Cockroaches of the British Isles. Londinii: F. Warne & Co.
  • Szij, Josef. 2004. Die Springschrecken Europas. Die Neue Brehm-Bücherei, 652. Westarp-Wissenschaften, Hohenwarsleben. ISBN 3-894-32910-6.
  • Tauscher, Heinrich. 1986. Unsere Heuschrecken. Stutgardiae: Kosmos Franckh'sche Verlagsbuchhandlung. ISBN 3-440-05617-1.
  • Uvarov, B. P. 1966. Grasshoppers & Locusts: A Handbook of General Acridology. Cantabrigiae et Londinii: Cambridge University Press.

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Caelifera spectant.