Vegetarismus
Vegetarismus[1] est habitus vel ethica practica, qua homo ad summum vel solum fructus vel holera consumit et igitur carnem animalis non edit. Ex iuribus animalium oritur, sed sunt etiam qui salutis causa animalis carnem edere nolint.
Vegetarianismus etiam doctrinae religionis causa (e.g. religio Pythagoras, Iainismus, Mahavira id est sectio nova Buddhismi, Hinduismus, Ecclesia Adventistarum Septimi Diei et Sichismus) vel protectionis naturae causa facetur. Mensa vegetariana in templo Iaponico syōjin-ryōri (精進料理) appellatur.
Nonnulli distiguunt vegetarianismum, qui eo sensu lac et ova non excludit, et veganismum[2], quo cibos edere qui ab animalibus proveniunt plene vetatur.
Nexus interni
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Détienne, Marcel. 1970. "La cuisine de Pythagore." Archives de Sciences Sociales des Religions vol. 29 (1970) pp. 141-162
- Ossipow, Laurence. 1989 . Le végétarisme: vers un autre art de vivre. Lutetiae: Cerf Fides. ISBN 2204030813.
- Ossipow, Laurence. 1997. La Cuisine du corps et de l'âme: approche ethnologique du végétarisme, du crudivorisme et de la macrobiotique en Suisse. Éditions de la Maison des sciences de l'homme. ISBN 2735107558.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Vide in Lexico Latino hodierno.
- ↑ De vocabulis veganismus ac veganicus vide Melissam, 212: De diæta veganica deque potulentis; adiectivum veganus invenit in Lexico Latino hodierno.