Pythagoras

Vide etiam paginam fere homonymam: Pithagoras Amphipolitanus

Pythagoras

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 6. saeculum a.C.n.; Samos
Obitus: 490i a.C.n.; Metapontum
Patria: Samos

Officium

Munus: mathematicus, philosophus, politicus, scriptor, musicologus, musicae theoricus

Familia

Genitores: Mnesarchus;
Coniunx: Theano
Proles: Mnesarchus, Myia, Damo, Telauges, Arignote, Aesara

Pythagoras (Graece Πυθαγόρας) astronomus, philosophus et mathematicus Graecus fuit, natus in Samo anno 570 a.C.n., mortuus Metaponti 500 a.C.n.. Pythagoras sententiam notissimam concepit.

Vita[recensere | fontem recensere]

Propter penuriam certorum notitiarum et fictionem fabulae fictae et discrepantiam traditarum narrationum, multa indicia vitae sui in litteris scientiae addubitatum sunt. Status praesens est: Pythagoras natus est circa 570 a.C.n.^[1] filius Mnesarchi, qui vixit in insula Samo et proximum vero negotiator fuit.^[2] Pherecydes Syrius philosophus doctor Pythagorae saepe appellatur. Placitam religiosam Pythagorianam ex Orphismo creavit, quae doctrinas Platonis et Aristotelis penitus movit.

Scripta Pythagorae tributa[recensere | fontem recensere]

Temporibus posterioribus multa praecepta, nonnulla etiam opera in formam librorum reducta, Pythagorae tributa sunt.

Liber de mirabilibus plantarum (aliter Cleemporo tributus) citatur:
- Plinius, Naturalis historia 20. 78, 101, 134, 185, 192, 219, 236; 21.109; 24.116, et praecipue 24.156-160; 25.13 (citatur etiam in argumentis octo librorum 20-27).
- Geoponica 2.35.6, 8.42.
- Nomina magica seu specialia plantarum, Pythagorae et "prophetis" tributa, inter glossas in Dioscoridem et pseudo-Apuleium recitantur.
Liber de scilla:
- Plinius, Naturalis historia 19.94.
Liber aut praecepta Pythagoricorum:
- Plinius, Naturalis historia 22.20.
- Geoponica 12.13.2.

Fontes[recensere | fontem recensere]

Ovidius libro quinto decimo Metamorphoseon 61-478.

Editiones[recensere | fontem recensere]

Pythagoras philosophus, Aurea verba, in: Index eorum, quæ in hoc libro habentur: Iamblichus de mysteriis Aegyptiorum, Chaldæorum, Assyriorum, et alia opuscula, Aldus, Venetiis 1497.editio digitalis

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ Leonid Zhmud, Wissenschaft, Philosophie und Religion im frühen Pythagoreismus (Berolini: Akademie Verlag, 1997), p. 51.
↑ James A. Philip, Pythagoras and Early Pythagoreanism (Toronti: 1966), p. 185f.; Nancy Demand, "Pythagoras, Son of Mnesarchos," in Phronesis 18 (1973):91–96.