Thaddaeus Reichstein

E Vicipaedia
Thaddaeus Reichstein.

Thaddaeus Reichstein (natus in Włocławek, (tunc urbe ad Imperium Russicum pertinente hodie ad Poloniam) die 20 Iulii 1897 - Basiliae mortuus die 1 Augusti 1996) fuit chemicus Helveticus oriundus e Polonia.

Vita et merita[recensere | fontem recensere]

Thaddaeus Reichstein primum Kioviae, Ienae et Turici vixit. Ibi apud Scholam Industriae Turicensem et Scholam Superiorem Polytechnicam Foederalem Turicensem chemiae studuit. Studia de chemiae renis, de aldosterono[1] et de cortisono[2] efficit. Anno 1929 operi de cichorioideis (subfamiliae Asteracearum) sese habilitavit. 1932 Reichstein construxit materiam vitamini C in modo ab eo invento nomine Synthesis Reichsteini.[3][4] Hoc methodo societas Helvetica chemiae F. Hoffmann-La Roche AG Basileae sita magnam quantitatem vitami fabricavit quod magni momenti in historia huius societatis fuit, prima inter societates chemiae orbis terrarum in productione synthetica vitamini.[5]

Ab anno 1938 Universitate Basileensi docuit. Annis 1960 ad 1967 fuit rector instituti chemiae organicae Universitatis Basileensis.

Emeritus studia de Asplenio cretico speciei asplenii efficit.[6]

Merita[recensere | fontem recensere]

Anno 1950 una cum Philippo Showalter Hench et Eduardo Calvino Kendall Nobelianum Medicinae Praemium accepit.[7]

Reichstein Regalis Societatis Londiniensis sodalis fuit, accurate in anno 1952 cooptatus est.

Opera (selectio)[recensere | fontem recensere]

  • Eine wirksame kristallinische Substanz aus der Rinde der Nebenniere, Corticosteron. Amstelodami 1936.
  • Chemie der Nebennieren-Rinden-Hormone, Nobelvortrag, gehalten im Karolinischen Hospital, Stockholm am 11. Dezember 1950, Nordstedt 1951.
  • Cum Oswaldo Renkonen et Othmaro Schindler: Die Konstitution von Sinogenin: Glykoside und Aglykone. Zagreb 1957.
  • Die Zucker der herzaktiven Glykoside. Tagungsband, Londinii 1958.
  • Cum Bernardo Lang et M. Maturova: Isolierung der Substanzen aus „Gloriosa superba Levin“. Stutgardiae 1959.
  • Besonderheiten der Zucker von herzaktiven Glykosiden. Weinheim 1962.
  • Cum Adolf Portmann editore: Hormone – Stoffe, die das Leben steuern. Basileae 1967.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. S. A. Simpson, J. F. Tait, A. Wettstein, R. Neher, J. V. van Euw, R. Reichstein: Konstitution des Aldosterons, des neuen Mineralocorticoids. In: Experientia, 10, Basileae 1954.
  2. Lea Haller: Cortison. Geschichte eines Hormons, 1900–1955. Chronos, Turici 2012. ISBN 978-3-0340-1115-0.
  3. Identificatio: L(+)-Ascorbinsäure / Vitamin C / 3-Oxo-L-gluconsäure-gamma-lacton: Index materiarum GESTIS[nexus deficit].
  4. Beat Bächi: Volksdroge Vitamin C für alle! Pharmazeutische Produktion, Vermarktung und Gesundheitspolitik (1933–1953). Chronos, Turici 2009. ISBN 978-3-0340-0921-8.
  5. Hans C. Peyer, Paul Sacher (ed.): Roche – Geschichte eines Unternehmens 1896–1996. Basileae 1996. ISBN 3-907770-68-4.
  6. Vide etiam: Thaddaeus Reichstein: Aspleniaceae. In: Karl Ulrich Kramer (ed.): Illustrierte Flora von Mitteleuropa. Pteridophyta, Spermatophyta. Begründet von Gustav Hegi. 3., völlig neubearbeitete Auflage. Band I. Teil 1 Pteridophyta, Paul Parey, Berolini et Hamburgi 1984. ISBN 3-489-50020-2. p. 252–254.
  7. Thaddaeus Reichstein: Chemie der Nebennieren-Rinden-Hormone, Nobelvortrag, gehalten im Karolinischen Hospital, Stockholm am 11. Dezember 1950, Nordstedt 1951.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Thaddaeum Reichstein spectant.