Societas Iesu

Societas Iesu est ordo religiosus ab Ignatio de Loyola, Francisco Xaverio, Petro Fabro, aliisque sociis conditus. Quem Paulus III papa die 27 Septembris 1540 bulla apostolica "Regimini militantis Ecclesiae" approbavit.

Initium Societatis Iesu posuerunt septem socii anno 1534 Lutetiae cum voverint paupertatem et castitatem perpetuam et peregrinationem ad Hierosolymam. Impossibili pereginatione belli causa, deciderunt Romam contendere et sibi Papam offerre ad missiones. Ita annis successivis ordinem religiosum condiderunt.

Patres Societatis Iesu laborem dedicant curae animarum, imprimis Exercitia spiritualia dant, in toto orbe terrarum collegia ad erudiendos pueros et universitates studiorum fundunt, in missionibus fidem propagant, operibus caritatis egentes adiuvant. Principia societatis sunt, secundum Ignatium de Loyola, inter alia "discreta caritas" et "accommodatio". Sententia societatis est "(Omnia) Ad maiorem Dei gloriam," quae litteris compendiariis AMDG seu OAMDG scribi solet.

Die 13 Martii 2013 Georgius Marius Bergoglio primus ex ea societate papa creatus est.

Praepositi generales Societatis Iesu

Societati "praepositus generalis" praeest, qui a die 19 Ianuarii 2008 Adolphus Nicolás est. Decessores eius fuerunt:

Ignatius de Loyola 1541–1556
Iacobus Laínez 1558–1565
Franciscus de Borja 1565–1572
Everardus Mercurian 1573–1580
Claudius Aquaviva 1581–1615
Mutius Vitelleschi 1615–1645
Vincentius Carafa 1646–1649
Franciscus Piccolomini 1649–1651
Aloisius Gottifredi 1652–1652
Goswin Nickel 1652–1664
Ioannes Paulus Oliva 1664–1681
Carolus de Noyelle 1682–1686
Thyrsus González 1687–1705
Michael Angelus Tamburini 1706–1730
Franciscus Retz 1730–1750
Ignatius Vicecomes 1751–1755
Ludovicus Centurione 1755–1757
Laurentius Ricci 1758–1775

Die 21 Iulii 1773 papa Clemens XIV edictum Dominus ac Redemptor promulgavit, quo hanc societatem abolendam decerneret.

Tempore dissolutionis Iesuitae ducti sunt a:

1782–1785 Stanislaus Czerniewicz
1785–1798 Gabriel Lenkiewicz
1799–1802 Franciscus Kareu
1802–1805 Gabriel Gruber

Anno 1814 Societas Iesu restituta est.

Ab anno 1981 usque ad annum 1983, cum Petrus Arrupe gravi ictu laboraret, curatores ordinis fuerunt Paulus Dezza et Iosephus Pittau.

Clari sodales Societatis Iesu

Universitates et scholae Societatis Iesu (exempla)

Bibliographia

Libri antiquiores

Iosephus Iuvencius, Historia Societatis Iesu. Pars 5 ii: Ab anno Christi MDXCI ad MDCXV. Romae, 1710 (Textus apud Google Books)
Christophorus Pelargus, Novus Iesuitismus, hoc est, Paradoxa sive absurdissima Iesuitarum dogmata in singulis Christianae fidei articulis ... examinata. Francofurti, 1608 (Textus apud Google Books)
Constitutiones Societatis Iesu: Anno 1558. Romae, in aedibus societatis Iesu
Regulae superiorum Societatis Jesu. 1805
Epistolae praepositorum generalium ad Patres et Fratres Societatis Jesu

De missionibus Sinensibus

Acta causae rituum seu ceremoniarum Sinensium. Venetiis, 1729 (Textus apud Google Books)
Ad virum nobilem de cultu Confucii philosophi et progenitorum apud Sinas. Antverpiae, 1700 (Textus apud Google Books)
De ritibus Sinensium erga Confucium philosophum. Leodii, 1700 (Textus apud Google Books). Leodii et Venetiis, 1700 (Textus apud Google Books). Augustae Vindelicorum, 1701 (Textus apud Google Books)
Historia cultus Sinensium, seu varia scripta de cultibus Sinarum. Coloniae, 1700 (Textus apud Google Books)
Observationes circa expositionem rituum Sinensium factam S. Congregationi. 1710 (Textus apud Google Books)
Responsa ad ultimas scriptiones RR. Patrum S. J. in causa Sinensi oblata. 1704 (Textus apud Google Books)
Philippus Couplet, Catalogus Patrum Societatis Jesu, qui post obitum S. Francisci Xaverii primo saeculo, sive ab anno 1581 usque ad 1681 in Imperio Sinarum Iesu-Christi fidem propagarunt. 1686 (Textus apud Google Books)
Iacobus Le Favre, De Sinensium ritibus politicis acta. Parisiis, 1700 (Textus apud Google Books)
Franciscus Noel, Philosophia Sinica. Pragae, 1711 (Textus apud Google Books)
Franciscus Noel, Gasparus Castner, Memoriale et summarium novissimorum testimoniorum Sinensium. 1704 (Textus apud Google Books)
Franciscus de Rougemont, Historia Tartaro-Sinica nova. Lovanii, 1673 (Textus apud Google Books)