Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum

Monasterium Fratrum Minorum Capuccinorum in Rapperswil, oppido Helvetiae, anno 1606 conditum

Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum (O.F.M.Cap.)^[1]^[2] est unus ex tribus ordinibus mendicantibus Franciscanis masculinis iuris pontificii, id est a Sancta Sede formaliter probatis. Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum priore dimidia parte saeculi XVI natus est ob nonnullorum fratrum Franciscanorum Italicorum navitatem, qui vitam religiosam suam iuxta exemplum atque intentiones conditoris Fratrum Minorum Sancti Francisci reformare cupiebant.

Capuccini ex hac parte vitae contemplativae, illinc caritati pauperum studere solebant. His diebus maxime eos sublevare et iis auxilium spirituale praebere conantur, qui rebus adversis in societatis humanae margine vivere coguntur aut tecto non recipiuntur.

Historia[recensere | fontem recensere]

Saeculo 16 ineunte ordo Fratrum Minorum multos in ramos creverat, quorum pars in magnis monasteriis in urbibus sitis vivebat et vitam in cural pastorali consumebat, alii fratres (sic dicti Observantes) variis modis pristinam Sancti Francisci vitam eiusque rationes appetebant.

Frater Matthaeus Bascius vere anni 1525 monasterium in regione Anconae iniussu superioris sui reliquit, ut exemplum Sancti Francisci sequens pauper per mundum vagaretur. Comprehensus ac in carcerem conditus auxilio comitissae Camerini nomine Catherina Cybo, fratris filia papae Clementis VII, custodia emissus est.

Autumno eiusdem anni duo fratres se cum Matthaeo consociaverunt. Inde superior provinciae, Ioannes Pili da Fano, fratres vi reducere studuit. Qui se primum in montibus, deinde in monasterio Camaldulensi oppidi Cuprae Montanae abdiderunt. A Fratribus Minoribus obsessi Observantes denique albo habitu Camaldulensium induti effugerunt. Vere anni sequentis ex ordine exclusos episcopus eorum comitissa Catherina Cybone itercedente accepit iisque ut peregre praedicarent permisit.

Anno 1527 in comitatu Camerino pestilentia grassabatur. Tres fratres moribundis sine metu subveniebant; hominibus ob auxilum fratrum sui salutis immemorum permotis, Catherina Cybo a papa anno 1528 litteras impetravit, quae gregi praesidio essent. Hae litterae, quibus fratribus habitus fuscus cum cucullo praescriptus est, ordini condendo fundamentales habentur. Iis permissum est, ut peregre praedicarent, proprios superiores eligerent, alios fratres reciperent. Propter cucullum Italice cappuccio dictum reformatores a populo Capuccini appellati sunt. Quod nomen ab anno 1535 etiam in litteris Sanctae Sedis in usu erat.^[3]^[4]

Mox centenis fratribus subsequentibus demum anno 1534 etiam ille Ioannes Pili da Fano, qui antea superior provinciae primos fratres vi armorum comprehendere iusserat, se novae communitatae adiunxit. Fratres Minores vitae eremiticae, ut initio nominabantur,^[5] parvis in communitatibus in secessu viventes praedicationi et curae pesti affectorum studebant magna apud populum gratia crescente.

Structura[recensere | fontem recensere]

Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum in provinicas divisus est. Supremum consilium est capitulum generale, quod ex delegatis provinciarum constat; capitulum generale superiorem ordinis, ministrum generalem eligit, cuius sedes est curia generali Romae. Mense Iunio 2018 toto orbe terrarum 10.480 capuccini erant, ex quibus 7.070 sacerdotes, Africa: 1.357; America Australis: 1.657; America Septentrionalis: 664; Asia-Oceania: 2.339; Europa Occidentalis: 3.500; Europa Orientalis: 769.^[6]