Hermeneutica

E Vicipaedia
Fridericus Schleiermacher (1768-1834), theologus, philologus, paedagogus Borussicus, et unus ex patribus hermeneuticae.
Hermes, nuntius deorum.
Philippus Melanchthon, hermeneuticae biblicae peritus. Imago a Luca Cranach maiore facta (1532).

Hermeneutica est ratio et usus interpretationis textuum,[1][2] praecipue interpretationis textuum bibilicorum, litterarum sapientiae, et textuum philosophicorum.[3][4]

Hermeneutica primum ad interpretationem (exegesis) textuum religiosorum adhibita est, ratio intellegendi humani per opera Friderici Schleiermacher, Gulielmi Dilthey, Martini Heidegger, Ioannis Georgii Gadamer, Pauli Ricoeur, Northrop Frye, Gualterii Benjamin, Iacobi Derrida, et Friderici Jameson orta.[5] Hermeneutica hodierna communicationem verborum et non verborum, cum semiotica, praesuppositionibus, et praeintellegentiis comprehendit.

Nomina hermeneutica et exegesis aliquando per mutuo adhibentur; hermeneutica autem est disciplina latior, qui communicationem scriptam, dictam, et non dictam amplectitur, cum exegesis textus principio tractat. Hermeneutica, nomen substantivum singulare, certam interpretationis rationem attingit (vide, contra, hermeneuticam duplicem). Constantia hermeneutica dicitur cohaerens textuum explicatio. Hermeneutica philosophica est plerumque ratio scientiae a Martino Heidegger coepta et ab Ioanne Georgio Gadamer in Truth and Method (1960) evoluta; quae aliquando rationes Pauli Ricoeur tractat.[6]

Hermeneutica Marxista plerumque evoluta est per opus Gualterii Benjamin et Friderici Jameson. Benjamin suam rationem allegoriae adumbrat in Ursprung des deutschen Trauerspiel, magno opere.[7] Jameson vicissim hermeneuticam biblicam opusque Northrop Frye evolvit ut suam hermeneuticae Marxistae rationem promoveret in The Political Unconscious, libro magni momenti. Hermeneutica Jamesoniana adumbratur in primo capitulo, "On Interpretation" inscripto.[8] Jameson quadruplicem exegesis biblicae rationem, vel gradus quattuor (literales, morales, allegoricos, anagogicos), ad interpretationem cum modo productionis et demum cum historia coniungendam iterum interpretatur et profanam facit.[9]

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. American Heritage Dictionary
  2. Merriam-Webster Dictionary
  3. Audi 1999:377.
  4. Reese 1980:221.
  5. International Institute for Hermeneutics About Hermenutics.
  6. Grondin 1994:2.
  7. Benjamin 2009.
  8. Jameson 1982:17–102.
  9. Dowling 1984.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Aristoteles. 1938. On Interpretation, conv. Harold P. Cooke. In Aristotle, vol.1. Loeb Classical Library, 111–179. Londinii: William Heinemann.
  • Audi, Robert. 1999. The Cambridge Dictionary of Philosophy. Ed. 2a. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-63722-8.
  • Benjamin, Walter. 2009. Origin of the German Tragic Drama. Verso. ISBN 978-1-84467-348-3.
  • Clingerman, F., B. Treanor, M. Drenthen, et D. Ustler. 2013. Interpreting Nature: The Emerging Field of Environmental Hermeneutics. Novi Eboraci: Fordham University Press.
  • De La Torre, Miguel A. 2002. Reading the Bible from the Margins. Orbis Books.
  • Dowling, William C. 1984. Jameson, Althusser, Marx: Introduction to the Political Unconscious. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-9284-6.
  • Fellmann, Ferdinand. 1991. Symbolischer Pragmatismus: Hermeneutik nach Dilthey. Rowohlts Enzyklopädie.
  • Grondin, Jean. 1994. Introduction to Philosophical Hermeneutics. Yale University Press. ISBN 0-300-05969-8.
  • Jameson, Frederick. 1982. The Political Unconscious: Narrative as a Socially Symbolic Act. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-9222-8.
  • Khan, Ali. The Hermeneutics of Sexual Order. Eprint.
  • Köchler, Hans. 1983. Zum Gegenstandsbereich der Hermeneutik. Perspektiven der Philosophie 9:331–341.
  • Köchler, Hans. 1997. Philosophical Foundations of Civilizational Dialogue: The Hermeneutics of Cultural Self-comprehension versus the Paradigm of Civilizational Conflict. In International Seminar on Civilizational Dialogue, 15–17 Septembris 1997. Kuala Lumpur: University of Malaya Library.
  • Mantzavinos, C. Naturalistic Hermeneutics. Cantabrigiae: Cambridge University Press ISBN 978-0-521-84812-1.
  • Masson, Scott. The Hermeneutic Circle. ISBN 978-0-7546-3503-1.
  • Peirce, C. S.. 1931-1935, 1958. Collected Papers of Charles Sanders Peirce, voll. 1–6, ed. Charles Hartshorne et Paul Weiss, voll. 7–8, ed. Arthur W. Burks. Cantabrigiae Massachusettae: Harvard University Press.
  • Peirce, C. S. Circa 1903. Logical Tracts, No. 2. In Collected Papers 4:418–509. Eprint.
  • Oevermann, U., et al. 1987. Structures of meaning and objective Hermeneutics. In Modern German Sociology, ed. V. Meha et al., 436–447. European Perspectives: a Series in Social Thought and Cultural Ctiticism. Novi Eboraci: Columbia University Press.
  • Olesen, Henning Salling, ed. 2013. Cultural Analysis and In-Depth Hermeneutics. Historical Social Research, Focus 38(2):7–157.
  • Plato. 1997. Ion. Conv. Paul Woodruff, 937–949. In Complete Works, ed. John M. Cooper. Indianapoli: Hackett Publishing Company.
  • Reese, William L. 1980. Dictionary of Philosophy and Religion. Sussexia: Harvester Press. ISBN 0-85527-147-7.
  • Wierciński, Andrzej. 2010. Hermeneutics between Philosophy and Theology: The Imperative to Think the Incommensurable. Münster: LIT Verlag.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]