Antiarrhythmicum

E Vicipaedia

Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt.

Substantiae antiarrhythmicae exercitationis electricae machinationibus cardialibus interveniunt. Sic antiarrhythmica in musculis cordis potentiis electricis generantibus in locis quattuor momentum exercent: natrio (Na+) in cellulam muscularem fluente ("0") classis I, classis II cum cycli fine dum kalii (K+) in cellulam refluente ("4"), classis III invicem prius (K+) effluente ("3"), et classis IV canalibus ionticis calcii (Ca++) aperientibus ("2"), agunt.

Substantiae antiarrhythmicae sive brevius antiarrhythmica sunt simul substantiae chemicae et medicamenta pharmaceutica arrhythmias cardiales, ut fibrillationem atrialem, tachycardiam ventricularem, fibrillationem ventricularem supprimentes.

Classificatio Vaughan Williams[recensere | fontem recensere]

Anno 1970 Miles Vaughan Williams classificationem suam divulgavit[1].

M. Vaughan Williams tutor pharmacologiae Collegii Herdfordiani fuit, ubi B. Singh studens eius ad classificationis collocationem contulit. Non immerito etiam classificatio Singh-Vaughan Williams dicitur.

Classificationis Vaughan Williams hodiernae quinque classes I - V insunt:

Classis Vulgo Exempla Machinatio Usus medicus
Ia Celeres canalium inhibitores Canalium Na+ obsidio (associatio/dissociatio intermediata) atque canalium K+obsidientes effectus; complexum QRS mutans
Ib Canalium Na+ obsidio (associatio/dissociatio celer); complexus QRS dosis nimio prolongus fieri potest
Ic Canalium Na+ obsidio (associatio/dissociatio tarda)
II Beta inhibitores[2] beta receptoria inhibens;
Propranololo quoque quaeque classis I activitas est
III K+ canalium inhibitores

Sotalol est simul beta inhibitor[3] Amiodarono imprimis classis III acitivitas est, etiam I, II, & IV[4].

IV Tardi canalium inhibitores Ca2+ canalium inhibitores
V aliis machinationibus (inhibitione nodali directa) arrhythmiarum supraventricularium, imprimis insufficientia cordis cum fibrillatione atriali, non utaris arrhythmiarum ventricularium vel -in casu– magnesii sulfati, cave torsades de pointes.

Classis II (inhibitores receptoriorum beta)[recensere | fontem recensere]

Inhibitores beta receptoria beta obsident, ut effectus autonomici partis sympatici deminuti sint.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Vaughan Williams EM (1970). Classification of antiarrhythmic drugs. In: Symposium on Cardiac Arrhythmias (Eds. Sandoe E, Flensted- Jensen E, Olsen KH). Astra, Elsinore. Dania
  2. Anglice: beta blockers; forma brevior inhibitorum receptoriorum adrenergicorum beta.
  3. Kulmatycki KM, Abouchehade K, Sattari S, Jamali F. "Drug-disease interactions: reduced beta-adrenergic and potassium channel antagonist activities of sotalol in the presence of acute and chronic inflammatory conditions in the rat". Br. J. Pharmacol. 133 (2): 286–94 
  4. Waller, Derek G.; Sampson, Tony (2013). Medical Pharmacology and Therapeutics E-Book. Elsevier Health Sciences. p. 144. ISBN 9780702055034 
  5. protocol for management of haemodynamically stable ventricular tachycardia - General Practice Notebook. . www.gpnotebook.co.uk 

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

  • Pellicula de classificatione Vaughan Williams. (Anglice)

Haec stipula ad medicinam spectat. Amplifica, si potes!