Zygomycota

E Vicipaedia
Zygosporangium immaturum fungi Rhizopi ex binis gametangiis fusis oritur, formam iugi monstrans.
Sporangia unius speciei fungorum ordinis Mucoralium super persicum crescunt.

Zygomycota, vel fungi zygotici,[1] sunt obsoleta regni Fungorum divisio vel phylum, cuius partes inter phyla Mucoromycota et Zoopagomycota nunc digeruntur.[2] Circa 1060 species descriptae sunt.[3] Plurimae habitatione naturali sunt terrestres, in solo vel super tabescentem plantarum vel animalium materiem crescentes. Nonnullae sunt parasiti plantarum, insectorum, parvorumque animalium, cum aliae coniunctiones symbioticas cum plantis habeant.[4] Hyphae zygomycetarum coenocyticae esse possunt, saepta faciens solum ubi gametae hyphas mortuas concludunt. Zygomycota non iam a mycologis rite agnoscuntur, quia vere monophyletica non esse putantur.[2]

Etymologia[recensere | fontem recensere]

Nomen Zygomycota zygosporangia attingit, usitate a speciebus huius cladi facta, ubi sphaericae zygosporae resistentes per reproductionem sexualem generantur. Zygos, Graece 'coniunctione' et 'iugum' significans, fusionem binorum filorum hyphalium attingit, quae has sporas gignit, et -mycota est suffixum quod certam fungorum divisionem attingit.[5]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
  2. ↑ 2.0 2.1 Spatafora, Joseph W.; Chang, Ying; Benny, Gerald L.; Lazarus, Katy; Smith, Matthew E.; Berbee, Mary L.; Bonito, Gregory; Corradi, Nicolas et al (2016). "A phylum-level phylogenetic classification of zygomycete fungi based on genome-scale data". Mycologia 108 (5): 1028–46 .
  3. ↑ Krogh, David (2010). Biology: A Guide to the Natural World. Benjamin-Cummings P. p. 409. ISBN 978-0-321-61655-5 .
  4. ↑ Raven, P. H.; Evert, R. F.; Eichhorn, S. E. (2005). "Fungi". Biology of plants (septima ed.). W. H. Freeman. pp. 268–9. ISBN 978-0716762843 .
  5. ↑ David Moore; Geoffrey D. Robson; Anthony P. J. Trinci (14 Iulii 2011). 21st Century Guidebook to Fungi. Cantabrigiae: Cambridge University Press. p. 52. ISBN 978-1-107-00676-8 .

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Berman, Jules J. 2012. Taxonomic guide to infectious diseases: understanding the biologic classes of pathogenic organisms. Londinii et Waltham Massachusettae: Elsevier/Academic Press. ISBN 9780124158955, ISBN 0124158951.
  • James, T. Y., et al. 2006. "Reconstructing the early evolution of Fungi using a six-gene phylogeny." Nature 443, no. 19 (October): 818–22, doi:10.1038/nature05110.
  • Krogh, David. 2010. Biology: A Guide to the Natural World. Benjamin-Cummings. ISBN 978-0-321-61655-5.
  • Raven, P. H., R. F. Evert, et S. E. Eichhorn. 2005. "Fungi." In Biology of plants, ed. septima. W. H. Freeman. ISBN 978-0716762843.
  • Moore, David, Geoffrey D. Robson, et Anthony P. J. Trinci. 2011. 21st Century Guidebook to Fungi.[ Cantabrigiae" Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-00676-8.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Zygomycota spectant.
Vide "Zygomycota" apud Vicispecies.
Situs scientifici: Tropicos • ITIS • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Fossilworks
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygomycota&oldid=3738645"