Parvum Palatium

E Vicipaedia
-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Parvum Palatium.

Parvum Palatium (FrancogallicePetit Palais), constructum in occasione Expositionis Universalis ab 1900 per architecto Carolo Girault[1], est domum ad Museum Bellarum Artium Urbis Lutetiae (FrancogalliceMusée des Beaux-Arts de la ville de Paris). Sita est ad Arrotundimentum VIII in Lutetia, Via Winstonius Churchill, contra Magno Palatio.

Descriptio[recensere | fontem recensere]

Parvum Palatium ordinata est circa hortum semi-circulari. Loci expositionis sunt sita in primum pavimentum, in solo esse dedita originem officiis et reservis.

Frons fere 150 m latitudinis, centrata a portico monumentale superatum per tholum. Columnae ionicae volutis in diagonalis ornandum faciem principale necnon peristylium semi-circulari atrii. Decoratio perficitur per plures releviis inferioris.

Carolus Girault amet spatia unica illuminata per lumen naturale, creandum saga, cupolae transparentes et fretae latae.

Sculpturae in frons sunt:

  • Urbs Lutetiae tutelandum Artium a sculptore Ioannis Antonio Injalbert cum muliere sedenta tenens in eius brachium sinistrum navis significans Lutetia et circumdederunt a Musis;
  • ad dextram, coetus Sequana et eis tributarii a Mauritio Ferrary;
  • ad sinistram, coetus Quatuor Tempora a Ludovico Convers cum virgines cum manipulibus frumenti et fructibus.

Frons Musei regii Africae Centralis in Fura Ducis, in Belgica, etiam amet a Carolo Girault, resume in parte compositionem et motivos Parvi Palatii.

Porticum in Opera Saigonis in Vietnamia, prior caput Indosinae Francicae et constructa in 1900[2], ostendit similitudines cum Parvo Palatio.

Collectiones[recensere | fontem recensere]

Tabula Parvii Palatii in Expositionis Universalis ab 1900.

Pictura[recensere | fontem recensere]

Rembrandus, Autoportrait en costume oriental (1631).
Gustavus Courbet, Autoportrait au chien noir (1841).
Paulus Cézanne, Effigies Ambrosii Vollard (1899).

Pictura flandrica et batavica[recensere | fontem recensere]

Pictura francica[recensere | fontem recensere]

Pictura italiana[recensere | fontem recensere]

  • Alia

Sculptura[recensere | fontem recensere]

Iulius Dalou, studiis ad Monumentum ut operarii (1889-1902), terracotta.

Artes decorativae[recensere | fontem recensere]

Ioannes Carriès, Rana cum auribus leporis (1891), vitreae.

Artes graphicae[recensere | fontem recensere]

Collectio delineatarum:

Rembrandus, Iacobus van Ruisdael, Adrianus Van Ostade, Antonius van Dyck, Claudius Lorrain, Antonius Watteau, Ioannes Honoratus Fragonard et Hubertus Robert.

Gravura:Martinus Schongauer, Albertus Durerus, Lucas de Leyden, Rembrandus (cum 350 frusta), Antonius van Dyck, Ioannes Honoratus Fragonard et Antonius Watteau.

Renovatio[recensere | fontem recensere]

Inter ianuario 2001 et iunio 2005, Petit Palais clausa erat pro renovatione. Administratio proiecti operis erat, dum per Officio architecturae Chaix & Morel et associati.

Petit Palais rursum fodit portas eius ad publicum in 10 december 2005 per exponendo tria photographi qui secuti operis: photographa Flora, Patricius Tourneboeuf et Brunus Delamain.

Spatia expositionis supplementaria creata sunt in solo (22 000 m² in summa), reservae essendo movetur basis. Collectio permanens est in pompa ad sinistram ut intres, expositiones temporariae ad dextram.

Inter duos, fundum horti, a capulus adiuvat restituere. Fenestrae spatiorum expositionis et saga collectionum permanentem sunt tractanda enim illuminationis naturalis. Officia sunt sita supra spatia expositionum temporariam. Amphitheatrum creatum est in solo in horto.

Accessus[recensere | fontem recensere]

Parvum Palatium est coniunctum ut prope per lineas Ferriviae Metropolitanae 1 et 13 in stationis Campi Elysii - Clemenceau.

Referentiae[recensere | fontem recensere]

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Parvum Palatium spectant.