Tiberis

Tiberis

Tevere

Tiberis apud Portum

Nomina

Nomina Latina

Tiberis (-is, m.),
Tiber (-eris, m.)

Nomina Vulgaria

Tevere

Geographia physica

Longitudo

405 (392) km

Altitudo principii

1.268 m

Moles decussis

239 m³/s

Area ex qua aqua afflui

17.375 km2

Principium

Fumaiolus mons

Ostium

Mare Tyrrhenicum
apud Portum
ac Ostiam

Tributarii

Asius,
Pallia,
Nar,
Treia,
Imella,
Farfarus,
Anio

Altera

Tiberina insula,
Insula Portuensis

Geographia politica

Terrae

Italia

Regiones

Aemilia-Romania,

Tuscia,

Umbria,

Latium

Provinciae

Foroliviensis-
Caesenatensis,
Arretina,
Perusina,
Viterbiensis
Interamnensis,
Reatina,
U.m. Romana

Urbes principes

Roma

Tabula geographica

Postscripta

Flumina Italiae

Tiberis (-is, m.) (vel Tyberis^[1]) vel Tiber (-eris, m.), olim Albula et Rumon, (Italiane: Tevere) est flumen in Latio et Tuscia, regionibus Italicis, quod per urbem Romam ad occidentem solem in mare Tyrrhenum decurrit.

Historia[recensere | fontem recensere]

Veteres Tiberim (vel Thybrim Tiberinumve) pro deo habuerunt, quem in libro octavo Aeneidis Aeneas dux Troianorum, cum Latium venisset, his verbis adoravisse perhibetur (vv. 71-7):

Nymphae, Laurentes Nymphae, genus amnibus unde est,

tuque, o Thybri tuo genitor cum flumine sancto,

accipite Aenean et tandem arcete periclis.

Quo te cumque lacus miserantem incommoda nostra

fonte tenent, quocumque solo pulcherrimus exis,

semper honore meo, semper celebrabere donis

corniger Hesperidum fluvius regnator aquarum.

Apud Livium^[2] legimus bello a rege Porsenna Romanis illato Horatium Coclitem pontem Sublicium solum defendentem in flumen desulturum haec exclamavisse:

Pater Tiberine, te sancte precor, haec arma et hunc militem propitio flumine accipias.

Claudianus in panegyrico, Olybrio et Probino consulibus, Tiberim hac specie apparentem fecit (vv. 214–225):

Illi glauca nitent hirsuto lumina vultu

caeruleis infecta notis, reddentia patrem

Oceanum. Crispo densantur gramine colla,

vertice luxuriat toto crinalis harundo

(quam neque fas Zephyris frangi nec sole perustam

aestivo candore mori, sed vivida frondet

aequaevum conplexa caput), taurina levantur

cornua temporibus raucos sudantia rivos.

Destillant per pectus aquae, frons hispida manat

imbribus, in liquidos fontes se barba repectit.