Philosophiae naturalis principia mathematica

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Editio anni 1687 Philosophiae naturalis principia mathematica.

Philosophiae naturalis principia mathematica est opus philosophicum ab Isaaco Newtono die 5 Iulii 1687 divulgatum, in quo Newtonus tria axiomata mechanicae (Axiomata Newtoniana) formulavit. Haec in duas partes dividitur: de motu corporum, de mundi systemate.

Newtonus primus poscit, ut in processu recognoscentiae scientifico empirismus purus praecedat. In illum inscripsit fundamenta novae mathematico-mechanicae perceptionis mundi.

Praeterea concepit aequationem motus, aequationem fundamentalem dynamicam, et cum ea motus corporum theoretice tractavit. Inde breviter leges sequuntur:

• Lex I: Corpus omne perseverare in statu suo quiescendi vel movendi uniformiter in directum, nisi quatenus a viribus impressis cogitur statum illum mutare.
• Lex II: Mutationem motus proportionalem esse vi motrici impressae, et fieri secundum lineam rectam qua vis illa imprimitur.
• Lex III: Actioni contrariam semper et aequalem esse reactionem: sive corporum duorum actiones in se mutuo semper esse aequales et in partes contrarias dirigi.

Deinde hypotheses de theoria sua gravitatis, ut:

Rationem vero horum gravitatis proprietatum ex phaenomenis nondum potui deducare, et hypotheses non fingo. Quisquid enim ex phaenomenis nondum potui deducitur, hypothesis vacanda est: et hypotheses seu metaphysicae, seu physicae, seu qualitatum occultarum, seu mechanicae in philosophia experimentali locum non habent.

Hic etiam legem gravitationis suam, inventam anno 1666, formulavit et monstrat aequatio motus suam in casu motionis planetae circum Solem Leges Keplerianas comportare.

Nexus interni

• Calculus differentialis
• Calculus infinitesimalis
• Gravitas (physica)
• Isaacus Newtonus
• Leges motus Newtoni

Nexus externi

Vide Philosophiae Naturalis Principia Mathematica apud Vicifontem.