Sinus Persicus

E Vicipaedia
Sinus Persicus.

Sinus Persicus[1] est mare internum, cuius longitudo est ferme 1000 et latitudo a 200 ad 300 chiliopmetra, quod Persicos montes a Paeninsula Arabica separat. Omnino per 235 000 chiliometra quadrata pandet.

Geologia et Topographia[recensere | fontem recensere]

Res publicae sinum Persicum attingentes.
Despectus in sinum ex satellite.

Sinus Persicus est mare admodum tenue imissimoque in loco 100 fere metra depressus. Continet circa 6000 km³ ac per Fretum Ormus in Mare Arabicum et ad ultimum Oceanum Indicum influit. Etiam confluentes Euphratis atque Tigris fluminis, dictus Schatt al-Arab, in Persico sinu terminant. Quod pauca solum flumina mari influunt atque sol magnam partem maris exhalefacit salsitudo illius est 4 ferme centesimae.

Oeconomia[recensere | fontem recensere]

Persicus sinus istis rebus publicis circumdatur (ex septentrione ad meridiem tenus oram): Arabia Saudiana, Irania, Iraquia, Cuvaitum, Baharina, Quataria, Emiratus Arabici Coniuncti, Omania.

Historia[recensere | fontem recensere]

Regiones circa Persicum sinum commune pro cunabula humanitatis habentur, quod ibi primum regna Sumer, Elamitorum, Accadorum atque Babyloniae et imperia Persarum orta sunt.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Plin. Nat. 6.99, 109, 144 & alibi; vide etiam Nova et Integra Universi Orbis Descriptio (1531)