Servius Fulvius Flaccus
Appearance
Servius Fulvius Flaccus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 133 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.
Gens
[recensere | fontem recensere]Pater eius verisimile Quintus Fulvius Cn.f. Flaccus consul suffectus anni 180 a.C.n. fuit, frater Gaius Fulvius Flaccus ei anno 134 a.C.n. consul successit.
Cursus honorum
[recensere | fontem recensere]Anno 135 a.C.n. una cum Quinto Calpurnio Pisone consul erat atque Ardeios populum in Illyrico vicit. Praeterea orator fuit[1] atque anno 133 Tiberio Sempronio Graccho persuadere conatus est, ne vi consilia sua adipisci conaretur[2].
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Fridericus Münzer: Fulvius 64). In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band VII,1, Stuttgart 1910, Sp. 248.
- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 13] F. Flaccus, Ser." in Der Neue Pauly vol. 4 (Stutgardiae: Metzler, 1998. ISBN 3-476-01474-6) col. 705.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Marcus Tullius Cicero, Brutus 81
- ↑ Plutarchus, Tiberius Gracchus 11,1-2
Antecessores: Lucius Furius Philus et Sextus Atilius Serranus |
Consul 135 a.C.n. cum Quinto Calpurnio Pisone |
Successores: Gaius Fulvius Flaccus et Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus II |