Museum Britannicum
| British Museum | |
 | |
  Musei collocatio | |
| Constitutum | 1753/(publicatio: 1759) |
|---|---|
| Locus | Great Russell Street, London WC1, England, UK |
| Magnitudo congeriei | 7 000 000 |
| Numerus salutatorum |
6 049 000 (2007–2008)[1]
|
| Director | Neil MacGregor |
| Transportatio publica? |
Holborn .svg){kind=small} .svg){kind=small} Tottenham Court Road Russell Square Goodge Street .svg){kind=small} |
| Situs interretialis | www.britishmuseum.org |
Museum Britannicum[3] est museum Londinii anno 1753 constitutum et publicatum die 15 Ianuarii 1759 ex collectionibus Ioannes Sloane.
Inter musea de historia culturali totius orbis maxima atque gravissima numeratur. Museum historiae nationalis, olim sub alis Musei Britannici, ex anno 1963 independens est. Bibliotheca Britannici Musei maxima totius civitatis temporibus pristinis fuerat. Ea anno 1973 fundamento fuit Bibliothecae Britannicae novae. Ex anno 2016 Museum Britannicum a Hartwig Fischer Hamburgensi dirigitur.
Historia[recensere | fontem recensere]
Creatum est, cum anno 1753 Ioannes Sloane medicus scitus collectiones suas amplas de litteris artibusque vulgo tradere vellet. Tunc parlamentum consilium cepit, ut res publica collectiones istius privati porro conservatura esset sub nomine Musei Britannici. Sartum et tectum servabatur in Domo Montagu, in tribu Londiniensi Bloomsbury, ubi portae vulgo die 15 Ianuarii 1759 patefactae sunt. Anno 1824, ob visitatorum atque artificiorum multitudnem, cogitatum est de omnium rerum translatione in novum palatium erigendum. Quod usque annum 1850 ad effectum adductum est; ceterum, aedificiorum aspectus hodiernus vix aberrat ab aedibus illis.
Impulsum modernizandi vehementem autem dedit Augustus Wollaston Franks moderator, anno 1851 famulus in sectione historiae de rebus Anglicis mediaevalibusque, annis autem inter 1866 et 1896 curator. Perita in musealibus Margarita Caygill istum virum collectorem maximum in tota musei historia habet.[4] Annis currentibus videlicet identidem res spatiis ex angustis in locos alibi transferendae erant
Aedificium[recensere | fontem recensere]
Historismus horum temporum architectis facienda quasi praescripsit: aedes anno 1848 confectae in area quadrati cum tribus tabulatis a Roberto Smirke excogitatae sunt. Pro libris multis anno 1857 media in aula lectorium rotundum cum camera magna apertum est, cui ichnographiam Sidney Smirke, Roberti germanus, elaboravit. Circumcirca librothecae erectae sunt.
Cum anno 1997 impressa cuncta in novum aedificium Bibliothecae Britannicae ad Sanctum Pancratium sitae translata essent, aula voluminibus liberata architecto Normanno Foster proponente mutationem subiit. Tegmentum atrii inferioris e chalybe et vitro est in tabulis 1656 compositum, quas officina Austriaca Waagner-Biro anno 2000 complicavit. Atrium metrorum quadratorum 7100 aulam totius Europae maximam (inter eas quae non sub divo) esse constat. Simul oecus lectorius renovatus et in statum orginalem redactus est. Musei moderatores anno 2000 aulam novam plebi praesentaverunt; in situ librorum res museales spectantium restabant milia XXV. Anno 2007 lectoribus expulsis ibidem expositiones celebratae sunt usque annum 2013. Nunc de sorte eius et usu adhuc disputatur.[5]
Collectiones[recensere | fontem recensere]
Hodie museo ca. artificiorum octogies centena milia insunt, quae de historia humanitatis omni ex initio usque ad nostros dies testimonium perhibeant. Maximi momenti sunt mumiae permultae confertae, tabula Rosettana et marmorea comitis Elgin. Nonnulla horis certis vel tangi licet. Etiam Museum Britannicum thesaurorum suorum plurimos in horreis sub museo celare debat. Collectio audio-visifica, quae ex anno 1905 venerat, hodie in Archivo sonorum Britannico invenitur. Bibliothecae speciales tomorum milia CCCL habent. Summatim in museo epochas historicas annorum vicies centena milia comprehenditur; facilioris praesentationis caussa res in sectionibus 94 separantur.
Musei distributio[recensere | fontem recensere]
- protohistoria; Europa
- Asia occidentalis
- Aegyptus vetus et Sudania
- antiquitates Hellenica et Romana
- Africa, Oceania et America
- Asia
- monetae et medalia/nomismata
- impressa et delineationes
Opera maxime nota in Britannico Museo salva et tecta[recensere | fontem recensere]
- Marmorea comitis Elgin: zophori et statuae Parthenonis
- Tabula Rosettana
- mumiae Aegyptiacae
- zographus et statuae mausolei Harlicarnassi
- cadaver viri Lindow
- collectio Marci Aurelii Stein de Asia centrali
- res in charta quas fecerunt Albertus Dürer, Raphael Sanctius Urbinas et Michael Angelus Bonarotius
- artificia e sepulcro navali in Sutton Hoo
- chronica Nabonid
- caelamina e anactoris Sanherib in Ninive, Nimrud et Khorsabad; inter ea opus caelatum in oppido Lachis inventum
- Cylindrus Cyri, ubi iura hominum stipulabantur prima vice
- statuae aeratae Regnum Benin
- vexillum regium Ur
- capsula fucorum
- latrunculi Lewis
- Moai Hoa-haka-nana-ia, statua princeps ararum Orongo in Insula Paschali
- figura lapidea serpentis igniferi Xiuhcoatl
- cantharus thearius MT 49 Mariannae Brandt
Vexillum regium Ur
Fragmen barbae Magnae Sphingos Gizensis, quod dono donavit anno 1818 Ioannes Baptista Caviglia
Tabula Rosetta
Statua Tara (Bodhisattvi)
Cylindrus Cyri
Administratio et situs[recensere | fontem recensere]
Reditus annuarii sumptus omnes facile superant.[6] Anno 2016 visitatores 6.820.686 spectatum venerant; ex anno museum nostrum omnia alia in Britannia Maiore visum digna vicit. Domus editoria British Museum Press (BMP) quotannis ca. sexaginta opera prelo mandat; in proprietate est Consociationis musealis Britannicae.[7]
Museum omnibus introitum gratuitum offert; in via Great Russell Street situm facile hamaxostico subterraneo linea Piccadilly attingitur. Hospitibus pergratis exeundum est aut ad stationem Holborn aut ad stationem Russel Square. Statio autem, quae olim nomen musei portabat, iam inde ab anno 1933 non iam exstat.
Nexus interni
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ "Reports and accounts for the year ended 31 March 2008" (PDF). British Museum
- ↑ "Visits made in 2009 to visitor attractions in membership with ALVA". Association of Leading Visitor Attractions
- ↑ Ornamentum olim visitantibus venale his verbis inscriptum: "VENI·VIDI / MVSEVM / BRITANNICVM".
- ↑ Marjorie Caygill: "Creating a Great Museum: Early Collectors and The British Museum", (sessio tertia)
- ↑ De oeco lectorio in musei paginis
- ↑ The British Museum: Report and accounts for the year ended 31 march 2018, p. 39
- ↑ Report of the Trustees 1999 - 2000
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Museum Britannicum spectant. |
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Edward Edwards, Lives of the Founders of the British Museum: with notices of its chief augmentors and other benefactors, 1570-1870 (Londinii: Trübner, 1870) textus
- E. Miller, That noble cabinet: a history of the British Museum (1973)
- The British Museum. British Museum Press, Londinii 2000, ISBN 0-7141-5006-1.
- Frank Francis: Treasures of the British Museum. Book Club Associates, Londinii 1972, ISBN 0-500-18125-X.
- deutsch: Schätze des Britischen Museums. Seemann, Lipsiae 1983
- David M. Wilson: The British Museum. A history. British Museum Publications, Londinii 2002, ISBN 0-7141-2764-7.