Iosephus Eberle

E Vicipaedia
Wikidata Iosephus Eberle
Res apud Vicidata repertae:
Nativitas: 8 Septembris 1901; Sumelocenna
Obitus: 20 Septembris 1986; Samedan
Patria: Germania

Iosephus Eberle natus 8 Septembris 1901 Sumelocennae mortuus 20 Septembris 1986 Sumadae in pago Grisonia in Helvetia, Sumelocennae sepultus, scriptor editor et philanthropus Germanicus et Suebicus fuit qui etiam usque ab 1954 poemata Latina scripsit. Plura pseudonyma habebat inter alia Sebastian Blau vel Latinum Sebastianus Caeruleus et Iosephus Apellus.[1]

Usque ab anno 1927 in statione radiophonica Germanica occidentali et meridionali quaestum fecit.

Die 2 Septembris 1929 Elsam Lemberger Iudaeam ex Rexinga in matrimonium duxit.

Die 8 Martii 1933 Nationales Socialistae Stutgardiae sedem radiophonicam occupaverunt et Iosephum Eberle expulserunt. Id factum est quod Eberle olim orationem cuiusdam Adolfi Hitler radiophonice publicare vetavit et praeterea uxorem Iudaeam in matriomonio habebat.

Eberle usque ab 13 Maii ad 29 Iunii 1933 in campo concentratorio inclusus erat. Liberatus poemata lingua Suebica pseudonymo Sebastian Blau publicavit.

Usque ab 1 Maii 1936 Stuttgarti in consulatu Civitatum Foederatarum Americae quaestum fecit. Consulatus mense Iulio anni 1942 clausus est cum Germania in CFA bellum declaravisset, sed Eberle quaestum facere potuit ut bibliothecarius in societate Virtembergica quae praestat damnum quod ignis intulerit.[2]

Mense Ianuario anni 1944 uxor mandata est ab aedilibus reipublicae secretis vulgo Gestapo ut peregre laboraret ut dixerunt. Tum ambo se occultaverunt. Ita aetatem nationalium socialistarum superviverunt.

Post bellum Eberle ab occupatoribus CFA hortatus diurnarium Stutgardiense condidit et ducebat. Multa poemata Suebice et Latine scripsit. Vivam Camenam collectionem poeseos Latinae collegit et anno 1961 edidit. Magistratui civitatis Sumelocennae auxilio erat in museo rerum Romanarum condendo. Eberle speravit Latinitate ut populorum occidentalium communi fundamento culturali populos qui se invicem bellaverant conciliari posse.

Poemata[recensere | fontem recensere]

Elogium monumenti[recensere | fontem recensere]

Eberle ipse elogium sui monumenti sermonibus Latino et Germanico scripsit:

Lyra latina oder die zweite Leier
Latine Germanice

Hoc iacet in tumulo vates, cui fata recusant
carminibus meritum nomen ad astra volans.
Ingenio vir non caruit neque amore camenae,
Tempora sed rumpent vatis utramque lyram
Desinet audiri mox integra Sueba loquela
et quis cras Latii voce peritus erit?

Unter dem Hügel hier ruht ein Poet, dem das Schicksal verweigert,
dass er am Himmel als Stern leuchte nach seinem Verdienst.
Weder gebrach's ihm am Geist, noch zeigte die Muse sich spröde.
Nein, es zerbrach ihm brutal seine zwei Leiern die Zeit.
Bald wird der lautere Klang des lebendigen Schwäbisch verstummen,
und schon morgen vielleicht keiner Latein mehr verstehn.

 

Nosmet Suebi[recensere | fontem recensere]

Lingua Suebica Josepho Apello auctore

Ha wa, mir!

Vom Ländle hend ses ghet ond groaße Name’,
Vo’ Landsleut ufzehlt voler Stolz.
Dr Schulte sait: „Was des betrifft, do ka’ ma’
nao sage’: s leit bei aos em Holz.“

Dr Lehrer sait: „Daß die em Land gebore’,
bestreit i net, des ka’ ja sei’,
blos send se alle drauße’ erst was wore’,
denn für Schenies isch’s Ländle z klei’.

Sogar dr Schiller hat en d Fremde müsse’
Ond hat sich dort ein Name’ gmacht;
em Ländle hetts dr Schiller trotz seim Wisse’
sein Lebtag net zom Schiller bracht.“

E’Dritter sait: „s’isch ebbes dra’, do henne’
Sitzt leibhaft s Beispiel – gucket her:
Was hett aus ao’srem Lehrer weare könne’,
wenn dear beizeite’ gange’ wär...“

Poema Lingua Germanica redditum:

Hach was, wir!

Vom Ländle haben sie es gehabt und großen Namen,
von Landsleuten aufgezählt voller Stolz.
Der Schultheiß sagt: „Was das betrifft, da kann man
nun sagen: Es liegt bei uns am Holz.“

Der Lehrer sagt: Daß die im Land geboren,
bestreite ich nicht, das kann ja sein,
bloß sind sie alle draußen erst etwas geworden,
denn für Genies ist das Ländle zu klein.

Sogar der Schiller hat in die Fremde gemußt,
und hat sich dort einen Namen gemacht;
im Ländle hätte es der Schiller trotz seinem Wissen
seinen Lebtag nicht zum Schiller gebracht.“

Ein Dritter sagt: „Es ist etwas dran, da hierdrin
sitzt leibhaft das Beispiel – guckt her:
Was hätte aus unserem Lehrer werden können,
wenn der beizeiten gegangen wäre ...“


Poema lingua Latina redditum:

Heus, nosmet ipsi!

De terracula agebatur et de nominibus magnis,
de nostratibus magna cum gloria enumeratis.
Scultetus ait: „Quod ad hoc pertinet,
nunc dicamus, horum omnium nostram stirpem causam esse.

Ludi magister ait: „Quod hi nostra terra nati sunt,
non nego, ita sit,
prosperi autem facti sunt omnes peregre,
cum geniis terracula parva sit.

Etiam Friderico Schiller emigrandum erat,
illuc nomen consecutus est,
hac in terracula Schiller quamquam peritissimus
tota vita numquam Schiller factus esset.

Tertius ait: „Non nihil recti dicis, hic in camera
vivum exemplum habemus – videte!
Quid noster ludi magister profecisset,
si in tempore abisset...“

Libri[recensere | fontem recensere]

Nota[recensere | fontem recensere]

  1. Eber = aper, Eberle = apellus.
  2. Confer: Thesaurus germanicus latinus "Menge-Güthling" .

Nexus externus[recensere | fontem recensere]