Insulae Marchionis

Insulae Marchionis^[1] (Francice Îles Marquises; Marchionice Te Henua (K)enana (Lingua Insularum Marchionis Septentrionalium) et Te Fenua `Enata (Lingua Insularum Marchionis Australis), ambobus 'Terra Hominum' significantibus), vel Archipelagus Marchionis (Francice Archipel des Marquises), vel vulgo Marchiones (Francice Marquises), sunt grex insularum volcanicarum Polynesiae Francicae, collectivitas transmarina Francica in Oceano Pacifico australi situs, ad 9° 00S et 139° 30W perscriptus. Locus altissimus est cacumen Montis Oave in insula Ua Pou, ad 1230 metra (4035 pedes) supra aequor maris.^[2]

Insulae Marchionis sunt una ex quinque partibus administrativis Polynesiae Francicae. Caput partis administrativae est oppidum Taiohae in insula Nuku Hiva situm. Numerus civium insularum censu Augusti 2007 fuit 8632.^[3]

Historia

Primi homines Insularum Marchionis fuerunt Polynesii, qui, secundum indicia archaeologica, ante saeculum quartum advenerunt. Indicia ethnologica et linguistica subiciunt eos ex regione Insulis Samoanis et Tonga venerunt.

Nominatae sunt insulae ab Alvaro de Mendaña de Neira exploratore Hispanico, qui eas die 21 Iulii 1595 attigit. Eae ex patrono García Hurtado de Mendoza, quinto Marchione Cañete^? (Hispanice Marqués de Cañete), tum Vicerege Peruviano, appellatae sunt. Mendaña primum Fatu Hiva, deinde Tahuata visitavit, antequam ad Insulas Salomonis navigavit.

Iosephus Ingraham, mercator pellis maritimae Civitatum Foederatarum, brig^? Hope ducens, insulas septentrionales anno 1791 primum visitavit, quas Washington Islands appellavit.^[4] Anno 1813, Commodore^? David Porter insulam Nuku Hiva pro Civitatibus Foederatis postulavit, sed Congressus Civitatum Foederatarum postulationem nunquam sanxit, et anno 1842, Francia omne archipelago potita est, coloniam (anno 1859 relicturam) Nuku Hiva in insula constituens. Dicio Francica anno 1870 iterum constituta, et deinde in territorio Polynesiae Francicae summersa est.

Geographia

Insulae Marchionis sunt unus ex remotissimis orbis terrarum archipelagis, circa 1371 chiliometra ad boreorientalem Insulae Tahiti et circa 4800 chiliometra ab occidentali Mexici litore, proxima massa terrestre continente, iacentes.

Insulae archipelagi

Insulae Septentrionales

Insulae Australes

Montes marini

Sunt nonnulli montes marini, plerumque in regione Marchionum Septentrionalium, inter quos:

Geologia

Insulae Marchionis plerumque ex montibus igniferis natae sunt.

Demographica

Numerus civium in censu Augusti 2007 fuit 8632,^[3] 80 minus quam in censu Novembris 2002, et multo minus quam aestimationes saeculo sexto decimo factae, quae coniecerunt numerum civium plus quam 100 000 fuisse.

Numeri civium historici

1971	1977	1983	1988	1996	2002	2007
5593	5419	6548	7358	8064	8712	8632
Numeri ex censibus superioribus.^[3]^[5]^[6]

Cultura

Insulae Marchionis olim erant sedes civilizationis Polynesiae orientalis.

Biologia

Oecosystema in nonnullis regionis insulis a feris animalibus rusticis^? devastatum est; qua re, ut reliquiae conservarentur, Reservationes Naturae Insularum Marchionis^? anno 1992 constitutae sunt.

In cultura Occidentali

Paulus Gauguin pictor Francicus et Iacobus Brel cantor Belgicus ultimos eorum vitarum annos in Insulis Marchionis degerunt, et ibi sepulti sunt. Brel "Les Marquises," carmen celebre, de suo domo ultimo composuit.
Arminius Melville insulas visitavit, de quibus in mythistoria Typee scripsit.
Robertus Ludovicus Stevenson insulas anno 1888 visitavit, et suam commorationem in libro In the South Seas descripsit.^[7]
Fridericus O'Brien anno 1919 librum White Shadows in the South Seas^[8] de sua commoratione in insulis scripsit; liber fuit fons pelliculae MGM anno 1928 vulgatae.
Thor Heyerdahl librum Fatu Hiva de commoratione annua in Fatu Hiva scripsit.
Nomen Markesan, urbis in Visconsinia, ex nomine Anglico Marquesas appellatur.

Nexus interni

Notae

↑ Insulae Marchionis—Georgius Forster, Florulae Insularum Australium Prodromus (Gottingae: Typis Joann. Christian. Dietrich, 1786), passim; insulae Marchionis—C. H. Persoon, ed., Synopsis Plantarum, seu Enchiridium Botanicum, complectens Enumerationem Systematicam Specierum Hucusque Cognitarum (Parisiis Lutetiorum: apud Carol. Frid. Cramerum; et Tubingae: apud J. G. Cottam, 1805), p. 14.
↑ Situs publicus communium Insularum Marchionis, apud www.polynesie-franciase.pref.gouv,.fr.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named census
↑ Papers of Joseph Ingraham, 1790-1792: Journal of the Voyage of the Brigantine "Hope" from Boston to the North-West Coast of America. . World Digital Library. 1790-1800
↑ 2002 census
↑ 1971, 1977, 1983, 1988, and 1996 censuses^{[nexus deficit]}
↑ Sharebook.co.kr
↑ Gutenberg.org

Bibliographia

Stevenson, Robert L. 1896. In the South Seas. Apud www.gutenberg.org.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Insulas Marchionis spectant.

Effectus tsunami Aleutiani 1946 in Insulis Marcvhionis, apud www.usc.edu
Situs publicus: Les îles Marquises en polynésie française, apud www.marquises.pf

[1] Insulae Marchionis—Georgius Forster, Florulae Insularum Australium Prodromus (Gottingae: Typis Joann. Christian. Dietrich, 1786), passim; insulae Marchionis—C. H. Persoon, ed., Synopsis Plantarum, seu Enchiridium Botanicum, complectens Enumerationem Systematicam Specierum Hucusque Cognitarum (Parisiis Lutetiorum: apud Carol. Frid. Cramerum; et Tubingae: apud J. G. Cottam, 1805), p. 14.

[2] Situs publicus communium Insularum Marchionis, apud www.polynesie-franciase.pref.gouv,.fr.

[census-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named census

[WDL-4] Papers of Joseph Ingraham, 1790-1792: Journal of the Voyage of the Brigantine "Hope" from Boston to the North-West Coast of America. . World Digital Library. 1790-1800

[5] 2002 census

[6] 1971, 1977, 1983, 1988, and 1996 censuses^{[nexus deficit]}

[7] Sharebook.co.kr

[8] Gutenberg.org

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]