Mons ignifer
E Vicipaedia
Diagramma notatum montis igniferi:
1. Camera magmatis
2. Saxum fundamenti
3. Fistula
4. Basis
5. Lamina magmatica
6. Fistula bracchialis
7. Laminae cineris ex vulcano emissae
8. Latus
9. Laminae rhyagis ex vulcano emissae
10. Fauces
11. Conus parasiticus
12. Fluxus rhyagis
13. Os
14. Cratera
15. Nubes cinerum
1. Camera magmatis
2. Saxum fundamenti
3. Fistula
4. Basis
5. Lamina magmatica
6. Fistula bracchialis
7. Laminae cineris ex vulcano emissae
8. Latus
9. Laminae rhyagis ex vulcano emissae
10. Fauces
11. Conus parasiticus
12. Fluxus rhyagis
13. Os
14. Cratera
15. Nubes cinerum
Mons ignifer, mons ignivomus,[1] vel vulcanus,[1][2] est mons qui erumpens ignem, lavam, et cineres ex terrae abyssis ad superficiem fundit. Talium montium, exempla celeberrima sunt Aetna, Kilauea, Kilimandiarus, Krakatau, Mauna Loa, Mons Sanctae Helenae, Thera (cf. Caldera Theraea), Vesuvius. Maximus in systemate solari mons ignifer est Olympus Mons, in Marte planeta situs.
Vide etiam[recensere | fontem recensere]
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
 |
Vicimedia Communia plura habent quae ad montes igniferos spectant. |
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ 1.0 1.1 Ebbe Vilborg. Norstedts svensk-latinska ordbok. Editio secunda anni 2009. Nomen adiectivum "ignivomus" pronuntiatione: [iŋ'ni:vomus].
- ↑ Amplia alia nomina Latina: mons vulcanius; ad fontes, confer disputationem.
 |
Haec stipula ad geographiam spectat. Amplifica, si potes! |
