Gaius Cassius Longinus (consul 96 a.C.n.)
Obitus: 2. saeculum a.C.n.; unknown value
Patria: Roma antiqua
Familia
Gaius Cassius Longinus (natus saeculo 2 a.C.n.; mortuus post annum 87 a.C.n.) fuit senator consularis rei publicae Romanae.
Gens
[recensere | fontem recensere]Pater eius Lucius Cassius Longinus Ravilla anno 127 a.C.n. consul fuit.
Cursus honorum
[recensere | fontem recensere]Ipse anno 126 a.C.n. IIIvir monetalis fuit: denarium cum dea Libertate quadrigis vecta cudendum curavit et ex altera parte suffragiorum receptaculum pone Romae deae caput posuit[1]; illi typi ad legem tabellariam a patre suo Lucio Cassio Ravilla anno 137 a.C.n., tum cum tribunus plebis erat, latam spectant. Deinde frustra tribunatum appetivit. Anno 99 aut antea praeturam, annoque 96 una cum Gnaeo Domitio Ahenobarbo consulatum adeptus est.[2] Anno 89 a.C.n., proconsul Asiae provinciae factus est, et bello contra Mithridatem VI regem Ponti interfuit[3]. Anno 87 a.C.n. pro Gnaeo Pompeio Strabone aegroto, imperium (proconsulare) contra factionem Marianam suscipiebat.
Plura legere si cupis
[recensere | fontem recensere]- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 8] C. Longinus, C." in Der Neue Pauly vol. 2 (Stutgardiae: Metzler, 1997. ISBN 3-476-01472-X) col. 1008.
- Cassius 57 in Paulys Real-Enzyklopädie der classischen Altertumswissenschaft
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ RRC 266/1: Imago apud CollecOnline.
- ↑ Marcus Tullius Cicero, Pro Cn. Plancio 21
- ↑ Appianus Alexandrinus, Bella Mithidatica 17
Antecessores: Gnaeus Cornelius Lentulus et Publius Licinius Crassus |
Consul 96 a.C.n. cum Gnaeo Domitio Ahenobarbo |
Successores: Lucius Licinius Crassus et Quintus Mucius Scaevola |