Boiari

Boiari^[1] fuerunt nobiles status superioris in quibusdam civitatibus Europae Orientalis a saeculo decimo usque ad saeuclum duodevicensimo (in principatibus Moldaviae et Valachiae ad annum 1864).

Etymologia[recensere | fontem recensere]

Etymologia vocis (Bulgarice боляр vel болярин; Russice боярин boyarin, pl. бояре; Dacoromanice boier; Graece βογιάρος) incerta est, fortasse Slavica vel Turcica, cum sensu magnates (a magno, maiore). A regno Bulgarico primo, boiari ut nobiles knezo proximi noti sunt, in quibus Consilium Boiaricum ("Duma") consistebat. Boiari Galiciae et Lituaniae in Polonia ad nobilitatem Polonicam (szlachta) adaequati sunt.

Historia[recensere | fontem recensere]

In Moscovia a saeculo sexto decimo usque ad tempora Petri Magni boiarus est gradus dignitatis (čin) maximus; ceteri sunt ocolnicius (окольничий), consiliarius, stolnikus (стольник), strapezius (стряпчий), nobilis (дворянин), diakus (дьяк), zylcius (жилец)^[2] Gradus superiores a rege iis donabantur, qui originem nobiliorem habent. Hoc systema localitas (местничество, de loco regi propiore vel ab eo longinquiore in sessionibus Consilii Boiarici) nominabatur et multarum discordiarum causa erat; sed nonnullae gentes boiaricae habebantur, ceterae non.

Plurimi boiari illorum saeculorum famosi sunt.

Notae[recensere | fontem recensere]

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad boiaros spectant (Boyar, Boyars).

Lexica biographica: Treccani • Store norske leksikon

[1] Michaelis Christophili^(d) Introductio ad cognitionem status publici universalis..., Noribergae 1723, pp. 281, 285; Hermanni Conringii Varia scripta politica et historica, Brunsvigae 1730, p. 446; Sebastianus Ciampi^(it) (ed.) Narratio rerum quae post obitum Alexii Mikalowicz Russorum Imperatoris gestae sunt, Floremtiae 1829, pp. 12, 15; Gregorii Cnapii^(pl) SI Thesaurus Polonolatinograecus, vol. I, Cracoviae 1643, p. 40 etc. Boihari apud Reutenfels (pp. 98, 117),
Sg. boiarus, — Augustini Meyerberg Iter in Moschoviam, 1665, saepe; Acta Nuntiaturae Polonae: Opitius Pallavicini (1680-1688), vol. 34, 2005, pp. 19, 411, 414; Augustinus Theiner^(de) (ed.) Monuments historiques relatifs aux règnes d'Alexis Michaélowitch, Féodor III, Romae 1859, pp. 7, 325; Sigismundi Iacobi Baumgarten^(de) Uebersetzung der Algemeinen Welthistorie, pars V, Salinis Saxonicis 1785, pp. 90-92; Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur..., vol. I, Romae 1865, p. 259.
vel sg. boiarin (ut Russice) — Commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae, ann. 1726-1736, vol. 8, p. 427.
Cf. purpurati aulae (boyar), — Ioannis Bernardi Basedow Operis elementaris pars tertia, Dessaviae 1774, p. 132.

[2] Augustini Meyerberg p, 179.

[1]

[2]