Thalassocratia

E Vicipaedia

Thalassacratia (Graece θάλασσα = mare, et κρατεῖν = regere) est dominium sive civitas, quae classe navium nisa imperium maritimum obtinet, ut negotia sive res oeconomicas suas tueatur.

Antiquitas[recensere | fontem recensere]

Primo verbum attestatum est apud Herodotum, qui Cretam Minoe regente „thalassocratiam“ Aegaei maris exercuisse affirmat et locutus necessitatium obstitet thalassocratiam poenam.[1] Etiam Thucydides de thalassocratia Minoa refert.[2] His diebus autem apud plurimos historicos in dubio est, num talis thalassocratia Minoa umquam exstiterit.[3]

Eusebius Pamphili in opere suo Chronicon intitulato 17 populos imprimis in insulis habitantes (Cyprii, Rhodii) nominat, qui aliquo tempore thalassocratiam obtinuissent.[4] Et Mycenaei (a circiter 1450 a.C.n.) et Phoenices (a circiter 900 a.C.n.) et Poeni Carthaginis (a circiter 600 a.C.n.), forsitan etiam Etrusci, imperium maris ad negotia tuenda appetiverunt. Thalassocratia aetatis classicae fuerunt Athenae, imprimis tempore Foederis Delii primi ac secundi ab circiter 480 a.C.n..

Aevum Novum[recensere | fontem recensere]

Imperium Britannicum saeculo undevicesimo (post Napoleonem devictum) maximum coloniarum imperium historiae factum est. Occasus eius post Primum bellum mundanum coepit. Civitates Foederatae Americae saeculo vicesimo ineunte imperium maritium factae sunt.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • A. Bernard Knapp: Thalassocracies in Bronze Age Eastern Mediterranean trade. Making and breaking a myth. In: World Archaeology. 24, 1993, fasc. 3, ISSN 0043-8243, p. 332–346.
  • N. H. Gale (ed.): Bronze Age Trade in the Mediterranean. Papers presented at the Conference held at Rewley House, Oxoniae, mense Decembri 1989, Paul Åströms Forlag, Gothoburgi 1991, ISBN 91-7081-003-6, (Studies in Mediterranean Archaeology 90).
  • Imanuel Geiss: Geschichte griffbereit. 6 Vol. 3. ed. Wissen.de, Gütersloh et al. 2002, ISBN 3-577-14610-9.
  • Robin Hägg, Nanno Marinatos (ed.): The Minoan Thalassocracy. Myth and Reality. Proceedings of the Third international Symposium at the Swedish Institute in Athens, diebus 31 Maii – 5 Iunii, 1982. Svenska Institutet i Athen, Holmiae 1984, ISBN 91-85086-78-9. (Skrifter utgivna av Svenska Institutet i Athen Ser. in 4°: 32)
  • Halford Mackinder: Democratic Ideals and Reality. Norton, Novi Eboraci 1962, OCLC 394543.
  • Alfred Thayer Mahan: Der Einfluß der Seemacht auf die Geschichte 1660-1812. Ed. a Gustavo A. Wolter. Koehler, Herford 1967, DNB 457486376.
  • Elmar B. Potter, Chester W. Nimitz: Seemacht. Eine Seekriegsgeschichte von der Antike bis zur Gegenwart. Bernard & Graefe, Monaci 1974, ISBN 3-7637-5112-2.
  • P. W. Waider: Zu den ägyptisch-agäischen Handelsbeziehungen zwischen c. 1370 und 1200 v. Chr. Handelsgüter und Wandelswege. In: Münstersche Beiträge zur antiken Handelsgeschichte. 8, 1989, ISSN 0722-4532, p. 1–28.
  • M. Weiner: The Isles of Crete? The Minoan thalassocracy revisited. In: D. A. Hardy, C. Doumas, J. A. Sakellarakis, P. M. Warren (ed.): Thera and the Aegean World III. Proceedings of the Third International Congress of Thera and the Aegean World on Santorini, Greece, 3 – 9 mense Septembri 1989. Vol. 1: Archaeology. Thera Foundation, Londinii 1990, ISBN 0-9506133-4-7, p. 128–161.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Vide Herodotus III, 122]
  2. Vide Thucydides 1,4.1
  3. A. Bernard Knapp: Thalassocracies in Bronze Age Eastern Mediterranean Trade. Making and breaking a myth. In: World Archaeology. 24/3, 1993, p. 332.
  4. ibidem

Haec stipula ad historiam spectat. Amplifica, si potes!