Bernardus Claraevallensis

Sanctus Bernardus Claraevallensis
Abbas
Natus	1090
Mortuus	20 Augusti 1153
Attributa	cum Maria, matre Iesu, alveario, dracone, pectine, libro, vel cane
Patronus	agricolarum, Calpe
Index Sanctorum

Bernardus Claraevallensis, abbas, mox sanctus et Doctor Ecclesiae recognitus, natus in Fontaine-lès-Dijon anno 1090, mortuus anno 1153. Monachus celeber qui Ordinem Cisterciensem propagavit, fautore ab initio Hugone comite Campaniae. Bernardus anno 1145 in Occitaniam profectus est ut contra Catharos praedicaret, malo successu. 31 Martii 1146 oratione Bernardi habita Ludovicus VII, rex Franciae se Secundam expeditionem sacram initurum promisit: Anno 1147 Ludovicus cum Conrado III imperatore Romano profectus est.

Octocentesimo anno post mortem adveniente, papa Pius XII eo die 24 Maii 1953 encyclica, Doctor Mellifluus, dicavit.

Opera

• De Gradibus Superbiae
• De amore Dei
• De Gratia et Libero Arbitrio
• De Officiis Episcoporum
• In laudibus Virginis Matris
• Liber ad milites Templi de laude novae militiae
• Liber de diligendo Deo
• Liber de gratia et libero arbitrio
• Vita S. Malachiae episcopi
• Sermones sancti Bernardi abbatis Claraevallis super Cantica canticorum. - Argentorati : Flach, 1497. Digital

Bibliographia

• Petrus Aube, Saint Bernard de Clairvaux. Lutetiae: Fayard, 2003. ISBN 2-213-61539-X (Francogallice)

Nexus externi

Vicicitatio habet citationes quae ad Bernardus Claraevallensis spectant.

Vide Bernardus Claraevallensis apud Vicifontem.

• Opera omnia Sancti Bernardi Claraevallensis
• Archivo della Latinita Italiana del Medioevo: opera huius viri sancti continet-1
• S. Bernardus: opera huius viri sancti
• Opera Omnia in diversis sermonibus