Genetivus

Genetivus sive genitivus est casus declinationis, qui indicat possessionem alterius nominis erga alterum.

Usus casus genetivi

Appellatur quoque possessivus quia sic frequenter adhibetur ut possessionem indicet. Verumtamen alios usus habet. Genitivus casus indicat, exempli gratia:

1. possessionem (Filius matris), uti demonstratum est;
2. complementum (Memini eius);
3. designationem (quid habes difficultatis?);
4. aetatem (puer novem annorum);
5. pretium (magni emere);
6. qualitatem (vir magnae prudentiae);
7. culpam (proditionis damnatus est); et
8. mensuram (mons ingentis altitudinis)
9. partem (magna copia frumenti).

Verbi explicatio

Genetivi nomen a radice genes originem ducit. Eiusdem radicis sunt, exempli gratia, nomina generis et genitoris; et verbum gignendi. Ratione habita indolis linguae Latinae, quae non raro litteram vocalem solet mutare, politius facies, si scribes: geNItivum.

Exempla

Linguae, quae genetivum habent, sic indicant hoc complementum: X Y**, ubi ** est morphema speciale genetivum. Ceterae autem eandem sententiam saepe indicant praepositionibus, verbi gratia, Hispanice dicitur X de Y.

Nexus externus

Lege de praepositionibus in Vicilibris.

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!