Sinus Hudsonius

E Vicipaedia
Tabula geographica sinus Hudsonii.
Divortium aquarum? Sinus Hudsonii.

Sinus Hudsonius,[1][2] vel plerumque in textibus ad historiam pertinentibus Sinus Hudsonii,[3] est magnum aquae salsae corpus in Canada septentrione et oriente situm, cuius area superficialis est 1 230 000 chiliometrorum quadratorum. In Oceanum Arcticum defluens, secundus orbis terrarum post Sinum Bengalicum flumen numeratur. Ad septentriones Ontarii, ad occidentem Quebeci, ad septentriones orientemque Manitobae, et ad meridiem orientemque provinciae Nunavut situs est, sed omnino quod ad res publicas pertinet pars Nunavut habetur.[4] Mediterraneum(en) Oceani Arctici mare est. Permagnam aream terrestrem siccat(en), quae circa 3 861 400 chiliometrorum quadratorum,[5] partes Nunavut meridiani orientalisque, Albertae, Saskatchewan, Ontarii, Quebeci, omnem Manitobam, et partes civitatum Civitatum Foederatarum Dacotae Septentrionalis, Dacotae Meridianae, Minnesotae, et Montanae comprehendit. Meridianum sinus bracchium Sinus James(en) appellatur.

Sinus Hudsonius et Sinus James in lingua Cree Orientali Wînipekw (dialecto meridiano) et Wînipâkw (dialecto septentrionali) appellantur, ambobus vocabulis 'aquam turbidam' vel 'aquam amarum' significantibus. Lacus Vinnipega similiter a Cree illius loci nominatur, ut revera generalis Vinnipegae urbis regio.

Descriptio[recensere | fontem recensere]

Sinus nomen Henrici Hudsonii fert, exploratoris Anglici pro Societate Indiae Orientalis Batavae navigantis, ex quo etiam Flumen Hudsonianum, quod ipse anno 1609 indagavit, appellatur. Sinus 1 230 000 fere chiliometra quadrata complectitur, ut secundus a maximo orbis terrarum sinu sit, post Sinum Bengalensem. Sinus, 1370 chiliometra longus et 1050 chiliometra latus,[6] comparative est humilis, et mare mediterraneum habetur. Eius altitudo media est 100 fere metra, contra 2600 metra Sinus Bengalensis. Ad orientem versus cum Oceano Arctico et Freto Davis per Fretum Hudsonianum, atque ad septentriones versus cum Oceano Arctico per Pelvem Foxe(en) (qui eius pars non habetur) et Fretum Fury et Hecla(en) coniungitur.

Sinus Hudsonius pars Oceani Arctici saepe habetur.[7] Societas Hydrographica Internationalis, in exemplari tentante anno 2002,[8] in libello Limits of Oceans and Seas ('Fines Oceanorum et Marium'), Sinum Hudsonium cum suo exitu a gradibus 62.5 ad gradus 66.5 septentrionales (nonnulla milia tantum ad meridiem versus Circuli Arctici) partem Oceani Arctici esse confirmavit, diserte subdivisionem Oceani Arctici 9.11 (Anglice "Arctic Ocean Subdivision 9.11"). Alii autem auctores sinum Oceano Atlantico attribuunt,[9] partim quia plures aquas cum illo oceano communicare videtur.[10][11][12][13][14]

Nelson et Churchill flumina in sinum Hudsonium se effunduntur.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. "Sinus Hudsonius, golfe de l'Ocean septentrional" (col. 757 apud Google Books).
  2. Lingua Cree Orientalis Meridiana(en) ᐐᓂᐯᒄ Wînipekw et Lingua Cree Orientalis Septentrionalis(en) ᐐᓂᐹᒄ Wînipâkw; Lingua Inuktitut(en) ᑲᖏᖅᓱᐊᓗᒃ ᐃᓗ Kangiqsualuk ilua (Wissenladen – Willkommen. . www.posterwissen.de ) et ᑕᓯᐅᔭᕐᔪᐊᖅ Tasiujarjuaq (Makivik Folding Map. . Inuit Tapiriit Kanatami ); Anglice Hudson Bay ; Francogallice baie d'Hudson.
  3. Anglice Hudson's Bay.
  4. Hicks, Ryan (8 Octobris 2015). "Quebec calls for 'urgent' extension of northern border". Canadian Broadcasting Corporation .
  5. "Canada Drainage Basins". The National Atlas of Canada, editio quinta. Natural Resources Canada. 1985 .
  6. Private Tutor Formula:Webarchive. Infoplease.com. Accessum 2014-04-12.
  7. Wright, John (30 Novembris 2001). The New York Times Almanac 2002. Psychology Press. p. 459. ISBN 978-1-57958-348-4 .
  8. "IHO Publication S-23 Limits of Oceans and Seas; Chapter 9: Arctic Ocean". International Hydrographic Organization. 2002 
  9. Calow, Peter (12 Iulii 1999). Blackwell's concise encyclopedia of environmental management. Wiley-Blackwell. p. 7. ISBN 978-0-632-04951-6 .
  10. The Freshwater Budget of the Arctic Ocean. Springer. 2000. pp. 101, 282–283. ISBN 978-0-7923-6439-9 .
  11. McColl, R.W. (2005). Encyclopedia of World Geography. Infobase Publishing. p. 57. ISBN 978-0-8160-5786-3 .
  12. Earle, Sylvia A.; Glover, Linda K. (2008). Ocean: An Illustrated Atlas. National Geographic Books. p. 112. ISBN 978-1-4262-0319-0 .
  13. Reddy, M. P. M. (2001). Descriptive Physical Oceanography. Taylor & Francis. p. 8. ISBN 978-90-5410-706-4 .
  14. Day, Trevor; Garratt, Richard (2006). Oceans. Infobase Publishing. p. 21. ISBN 978-0-8160-5327-8 .

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Rondot, Jehan. 1994. "Recognition of eroded astroblemes." Earth-Science Reviews 35 (4): 331–365.
  • Wilson, J. Tuzo. 1968. "Comparison of the Hudson Bay arc with some other features." In Science, History and Hudson Bay, vol. 2, ed.C. S. Beals, 1015–1033.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Sinum Hudsonium spectant.
Situs geographici et historici: Locus: 60°0′0″N 85°0′0″W • GeoNames • Store norske Lexikon • Большая российская энциклопедия